Proverbs 9
1 Wisdom hath builded her house; She hath hewn out her seven pillars:
| حکمت کاخی بنا کرده است که هفت ستون دارد. |
2 She hath killed her beasts; she hath mingled her wine; She hath also furnished her table:
| او مهمانی بزرگی ترتیب داده و انواع شرابها و خوراکها را آماده کرده است |
3 She hath sent forth her maidens; She crieth upon the highest places of the city:
| و کنیزان خود را فرستاده، تا بر بلندترین مکان شهر بایستند و ندا سر دهند: |
4 Whoso is simple, let him turn in hither: As for him that is void of understanding, she saith to him,
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
5 Come, eat ye of my bread, And drink of the wine which I have mingled.
| «از خوراک و شرابی که آماده کرده‌ام بخورید. |
6 Leave off, ye simple ones, and live; And walk in the way of understanding.
| راه جهالت را ترک گفته، زنده بمانید. راه دانا شدن را پیش بگیرید.» |
7 He that correcteth a scoffer getteth to himself reviling; And he that reproveth a wicked man [getteth] himself a blot.
| اگر آدم بدکاری را که همیشه دیگران را مسخره می‌کند تأدیب نمایی، جز اینکه مورد اهانت او واقع شوی نتیجهٔ دیگری نخواهد داشت. |
8 Reprove not a scoffer, lest he hate thee: Reprove a wise man, and he will love thee.
| پس او را به حال خود واگذار چون اگر بخواهی به او کمک کنی از تو متنفر می‌شود؛ اما اگر شخص دانا را تأدیب کنی تو را دوست خواهد داشت. |
9 Give [instruction] to a wise man, and he will be yet wiser: Teach a righteous man, and he will increase in learning.
| اگر آدم دانا را نصیحت کنی داناتر می‌شود و اگر به آدم درستکار تعلیم بدهی علمش بیشتر می‌گردد. |
10 The fear of Jehovah is the beginning of wisdom; And the knowledge of the Holy One is understanding.
| ترس خداوند سرآغاز حکمت است. شناخت خدای مقدّس انسان را دانا می‌سازد. |
11 For by me thy days shall be multiplied, And the years of thy life shall be increased.
| حکمت سالهای عمرت را زیاد می‌کند. |
12 If thou art wise, thou art wise for thyself; And if thou scoffest, thou alone shalt bear it.
| اگر حکمت داشته باشی سودش به خودت می‌رسد و اگر حکمت را ناچیز بشماری به خودت زیان می‌رسانی. |
13 The foolish woman is clamorous; [She is] simple, and knoweth nothing.
| حماقت مانند زنی وراج و گستاخ و ابله می‌باشد. |
14 And she sitteth at the door of her house, On a seat in the high places of the city,
| او دم در خانه‌اش که بر تپه‌ای مشرف به شهر قرار دارد، می‌نشیند |
15 To call to them that pass by, Who go right on their ways:
| و رهگذرانی را که مستقیم به راه خود می‌روند صدا می‌زند: |
16 Whoso is simple, let him turn in hither; And as for him that is void of understanding, she saith to him,
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
17 Stolen waters are sweet, And bread [eaten] in secret is pleasant.
| «آب دزدی شیرین است و نانی که پنهانی خورده می‌شود، لذیذ است!» |
