Mark 6
1 And he went out from thence; and he cometh into his own country; and his disciples follow him.
అనన్తరం స తత్స్థానాత్ ప్రస్థాయ స్వప్రదేశమాగతః శిష్యాశ్చ తత్పశ్చాద్ గతాః|
2 And when the sabbath was come, he began to teach in the synagogue: and many hearing him were astonished, saying, Whence hath this man these things? and, What is the wisdom that is given unto this man, and [what mean] such mighty works wrought by his hands?
అథ విశ్రామవారే సతి స భజనగృహే ఉపదేష్టుమారబ్ధవాన్ తతోఽనేకే లోకాస్తత్కథాం శ్రుత్వా విస్మిత్య జగదుః, అస్య మనుజస్య ఈదృశీ ఆశ్చర్య్యక్రియా కస్మాజ్ జాతా? తథా స్వకరాభ్యామ్ ఇత్థమద్భుతం కర్మ్మ కర్త్తామ్ ఏతస్మై కథం జ్ఞానం దత్తమ్?
3 Is not this the carpenter, the son of Mary, and brother of James, and Joses, and Judas, and Simon? and are not his sisters here with us? And they were offended in him.
కిమయం మరియమః పుత్రస్తజ్ఞా నో? కిమయం యాకూబ్-యోసి-యిహుదా-శిమోనాం భ్రాతా నో? అస్య భగిన్యః కిమిహాస్మాభిః సహ నో? ఇత్థం తే తదర్థే ప్రత్యూహం గతాః|
4 And Jesus said unto them, A prophet is not without honor, save in his own country, and among his own kin, and in his own house.
తదా యీశుస్తేభ్యోఽకథయత్ స్వదేశం స్వకుటుమ్బాన్ స్వపరిజనాంశ్చ వినా కుత్రాపి భవిష్యద్వాదీ అసత్కృతో న భవతి|
5 And he could there do no mighty work, save that he laid his hands upon a few sick folk, and healed them.
అపరఞ్చ తేషామప్రత్యయాత్ స విస్మితః కియతాం రోగిణాం వపుఃషు హస్తమ్ అర్పయిత్వా కేవలం తేషామారోగ్యకరణాద్ అన్యత్ కిమపి చిత్రకార్య్యం కర్త్తాం న శక్తః|
6 And he marvelled because of their unbelief. And he went round about the villages teaching.
అథ స చతుర్దిక్స్థ గ్రామాన్ భ్రమిత్వా ఉపదిష్టవాన్
7 And he calleth unto him the twelve, and began to send them forth by two and two; and he gave them authority over the unclean spirits;
ద్వాదశశిష్యాన్ ఆహూయ అమేధ్యభూతాన్ వశీకర్త్తాం శక్తిం దత్త్వా తేషాం ద్వౌ ద్వౌ జనో ప్రేషితవాన్|
8 and he charged them that they should take nothing for [their] journey, save a staff only; no bread, no wallet, no money in their purse;
పునరిత్యాదిశద్ యూయమ్ ఏకైకాం యష్టిం వినా వస్త్రసంపుటః పూపః కటిబన్ధే తామ్రఖణ్డఞ్చ ఏషాం కిమపి మా గ్రహ్లీత,
9 but [to go] shod with sandals: and, [said he], put not on two coats.
మార్గయాత్రాయై పాదేషూపానహౌ దత్త్వా ద్వే ఉత్తరీయే మా పరిధద్వ్వం|
10 And he said unto them, Wheresoever ye enter into a house, there abide till ye depart thence.
అపరమప్యుక్తం తేన యూయం యస్యాం పుర్య్యాం యస్య నివేశనం ప్రవేక్ష్యథ తాం పురీం యావన్న త్యక్ష్యథ తావత్ తన్నివేశనే స్థాస్యథ|
11 And whatsoever place shall not receive you, and they hear you not, as ye go forth thence, shake off the dust that is under your feet for a testimony unto them.
తత్ర యది కేపి యుష్మాకమాతిథ్యం న విదధతి యుష్మాకం కథాశ్చ న శృణ్వన్తి తర్హి తత్స్థానాత్ ప్రస్థానసమయే తేషాం విరుద్ధం సాక్ష్యం దాతుం స్వపాదానాస్ఫాల్య రజః సమ్పాతయత; అహం యుష్మాన్ యథార్థం వచ్మి విచారదినే తన్నగరస్యావస్థాతః సిదోమామోరయో ర్నగరయోరవస్థా సహ్యతరా భవిష్యతి|
12 And they went out, and preached that [men] should repent.
అథ తే గత్వా లోకానాం మనఃపరావర్త్తనీః కథా ప్రచారితవన్తః|
13 And they cast out many demons, and anointed with oil many that were sick, and healed them.
ఏవమనేకాన్ భూతాంశ్చ త్యాజితవన్తస్తథా తైలేన మర్ద్దయిత్వా బహూన్ జనానరోగానకార్షుః|
14 And king Herod heard [thereof]; for his name had become known: and he said, John the Baptizer is risen from the dead, and therefore do these powers work in him.
ఇత్థం తస్య సుఖ్యాతిశ్చతుర్దిశో వ్యాప్తా తదా హేరోద్ రాజా తన్నిశమ్య కథితవాన్, యోహన్ మజ్జకః శ్మశానాద్ ఉత్థిత అతోహేతోస్తేన సర్వ్వా ఏతా అద్భుతక్రియాః ప్రకాశన్తే|
15 But others said, It is Elijah. And others said, [It is] a prophet, [even] as one of the prophets.
అన్యేఽకథయన్ అయమ్ ఏలియః, కేపి కథితవన్త ఏష భవిష్యద్వాదీ యద్వా భవిష్యద్వాదినాం సదృశ ఏకోయమ్|
16 But Herod, when he heard [thereof], said, John, whom I beheaded, he is risen.
కిన్తు హేరోద్ ఇత్యాకర్ణ్య భాషితవాన్ యస్యాహం శిరశ్ఛిన్నవాన్ స ఏవ యోహనయం స శ్మశానాదుదతిష్ఠత్|
17 For Herod himself had sent forth and laid hold upon John, and bound him in prison for the sake of Herodias, his brother Philip’s wife; for he had married her.
పూర్వ్వం స్వభ్రాతుః ఫిలిపస్య పత్న్యా ఉద్వాహం కృతవన్తం హేరోదం యోహనవాదీత్ స్వభాతృవధూ ర్న వివాహ్యా|
18 For John said unto Herod, It is not lawful for thee to have thy brother’s wife.
అతః కారణాత్ హేరోద్ లోకం ప్రహిత్య యోహనం ధృత్వా బన్ధనాలయే బద్ధవాన్|
19 And Herodias set herself against him, and desired to kill him; and she could not;
హేరోదియా తస్మై యోహనే ప్రకుప్య తం హన్తుమ్ ఐచ్ఛత్ కిన్తు న శక్తా,
20 for Herod feared John, knowing that he was a righteous and holy man, and kept him safe. And when he heard him, he was much perplexed; and he heard him gladly.
యస్మాద్ హేరోద్ తం ధార్మ్మికం సత్పురుషఞ్చ జ్ఞాత్వా సమ్మన్య రక్షితవాన్; తత్కథాం శ్రుత్వా తదనుసారేణ బహూని కర్మ్మాణి కృతవాన్ హృష్టమనాస్తదుపదేశం శ్రుతవాంశ్చ|
21 And when a convenient day was come, that Herod on his birthday made a supper to his lords, and the high captains, and the chief men of Galilee;
కిన్తు హేరోద్ యదా స్వజన్మదినే ప్రధానలోకేభ్యః సేనానీభ్యశ్చ గాలీల్ప్రదేశీయశ్రేష్ఠలోకేభ్యశ్చ రాత్రౌ భోజ్యమేకం కృతవాన్
22 and when the daughter of Herodias herself came in and danced, she pleased Herod and them that sat at meat with him; and the king said unto the damsel, Ask of me whatsoever thou wilt, and I will give it thee.
తస్మిన్ శుభదినే హేరోదియాయాః కన్యా సమేత్య తేషాం సమక్షం సంనృత్య హేరోదస్తేన సహోపవిష్టానాఞ్చ తోషమజీజనత్ తతా నృపః కన్యామాహ స్మ మత్తో యద్ యాచసే తదేవ తుభ్యం దాస్యే|
23 And he sware unto her, Whatsoever thou shalt ask of me, I will give it thee, unto the half of my kingdom.
శపథం కృత్వాకథయత్ చేద్ రాజ్యార్ద్ధమపి యాచసే తదపి తుభ్యం దాస్యే|
24 And she went out, and said unto her mother, What shall I ask? And she said, The head of John the Baptizer.
తతః సా బహి ర్గత్వా స్వమాతరం పప్రచ్ఛ కిమహం యాచిష్యే? తదా సాకథయత్ యోహనో మజ్జకస్య శిరః|
25 And she came in straightway with haste unto the king, and asked, saying, I will that thou forthwith give me on a platter the head of John the Baptist.
అథ తూర్ణం భూపసమీపమ్ ఏత్య యాచమానావదత్ క్షణేస్మిన్ యోహనో మజ్జకస్య శిరః పాత్రే నిధాయ దేహి, ఏతద్ యాచేఽహం|
26 And the king was exceeding sorry; but for the sake of his oaths, and of them that sat at meat, he would not reject her.
తస్మాత్ భూపోఽతిదుఃఖితః, తథాపి స్వశపథస్య సహభోజినాఞ్చానురోధాత్ తదనఙ్గీకర్త్తుం న శక్తః|
27 And straightway the king sent forth a soldier of his guard, and commanded to bring his head: and he went and beheaded him in the prison,
తత్క్షణం రాజా ఘాతకం ప్రేష్య తస్య శిర ఆనేతుమాదిష్టవాన్|
28 and brought his head on a platter, and gave it to the damsel; and the damsel gave it to her mother.
తతః స కారాగారం గత్వా తచ్ఛిరశ్ఛిత్వా పాత్రే నిధాయానీయ తస్యై కన్యాయై దత్తవాన్ కన్యా చ స్వమాత్రే దదౌ|
29 And when his disciples heard [thereof], they came and took up his corpse, and laid it in a tomb.
అననతరం యోహనః శిష్యాస్తద్వార్త్తాం ప్రాప్యాగత్య తస్య కుణపం శ్మశానేఽస్థాపయన్|
30 And the apostles gather themselves together unto Jesus; and they told him all things, whatsoever they had done, and whatsoever they had taught.
అథ ప్రేషితా యీశోః సన్నిధౌ మిలితా యద్ యచ్ చక్రుః శిక్షయామాసుశ్చ తత్సర్వ్వవార్త్తాస్తస్మై కథితవన్తః|
31 And he saith unto them, Come ye yourselves apart into a desert place, and rest a while. For there were many coming and going, and they had no leisure so much as to eat.
స తానువాచ యూయం విజనస్థానం గత్వా విశ్రామ్యత యతస్తత్సన్నిధౌ బహులోకానాం సమాగమాత్ తే భోక్తుం నావకాశం ప్రాప్తాః|
32 And they went away in the boat to a desert place apart.
తతస్తే నావా విజనస్థానం గుప్తం గగ్ముః|
33 And [the people] saw them going, and many knew [them], and they ran together there on foot from all the cities, and outwent them.
తతో లోకనివహస్తేషాం స్థానాన్తరయానం దదర్శ, అనేకే తం పరిచిత్య నానాపురేభ్యః పదైర్వ్రజిత్వా జవేన తైషామగ్రే యీశోః సమీప ఉపతస్థుః|
34 And he came forth and saw a great multitude, and he had compassion on them, because they were as sheep not having a shepherd: and he began to teach them many things.
తదా యీశు ర్నావో బహిర్గత్య లోకారణ్యానీం దృష్ట్వా తేషు కరుణాం కృతవాన్ యతస్తేఽరక్షకమేషా ఇవాసన్ తదా స తాన నానాప్రసఙ్గాన్ ఉపదిష్టవాన్|
35 And when the day was now far spent, his disciples came unto him, and said, The place is desert, and the day is now far spent;
అథ దివాన్తే సతి శిష్యా ఏత్య యీశుమూచిరే, ఇదం విజనస్థానం దినఞ్చావసన్నం|
36 send them away, that they may go into the country and villages round about, and buy themselves somewhat to eat.
లోకానాం కిమపి ఖాద్యం నాస్తి, అతశ్చతుర్దిక్షు గ్రామాన్ గన్తుం భోజ్యద్రవ్యాణి క్రేతుఞ్చ భవాన్ తాన్ విసృజతు|
37 But he answered and said unto them, Give ye them to eat. And they say unto him, Shall we go and buy two hundred shillings’ worth of bread, and give them to eat?
తదా స తానువాచ యూయమేవ తాన్ భోజయత; తతస్తే జగదు ర్వయం గత్వా ద్విశతసంఖ్యకై ర్ముద్రాపాదైః పూపాన్ క్రీత్వా కిం తాన్ భోజయిష్యామః?
38 And he saith unto them, How many loaves have ye? go [and] see. And when they knew, they say, Five, and two fishes.
తదా స తాన్ పృష్ఠవాన్ యుష్మాకం సన్నిధౌ కతి పూపా ఆసతే? గత్వా పశ్యత; తతస్తే దృష్ట్వా తమవదన్ పఞ్చ పూపా ద్వౌ మత్స్యౌ చ సన్తి|
39 And he commanded them that all should sit down by companies upon the green grass.
తదా స లోకాన్ శస్పోపరి పంక్తిభిరుపవేశయితుమ్ ఆదిష్టవాన్,
40 And they sat down in ranks, by hundreds, and by fifties.
తతస్తే శతం శతం జనాః పఞ్చాశత్ పఞ్చాశజ్జనాశ్చ పంక్తిభి ర్భువి సముపవివిశుః|
41 And he took the five loaves and the two fishes, and looking up to heaven, he blessed, and brake the loaves; and he gave to the disciples to set before them; and the two fishes divided he among them all.
అథ స తాన్ పఞ్చపూపాన్ మత్స్యద్వయఞ్చ ధృత్వా స్వర్గం పశ్యన్ ఈశ్వరగుణాన్ అన్వకీర్త్తయత్ తాన్ పూపాన్ భంక్త్వా లోకేభ్యః పరివేషయితుం శిష్యేభ్యో దత్తవాన్ ద్వా మత్స్యౌ చ విభజ్య సర్వ్వేభ్యో దత్తవాన్|
42 And they all ate, and were filled.
తతః సర్వ్వే భుక్త్వాతృప్యన్|
43 And they took up broken pieces, twelve basketfuls, and also of the fishes.
అనన్తరం శిష్యా అవశిష్టైః పూపై ర్మత్స్యైశ్చ పూర్ణాన్ ద్వదశ డల్లకాన్ జగృహుః|
44 And they that ate the loaves were five thousand men.
తే భోక్తారః ప్రాయః పఞ్చ సహస్రాణి పురుషా ఆసన్|
45 And straightway he constrained his disciples to enter into the boat, and to go before [him] unto the other side to Bethsaida, while he himself sendeth the multitude away.
అథ స లోకాన్ విసృజన్నేవ నావమారోఢుం స్వస్మాదగ్రే పారే బైత్సైదాపురం యాతుఞ్చ శ్ష్యిన్ వాఢమాదిష్టవాన్|
46 And after he had taken leave of them, he departed into the mountain to pray.
తదా స సర్వ్వాన్ విసృజ్య ప్రార్థయితుం పర్వ్వతం గతః|
47 And when even was come, the boat was in the midst of the sea, and he alone on the land.
తతః సన్ధ్యాయాం సత్యాం నౌః సిన్ధుమధ్య ఉపస్థితా కిన్తు స ఏకాకీ స్థలే స్థితః|
48 And seeing them distressed in rowing, for the wind was contrary unto them, about the fourth watch of the night he cometh unto them, walking on the sea; and he would have passed by them:
అథ సమ్ముఖవాతవహనాత్ శిష్యా నావం వాహయిత్వా పరిశ్రాన్తా ఇతి జ్ఞాత్వా స నిశాచతుర్థయామే సిన్ధూపరి పద్భ్యాం వ్రజన్ తేషాం సమీపమేత్య తేషామగ్రే యాతుమ్ ఉద్యతః|
49 but they, when they saw him walking on the sea, supposed that it was a ghost, and cried out;
కిన్తు శిష్యాః సిన్ధూపరి తం వ్రజన్తం దృష్ట్వా భూతమనుమాయ రురువుః,
50 for they all saw him, and were troubled. But he straightway spake with them, and saith unto them, Be of good cheer: it is I; be not afraid.
యతః సర్వ్వే తం దృష్ట్వా వ్యాకులితాః| అతఏవ యీశుస్తత్క్షణం తైః సహాలప్య కథితవాన్, సుస్థిరా భూత, అయమహం మా భైష్ట|
51 And he went up unto them into the boat; and the wind ceased: and they were sore amazed in themselves;
అథ నౌకామారుహ్య తస్మిన్ తేషాం సన్నిధిం గతే వాతో నివృత్తః; తస్మాత్తే మనఃసు విస్మితా ఆశ్చర్య్యం మేనిరే|
52 for they understood not concerning the loaves, but their heart was hardened.
యతస్తే మనసాం కాఠిన్యాత్ తత్ పూపీయమ్ ఆశ్చర్య్యం కర్మ్మ న వివిక్తవన్తః|
53 And when they had crossed over, they came to the land unto Gennesaret, and moored to the shore.
అథ తే పారం గత్వా గినేషరత్ప్రదేశమేత్య తట ఉపస్థితాః|
54 And when they were come out of the boat, straightway [the people] knew him,
తేషు నౌకాతో బహిర్గతేషు తత్ప్రదేశీయా లోకాస్తం పరిచిత్య
55 and ran round about that whole region, and began to carry about on their beds those that were sick, where they heard he was.
చతుర్దిక్షు ధావన్తో యత్ర యత్ర రోగిణో నరా ఆసన్ తాన్ సర్వ్వాన ఖట్వోపరి నిధాయ యత్ర కుత్రచిత్ తద్వార్త్తాం ప్రాపుః తత్ స్థానమ్ ఆనేతుమ్ ఆరేభిరే|
56 And wheresoever he entered, into villages, or into cities, or into the country, they laid the sick in the marketplaces, and besought him that they might touch if it were but the border of his garment: and as many as touched him were made whole.
తథా యత్ర యత్ర గ్రామే యత్ర యత్ర పురే యత్ర యత్ర పల్ల్యాఞ్చ తేన ప్రవేశః కృతస్తద్వర్త్మమధ్యే లోకాః పీడితాన్ స్థాపయిత్వా తస్య చేలగ్రన్థిమాత్రం స్ప్రష్టుమ్ తేషామర్థే తదనుజ్ఞాం ప్రార్థయన్తః యావన్తో లోకాః పస్పృశుస్తావన్త ఏవ గదాన్ముక్తాః|
