Luke 24
1 But on the first day of the week, at early dawn, they came unto the tomb, bringing the spices which they had prepared.
અથ સપ્તાહપ્રથમદિનેઽતિપ્રત્યૂષે તા યોષિતઃ સમ્પાદિતં સુગન્ધિદ્રવ્યં ગૃહીત્વા તદન્યાભિઃ કિયતીભિઃ સ્ત્રીભિઃ સહ શ્મશાનં યયુઃ|
2 And they found the stone rolled away from the tomb.
કિન્તુ શ્મશાનદ્વારાત્ પાષાણમપસારિતં દૃષ્ટ્વા
3 And they entered in, and found not the body of the Lord Jesus.
તાઃ પ્રવિશ્ય પ્રભો ર્દેહમપ્રાપ્ય
4 And it came to pass, while they were perplexed thereabout, behold, two men stood by them in dazzling apparel:
વ્યાકુલા ભવન્તિ એતર્હિ તેજોમયવસ્ત્રાન્વિતૌ દ્વૌ પુરુષૌ તાસાં સમીપે સમુપસ્થિતૌ
5 and as they were affrighted and bowed down their faces to the earth, they said unto them, Why seek ye the living among the dead?
તસ્માત્તાઃ શઙ્કાયુક્તા ભૂમાવધોમુખ્યસ્યસ્થુઃ| તદા તૌ તા ઊચતુ ર્મૃતાનાં મધ્યે જીવન્તં કુતો મૃગયથ?
6 He is not here, but is risen: remember how he spake unto you when he was yet in Galilee,
સોત્ર નાસ્તિ સ ઉદસ્થાત્|
7 saying that the Son of man must be delivered up into the hands of sinful men, and be crucified, and the third day rise again.
પાપિનાં કરેષુ સમર્પિતેન ક્રુશે હતેન ચ મનુષ્યપુત્રેણ તૃતીયદિવસે શ્મશાનાદુત્થાતવ્યમ્ ઇતિ કથાં સ ગલીલિ તિષ્ઠન્ યુષ્મભ્યં કથિતવાન્ તાં સ્મરત|
8 And they remembered his words,
તદા તસ્ય સા કથા તાસાં મનઃસુ જાતા|
9 and returned from the tomb, and told all these things to the eleven, and to all the rest.
અનન્તરં શ્મશાનાદ્ ગત્વા તા એકાદશશિષ્યાદિભ્યઃ સર્વ્વેભ્યસ્તાં વાર્ત્તાં કથયામાસુઃ|
10 Now they were Mary Magdalene, and Joanna, and Mary the [mother] of James: and the other women with them told these things unto the apostles.
મગ્દલીનીમરિયમ્, યોહના, યાકૂબો માતા મરિયમ્ તદન્યાઃ સઙ્ગિન્યો યોષિતશ્ચ પ્રેરિતેભ્ય એતાઃ સર્વ્વા વાર્ત્તાઃ કથયામાસુઃ
11 And these words appeared in their sight as idle talk; and they disbelieved them.
કિન્તુ તાસાં કથામ્ અનર્થકાખ્યાનમાત્રં બુદ્ધ્વા કોપિ ન પ્રત્યૈત્|
12 But Peter arose, and ran unto the tomb; and stooping and looking in, he seeth the linen cloths by themselves; and he departed to his home, wondering at that which was come to pass.
તદા પિતર ઉત્થાય શ્મશાનાન્તિકં દધાવ, તત્ર ચ પ્રહ્વો ભૂત્વા પાર્શ્વૈકસ્થાપિતં કેવલં વસ્ત્રં દદર્શ; તસ્માદાશ્ચર્ય્યં મન્યમાનો યદઘટત તન્મનસિ વિચારયન્ પ્રતસ્થે|
13 And behold, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was threescore furlongs from Jerusalem.
તસ્મિન્નેવ દિને દ્વૌ શિય્યૌ યિરૂશાલમશ્ચતુષ્ક્રોશાન્તરિતમ્ ઇમ્માયુગ્રામં ગચ્છન્તૌ
14 And they communed with each other of all these things which had happened.
તાસાં ઘટનાનાં કથામકથયતાં
15 And it came to pass, while they communed and questioned together, that Jesus himself drew near, and went with them.
તયોરાલાપવિચારયોઃ કાલે યીશુરાગત્ય તાભ્યાં સહ જગામ
16 But their eyes were holden that they should not know him.
કિન્તુ યથા તૌ તં ન પરિચિનુતસ્તદર્થં તયો ર્દૃષ્ટિઃ સંરુદ્ધા|
17 And he said unto them, What communications are these that ye have one with another, as ye walk? And they stood still, looking sad.
સ તૌ પૃષ્ટવાન્ યુવાં વિષણ્ણૌ કિં વિચારયન્તૌ ગચ્છથઃ?
18 And one of them, named Cleopas, answering said unto him, Dost thou alone sojourn in Jerusalem and not know the things which are come to pass there in these days?
તતસ્તયોઃ ક્લિયપાનામા પ્રત્યુવાચ યિરૂશાલમપુરેઽધુના યાન્યઘટન્ત ત્વં કેવલવિદેશી કિં તદ્વૃત્તાન્તં ન જાનાસિ?
19 And he said unto them, What things? And they said unto him, The things concerning Jesus the Nazarene, who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people:
સ પપ્રચ્છ કા ઘટનાઃ? તદા તૌ વક્તુમારેભાતે યીશુનામા યો નાસરતીયો ભવિષ્યદ્વાદી ઈશ્વરસ્ય માનુષાણાઞ્ચ સાક્ષાત્ વાક્યે કર્મ્મણિ ચ શક્તિમાનાસીત્
20 and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.
તમ્ અસ્માકં પ્રધાનયાજકા વિચારકાશ્ચ કેનાપિ પ્રકારેણ ક્રુશે વિદ્ધ્વા તસ્ય પ્રાણાનનાશયન્ તદીયા ઘટનાઃ;
21 But we hoped that it was he who should redeem Israel. Yea and besides all this, it is now the third day since these things came to pass.
કિન્તુ ય ઇસ્રાયેલીયલોકાન્ ઉદ્ધારયિષ્યતિ સ એવાયમ્ ઇત્યાશાસ્માભિઃ કૃતા| તદ્યથા તથાસ્તુ તસ્યા ઘટનાયા અદ્ય દિનત્રયં ગતં|
22 Moreover certain women of our company amazed us, having been early at the tomb;
અધિકન્ત્વસ્માકં સઙ્ગિનીનાં કિયત્સ્ત્રીણાં મુખેભ્યોઽસમ્ભવવાક્યમિદં શ્રુતં;
23 and when they found not his body, they came, saying, that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive.
તાઃ પ્રત્યૂષે શ્મશાનં ગત્વા તત્ર તસ્ય દેહમ્ અપ્રાપ્ય વ્યાઘુટ્યેત્વા પ્રોક્તવત્યઃ સ્વર્ગીસદૂતૌ દૃષ્ટાવસ્માભિસ્તૌ ચાવાદિષ્ટાં સ જીવિતવાન્|
24 And certain of them that were with us went to the tomb, and found it even so as the women had said: but him they saw not.
તતોસ્માકં કૈશ્ચિત્ શ્મશાનમગમ્યત તેઽપિ સ્ત્રીણાં વાક્યાનુરૂપં દૃષ્ટવન્તઃ કિન્તુ તં નાપશ્યન્|
25 And he said unto them, O foolish men, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken!
તદા સ તાવુવાચ, હે અબોધૌ હે ભવિષ્યદ્વાદિભિરુક્તવાક્યં પ્રત્યેતું વિલમ્બમાનૌ;
26 Behooved it not the Christ to suffer these things, and to enter into his glory?
એતત્સર્વ્વદુઃખં ભુક્ત્વા સ્વભૂતિપ્રાપ્તિઃ કિં ખ્રીષ્ટસ્ય ન ન્યાય્યા?
27 And beginning from Moses and from all the prophets, he interpreted to them in all the scriptures the things concerning himself.
તતઃ સ મૂસાગ્રન્થમારભ્ય સર્વ્વભવિષ્યદ્વાદિનાં સર્વ્વશાસ્ત્રે સ્વસ્મિન્ લિખિતાખ્યાનાભિપ્રાયં બોધયામાસ|
28 And they drew nigh unto the village, whither they were going: and he made as though he would go further.
અથ ગમ્યગ્રામાભ્યર્ણં પ્રાપ્ય તેનાગ્રે ગમનલક્ષણે દર્શિતે
29 And they constrained him, saying, Abide with us; for it is toward evening, and the day is now far spent. And he went in to abide with them.
તૌ સાધયિત્વાવદતાં સહાવાભ્યાં તિષ્ઠ દિને ગતે સતિ રાત્રિરભૂત્; તતઃ સ તાભ્યાં સાર્દ્ધં સ્થાતું ગૃહં યયૌ|
30 And it came to pass, when he had sat down with them to meat, he took the bread and blessed; and breaking [it] he gave to them.
પશ્ચાદ્ભોજનોપવેશકાલે સ પૂપં ગૃહીત્વા ઈશ્વરગુણાન્ જગાદ તઞ્ચ ભંક્ત્વા તાભ્યાં દદૌ|
31 And their eyes were opened, and they knew him; and he vanished out of their sight.
તદા તયો ર્દૃષ્ટૌ પ્રસન્નાયાં તં પ્રત્યભિજ્ઞતુઃ કિન્તુ સ તયોઃ સાક્ષાદન્તર્દધે|
32 And they said one to another, Was not our heart burning within us, while he spake to us in the way, while he opened to us the scriptures?
તતસ્તૌ મિથોભિધાતુમ્ આરબ્ધવન્તૌ ગમનકાલે યદા કથામકથયત્ શાસ્ત્રાર્થઞ્ચબોધયત્ તદાવયો ર્બુદ્ધિઃ કિં ન પ્રાજ્વલત્?
33 And they rose up that very hour, and returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and them that were with them,
તૌ તત્ક્ષણાદુત્થાય યિરૂશાલમપુરં પ્રત્યાયયતુઃ, તત્સ્થાને શિષ્યાણામ્ એકાદશાનાં સઙ્ગિનાઞ્ચ દર્શનં જાતં|
34 saying, The Lord is risen indeed, and hath appeared to Simon.
તે પ્રોચુઃ પ્રભુરુદતિષ્ઠદ્ ઇતિ સત્યં શિમોને દર્શનમદાચ્ચ|
35 And they rehearsed the things [that happened] in the way, and how he was known of them in the breaking of the bread.
તતઃ પથઃ સર્વ્વઘટનાયાઃ પૂપભઞ્જનેન તત્પરિચયસ્ય ચ સર્વ્વવૃત્તાન્તં તૌ વક્તુમારેભાતે|
36 And as they spake these things, he himself stood in the midst of them, and saith unto them, Peace [be] unto you.
ઇત્થં તે પરસ્પરં વદન્તિ તત્કાલે યીશુઃ સ્વયં તેષાં મધ્ય પ્રોત્થય યુષ્માકં કલ્યાણં ભૂયાદ્ ઇત્યુવાચ,
37 But they were terrified and affrighted, and supposed that they beheld a spirit.
કિન્તુ ભૂતં પશ્યામ ઇત્યનુમાય તે સમુદ્વિવિજિરે ત્રેષુશ્ચ|
38 And he said unto them, Why are ye troubled? and wherefore do questionings arise in your heart?
સ ઉવાચ, કુતો દુઃખિતા ભવથ? યુષ્માકં મનઃસુ સન્દેહ ઉદેતિ ચ કુતઃ?
39 See my hands and my feet, that it is I myself: handle me, and see; for a spirit hath not flesh and bones, as ye behold me having.
એષોહં, મમ કરૌ પશ્યત વરં સ્પૃષ્ટ્વા પશ્યત, મમ યાદૃશાનિ પશ્યથ તાદૃશાનિ ભૂતસ્ય માંસાસ્થીનિ ન સન્તિ|
40 And when he had said this, he showed them his hands and his feet.
ઇત્યુક્ત્વા સ હસ્તપાદાન્ દર્શયામાસ|
41 And while they still disbelieved for joy, and wondered, he said unto them, Have ye here anything to eat?
તેઽસમ્ભવં જ્ઞાત્વા સાનન્દા ન પ્રત્યયન્| તતઃ સ તાન્ પપ્રચ્છ, અત્ર યુષ્માકં સમીપે ખાદ્યં કિઞ્ચિદસ્તિ?
42 And they gave him a piece of a broiled fish.
તતસ્તે કિયદ્દગ્ધમત્સ્યં મધુ ચ દદુઃ
43 And he took it, and ate before them.
સ તદાદાય તેષાં સાક્ષાદ્ બુભુજે
44 And he said unto them, These are my words which I spake unto you, while I was yet with you, that all things must needs be fulfilled, which are written in the law of Moses, and the prophets, and the psalms, concerning me.
કથયામાસ ચ મૂસાવ્યવસ્થાયાં ભવિષ્યદ્વાદિનાં ગ્રન્થેષુ ગીતપુસ્તકે ચ મયિ યાનિ સર્વ્વાણિ વચનાનિ લિખિતાનિ તદનુરૂપાણિ ઘટિષ્યન્તે યુષ્માભિઃ સાર્દ્ધં સ્થિત્વાહં યદેતદ્વાક્યમ્ અવદં તદિદાનીં પ્રત્યક્ષમભૂત્|
45 Then opened he their mind, that they might understand the scriptures;
અથ તેભ્યઃ શાસ્ત્રબોધાધિકારં દત્વાવદત્,
46 and he said unto them, Thus it is written, that the Christ should suffer, and rise again from the dead the third day;
ખ્રીષ્ટેનેત્થં મૃતિયાતના ભોક્તવ્યા તૃતીયદિને ચ શ્મશાનાદુત્થાતવ્યઞ્ચેતિ લિપિરસ્તિ;
47 and that repentance and remission of sins should be preached in his name unto all the nations, beginning from Jerusalem.
તન્નામ્ના યિરૂશાલમમારભ્ય સર્વ્વદેશે મનઃપરાવર્ત્તનસ્ય પાપમોચનસ્ય ચ સુસંવાદઃ પ્રચારયિતવ્યઃ,
48 Ye are witnesses of these things.
એષુ સર્વ્વેષુ યૂયં સાક્ષિણઃ|
49 And behold, I send forth the promise of my Father upon you: but tarry ye in the city, until ye be clothed with power from on high.
અપરઞ્ચ પશ્યત પિત્રા યત્ પ્રતિજ્ઞાતં તત્ પ્રેષયિષ્યામિ, અતએવ યાવત્કાલં યૂયં સ્વર્ગીયાં શક્તિં ન પ્રાપ્સ્યથ તાવત્કાલં યિરૂશાલમ્નગરે તિષ્ઠત|
50 And he led them out until [they were] over against Bethany: and he lifted up his hands, and blessed them.
અથ સ તાન્ બૈથનીયાપર્ય્યન્તં નીત્વા હસ્તાવુત્તોલ્ય આશિષ વક્તુમારેભે
51 And it came to pass, while he blessed them, he parted from them, and was carried up into heaven.
આશિષં વદન્નેવ ચ તેભ્યઃ પૃથગ્ ભૂત્વા સ્વર્ગાય નીતોઽભવત્|
52 And they worshipped him, and returned to Jerusalem with great joy:
તદા તે તં ભજમાના મહાનન્દેન યિરૂશાલમં પ્રત્યાજગ્મુઃ|
53 and were continually in the temple, blessing God.
તતો નિરન્તરં મન્દિરે તિષ્ઠન્ત ઈશ્વરસ્ય પ્રશંસાં ધન્યવાદઞ્ચ કર્ત્તમ્ આરેભિરે| ઇતિ||
