Luke 2
1 Now it came to pass in those days, there went out a decree from Cæsar Augustus, that all the world should be enrolled.
અપરઞ્ચ તસ્મિન્ કાલે રાજ્યસ્ય સર્વ્વેષાં લોકાનાં નામાનિ લેખયિતુમ્ અગસ્તકૈસર આજ્ઞાપયામાસ|
2 This was the first enrolment made when Quirinius was governor of Syria.
તદનુસારેણ કુરીણિયનામનિ સુરિયાદેશસ્ય શાસકે સતિ નામલેખનં પ્રારેભે|
3 And all went to enrol themselves, every one to his own city.
અતો હેતો ર્નામ લેખિતું સર્વ્વે જનાઃ સ્વીયં સ્વીયં નગરં જગ્મુઃ|
4 And Joseph also went up from Galilee, out of the city of Nazareth, into Judæa, to the city of David, which is called Bethlehem, because he was of the house and family of David;
તદાનીં યૂષફ્ નામ લેખિતું વાગ્દત્તયા સ્વભાર્ય્યયા ગર્બ્ભવત્યા મરિયમા સહ સ્વયં દાયૂદઃ સજાતિવંશ ઇતિ કારણાદ્ ગાલીલ્પ્રદેશસ્ય નાસરત્નગરાદ્
5 to enrol himself with Mary, who was betrothed to him, being great with child.
યિહૂદાપ્રદેશસ્ય બૈત્લેહમાખ્યં દાયૂદ્નગરં જગામ|
6 And it came to pass, while they were there, the days were fulfilled that she should be delivered.
અન્યચ્ચ તત્ર સ્થાને તયોસ્તિષ્ઠતોઃ સતો ર્મરિયમઃ પ્રસૂતિકાલ ઉપસ્થિતે
7 And she brought forth her firstborn son; and she wrapped him in swaddling clothes, and laid him in a manger, because there was no room for them in the inn.
સા તં પ્રથમસુતં પ્રાસોષ્ટ કિન્તુ તસ્મિન્ વાસગૃહે સ્થાનાભાવાદ્ બાલકં વસ્ત્રેણ વેષ્ટયિત્વા ગોશાલાયાં સ્થાપયામાસ|
8 And there were shepherds in the same country abiding in the field, and keeping watch by night over their flock.
અનન્તરં યે કિયન્તો મેષપાલકાઃ સ્વમેષવ્રજરક્ષાયૈ તત્પ્રદેશે સ્થિત્વા રજન્યાં પ્રાન્તરે પ્રહરિણઃ કર્મ્મ કુર્વ્વન્તિ,
9 And an angel of the Lord stood by them, and the glory of the Lord shone round about them: and they were sore afraid.
તેષાં સમીપં પરમેશ્વરસ્ય દૂત આગત્યોપતસ્થૌ; તદા ચતુષ્પાર્શ્વે પરમેશ્વરસ્ય તેજસઃ પ્રકાશિતત્વાત્ તેઽતિશશઙ્કિરે|
10 And the angel said unto them, Be not afraid; for behold, I bring you good tidings of great joy which shall be to all the people:
તદા સ દૂત ઉવાચ મા ભૈષ્ટ પશ્યતાદ્ય દાયૂદઃ પુરે યુષ્મન્નિમિત્તં ત્રાતા પ્રભુઃ ખ્રીષ્ટોઽજનિષ્ટ,
11 for there is born to you this day in the city of David a Saviour, who is Christ the Lord.
સર્વ્વેષાં લોકાનાં મહાનન્દજનકમ્ ઇમં મઙ્ગલવૃત્તાન્તં યુષ્માન્ જ્ઞાપયામિ|
12 And this [is] the sign unto you: Ye shall find a babe wrapped in swaddling clothes, and lying in a manger.
યૂયં (તત્સ્થાનં ગત્વા) વસ્ત્રવેષ્ટિતં તં બાલકં ગોશાલાયાં શયનં દ્રક્ષ્યથ યુષ્માન્ પ્રતીદં ચિહ્નં ભવિષ્યતિ|
13 And suddenly there was with the angel a multitude of the heavenly host praising God, and saying,
દૂત ઇમાં કથાં કથિતવતિ તત્રાકસ્માત્ સ્વર્ગીયાઃ પૃતના આગત્ય કથામ્ ઇમાં કથયિત્વેશ્વરસ્ય ગુણાનન્વવાદિષુઃ, યથા,
14 Glory to God in the highest, And on earth peace among men in whom he is well pleased.
સર્વ્વોર્દ્વ્વસ્થૈરીશ્વરસ્ય મહિમા સમ્પ્રકાશ્યતાં| શાન્તિર્ભૂયાત્ પૃથિવ્યાસ્તુ સન્તોષશ્ચ નરાન્ પ્રતિ||
15 And it came to pass, when the angels went away from them into heaven, the shepherds said one to another, Let us now go even unto Bethlehem, and see this thing that is come to pass, which the Lord hath made known unto us.
તતઃ પરં તેષાં સન્નિધે ર્દૂતગણે સ્વર્ગં ગતે મેષપાલકાઃ પરસ્પરમ્ અવેચન્ આગચ્છત પ્રભુઃ પરમેશ્વરો યાં ઘટનાં જ્ઞાપિતવાન્ તસ્યા યાથર્યં જ્ઞાતું વયમધુના બૈત્લેહમ્પુરં યામઃ|
16 And they came with haste, and found both Mary and Joseph, and the babe lying in the manger.
પશ્ચાત્ તે તૂર્ણં વ્રજિત્વા મરિયમં યૂષફં ગોશાલાયાં શયનં બાલકઞ્ચ દદૃશુઃ|
17 And when they saw it, they made known concerning the saying which was spoken to them about this child.
ઇત્થં દૃષ્ટ્વા બાલકસ્યાર્થે પ્રોક્તાં સર્વ્વકથાં તે પ્રાચારયાઞ્ચક્રુઃ|
18 And all that heard it wondered at the things which were spoken unto them by the shepherds.
તતો યે લોકા મેષરક્ષકાણાં વદનેભ્યસ્તાં વાર્ત્તાં શુશ્રુવુસ્તે મહાશ્ચર્ય્યં મેનિરે|
19 But Mary kept all these sayings, pondering them in her heart.
કિન્તુ મરિયમ્ એતત્સર્વ્વઘટનાનાં તાત્પર્ય્યં વિવિચ્ય મનસિ સ્થાપયામાસ|
20 And the shepherds returned, glorifying and praising God for all the things that they had heard and seen, even as it was spoken unto them.
તત્પશ્ચાદ્ દૂતવિજ્ઞપ્તાનુરૂપં શ્રુત્વા દૃષ્ટ્વા ચ મેષપાલકા ઈશ્વરસ્ય ગુણાનુવાદં ધન્યવાદઞ્ચ કુર્વ્વાણાઃ પરાવૃત્ય યયુઃ|
21 And when eight days were fulfilled for circumcising him, his name was called JESUS, which was so called by the angel before he was conceived in the womb.
અથ બાલકસ્ય ત્વક્છેદનકાલેઽષ્ટમદિવસે સમુપસ્થિતે તસ્ય ગર્બ્ભસ્થિતેઃ પુર્વ્વં સ્વર્ગીયદૂતો યથાજ્ઞાપયત્ તદનુરૂપં તે તન્નામધેયં યીશુરિતિ ચક્રિરે|
22 And when the days of their purification according to the law of Moses were fulfilled, they brought him up to Jerusalem, to present him to the Lord
તતઃ પરં મૂસાલિખિતવ્યવસ્થાયા અનુસારેણ મરિયમઃ શુચિત્વકાલ ઉપસ્થિતે,
23 (as it is written in the law of the Lord, Every male that openeth the womb shall be called holy to the Lord),
"પ્રથમજઃ સર્વ્વઃ પુરુષસન્તાનઃ પરમેશ્વરે સમર્પ્યતાં," ઇતિ પરમેશ્વરસ્ય વ્યવસ્થયા
24 and to offer a sacrifice according to that which is said in the law of the Lord, A pair of turtledoves, or two young pigeons.
યીશું પરમેશ્વરે સમર્પયિતુમ્ શાસ્ત્રીયવિધ્યુક્તં કપોતદ્વયં પારાવતશાવકદ્વયં વા બલિં દાતું તે તં ગૃહીત્વા યિરૂશાલમમ્ આયયુઃ|
25 And behold, there was a man in Jerusalem, whose name was Simeon; and this man was righteous and devout, looking for the consolation of Israel: and the Holy Spirit was upon him.
યિરૂશાલમ્પુરનિવાસી શિમિયોન્નામા ધાર્મ્મિક એક આસીત્ સ ઇસ્રાયેલઃ સાન્ત્વનામપેક્ષ્ય તસ્થૌ કિઞ્ચ પવિત્ર આત્મા તસ્મિન્નાવિર્ભૂતઃ|
26 And it had been revealed unto him by the Holy Spirit, that he should not see death, before he had seen the Lord’s Christ.
અપરં પ્રભુણા પરમેશ્વરેણાભિષિક્તે ત્રાતરિ ત્વયા ન દૃષ્ટે ત્વં ન મરિષ્યસીતિ વાક્યં પવિત્રેણ આત્મના તસ્મ પ્રાકથ્યત|
27 And he came in the Spirit into the temple: and when the parents brought in the child Jesus, that they might do concerning him after the custom of the law,
અપરઞ્ચ યદા યીશોઃ પિતા માતા ચ તદર્થં વ્યવસ્થાનુરૂપં કર્મ્મ કર્ત્તું તં મન્દિરમ્ આનિન્યતુસ્તદા
28 then he received him into his arms, and blessed God, and said,
શિમિયોન્ આત્મન આકર્ષણેન મન્દિરમાગત્ય તં ક્રોડે નિધાય ઈશ્વરસ્ય ધન્યવાદં કૃત્વા કથયામાસ, યથા,
29 Now lettest thou thy servant depart, Lord, According to thy word, in peace;
હે પ્રભો તવ દાસોયં નિજવાક્યાનુસારતઃ| ઇદાનીન્તુ સકલ્યાણો ભવતા સંવિસૃજ્યતામ્|
30 For mine eyes have seen thy salvation,
યતઃ સકલદેશસ્ય દીપ્તયે દીપ્તિરૂપકં|
31 Which thou hast prepared before the face of all peoples;
ઇસ્રાયેલીયલોકસ્ય મહાગૌરવરૂપકં|
32 A light for revelation to the Gentiles, And the glory of thy people Israel.
યં ત્રાયકં જનાનાન્તુ સમ્મુખે ત્વમજીજનઃ| સએવ વિદ્યતેઽસ્માકં ધ્રવં નયનનગોચરે||
33 And his father and his mother were marvelling at the things which were spoken concerning him;
તદાનીં તેનોક્તા એતાઃ સકલાઃ કથાઃ શ્રુત્વા તસ્ય માતા યૂષફ્ ચ વિસ્મયં મેનાતે|
34 and Simeon blessed them, and said unto Mary his mother, Behold, this [child] is set for the falling and the rising of many in Israel; and for a sign which is spoken against;
તતઃ પરં શિમિયોન્ તેભ્ય આશિષં દત્ત્વા તન્માતરં મરિયમમ્ ઉવાચ, પશ્ય ઇસ્રાયેલો વંશમધ્યે બહૂનાં પાતનાયોત્થાપનાય ચ તથા વિરોધપાત્રં ભવિતું, બહૂનાં ગુપ્તમનોગતાનાં પ્રકટીકરણાય બાલકોયં નિયુક્તોસ્તિ|
35 yea and a sword shall pierce through thine own soul; that thoughts out of many hearts may be revealed.
તસ્માત્ તવાપિ પ્રાણાઃ શૂલેન વ્યત્સ્યન્તે|
36 And there was one Anna, a prophetess, the daughter of Phanuel, of the tribe of Asher (she was of a great age, having lived with a husband seven years from her virginity,
અપરઞ્ચ આશેરસ્ય વંશીયફિનૂયેલો દુહિતા હન્નાખ્યા અતિજરતી ભવિષ્યદ્વાદિન્યેકા યા વિવાહાત્ પરં સપ્ત વત્સરાન્ પત્યા સહ ન્યવસત્ તતો વિધવા ભૂત્વા ચતુરશીતિવર્ષવયઃપર્ય્યનતં
37 and she had been a widow even unto fourscore and four years), who departed not from the temple, worshipping with fastings and supplications night and day.
મન્દિરે સ્થિત્વા પ્રાર્થનોપવાસૈર્દિવાનિશમ્ ઈશ્વરમ્ અસેવત સાપિ સ્ત્રી તસ્મિન્ સમયે મન્દિરમાગત્ય
38 And coming up at that very hour she gave thanks unto God, and spake of him to all them that were looking for the redemption of Jerusalem.
પરમેશ્વરસ્ય ધન્યવાદં ચકાર, યિરૂશાલમ્પુરવાસિનો યાવન્તો લોકા મુક્તિમપેક્ષ્ય સ્થિતાસ્તાન્ યીશોર્વૃત્તાન્તં જ્ઞાપયામાસ|
39 And when they had accomplished all things that were according to the law of the Lord, they returned into Galilee, to their own city Nazareth.
ઇત્થં પરમેશ્વરસ્ય વ્યવસ્થાનુસારેણ સર્વ્વેષુ કર્મ્મસુ કૃતેષુ તૌ પુનશ્ચ ગાલીલો નાસરત્નામકં નિજનગરં પ્રતસ્થાતે|
40 And the child grew, and waxed strong, filled with wisdom: and the grace of God was upon him.
તત્પશ્ચાદ્ બાલકઃ શરીરેણ વૃદ્ધિમેત્ય જ્ઞાનેન પરિપૂર્ણ આત્મના શક્તિમાંશ્ચ ભવિતુમારેભે તથા તસ્મિન્ ઈશ્વરાનુગ્રહો બભૂવ|
41 And his parents went every year to Jerusalem at the feast of the passover.
તસ્ય પિતા માતા ચ પ્રતિવર્ષં નિસ્તારોત્સવસમયે યિરૂશાલમમ્ અગચ્છતામ્|
42 And when he was twelve years old, they went up after the custom of the feast;
અપરઞ્ચ યીશૌ દ્વાદશવર્ષવયસ્કે સતિ તૌ પર્વ્વસમયસ્ય રીત્યનુસારેણ યિરૂશાલમં ગત્વા
43 and when they had fulfilled the days, as they were returning, the boy Jesus tarried behind in Jerusalem; and his parents knew it not;
પાર્વ્વણં સમ્પાદ્ય પુનરપિ વ્યાઘુય્ય યાતઃ કિન્તુ યીશુર્બાલકો યિરૂશાલમિ તિષ્ઠતિ| યૂષફ્ તન્માતા ચ તદ્ અવિદિત્વા
44 but supposing him to be in the company, they went a day’s journey; and they sought for him among their kinsfolk and acquaintance:
સ સઙ્ગિભિઃ સહ વિદ્યત એતચ્ચ બુદ્વ્વા દિનૈકગમ્યમાર્ગં જગ્મતુઃ| કિન્તુ શેષે જ્ઞાતિબન્ધૂનાં સમીપે મૃગયિત્વા તદુદ્દેશમપ્રાપ્ય
45 and when they found him not, they returned to Jerusalem, seeking for him.
તૌ પુનરપિ યિરૂશાલમમ્ પરાવૃત્યાગત્ય તં મૃગયાઞ્ચક્રતુઃ|
46 And it came to pass, after three days they found him in the temple, sitting in the midst of the teachers, both hearing them, and asking them questions:
અથ દિનત્રયાત્ પરં પણ્ડિતાનાં મધ્યે તેષાં કથાઃ શૃણ્વન્ તત્ત્વં પૃચ્છંશ્ચ મન્દિરે સમુપવિષ્ટઃ સ તાભ્યાં દૃષ્ટઃ|
47 and all that heard him were amazed at his understanding and his answers.
તદા તસ્ય બુદ્ધ્યા પ્રત્યુત્તરૈશ્ચ સર્વ્વે શ્રોતારો વિસ્મયમાપદ્યન્તે|
48 And when they saw him, they were astonished; and his mother said unto him, Son, why hast thou thus dealt with us? behold, thy father and I sought thee sorrowing.
તાદૃશં દૃષ્ટ્વા તસ્ય જનકો જનની ચ ચમચ્ચક્રતુઃ કિઞ્ચ તસ્ય માતા તમવદત્, હે પુત્ર, કથમાવાં પ્રતીત્થં સમાચરસ્ત્વમ્? પશ્ય તવ પિતાહઞ્ચ શોકાકુલૌ સન્તૌ ત્વામન્વિચ્છાવઃ સ્મ|
49 And he said unto them, How is it that ye sought me? knew ye not that I must be in my Father’s house?
તતઃ સોવદત્ કુતો મામ્ અન્વૈચ્છતં? પિતુર્ગૃહે મયા સ્થાતવ્યમ્ એતત્ કિં યુવાભ્યાં ન જ્ઞાયતે?
50 And they understood not the saying which he spake unto them.
કિન્તુ તૌ તસ્યૈતદ્વાક્યસ્ય તાત્પર્ય્યં બોદ્ધું નાશક્નુતાં|
51 And he went down with them, and came to Nazareth; and he was subject unto them: and his mother kept all [these] sayings in her heart.
તતઃ પરં સ તાભ્યાં સહ નાસરતં ગત્વા તયોર્વશીભૂતસ્તસ્થૌ કિન્તુ સર્વ્વા એતાઃ કથાસ્તસ્ય માતા મનસિ સ્થાપયામાસ|
52 And Jesus advanced in wisdom and stature, and in favor with God and men.
અથ યીશો ર્બુદ્ધિઃ શરીરઞ્ચ તથા તસ્મિન્ ઈશ્વરસ્ય માનવાનાઞ્ચાનુગ્રહો વર્દ્ધિતુમ્ આરેભે|
