Luke 10
1 Now after these things the Lord appointed seventy others, and sent them two and two before his face into every city and place, whither he himself was about to come.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਪ੍ਰਭੁਰਪਰਾਨ੍ ਸਪ੍ਤਤਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਨਿਯੁਜ੍ਯ ਸ੍ਵਯੰ ਯਾਨਿ ਨਗਰਾਣਿ ਯਾਨਿ ਸ੍ਥਾਨਾਨਿ ਚ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਨਿ ਨਗਰਾਣਿ ਤਾਨਿ ਸ੍ਥਾਨਾਨਿ ਚ ਪ੍ਰਤਿ ਦ੍ਵੌ ਦ੍ਵੌ ਜਨੌ ਪ੍ਰਹਿਤਵਾਨ੍|
2 And he said unto them, The harvest indeed is plenteous, but the laborers are few: pray ye therefore the Lord of the harvest, that he send forth laborers into his harvest.
ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਾਮਾਸ ਚ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਬਹੂਨੀਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਛੇਦਕਾ ਅਲ੍ਪੇ; ਤਸ੍ਮਾੱਧੇਤੋਃ ਸ਼ਸ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਛੇਦਕਾਨ੍ ਅਪਰਾਨਪਿ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਤੁੰ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਸ੍ਵਾਮਿਨੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ|
3 Go your ways; behold, I send you forth as lambs in the midst of wolves.
ਯੂਯੰ ਯਾਤ, ਪਸ਼੍ਯਤ, ਵ੍ਰੁʼਕਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਮੇਸ਼਼ਸ਼ਾਵਕਾਨਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਿਣੋਮਿ|
4 Carry no purse, no wallet, no shoes; and salute no man on the way.
ਯੂਯੰ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰੰ ਮਹਦ੍ ਵਾ ਵਸਨਸਮ੍ਪੁਟਕੰ ਪਾਦੁਕਾਸ਼੍ਚ ਮਾ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ, ਮਾਰ੍ਗਮਧ੍ਯੇ ਕਮਪਿ ਮਾ ਨਮਤ ਚ|
5 And into whatsoever house ye shall enter, first say, Peace [be] to this house.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੂਯੰ ਯਦ੍ ਯਤ੍ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਥ ਤਤ੍ਰ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਮਙ੍ਗਲੰ ਭੂਯਾਦਿਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪ੍ਰਥਮੰ ਵਦਤ|
6 And if a son of peace be there, your peace shall rest upon him: but if not, it shall turn to you again.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਨਿਵੇਸ਼ਨੇ ਯਦਿ ਮਙ੍ਗਲਪਾਤ੍ਰੰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਨ੍ਮਙ੍ਗਲੰ ਤਸ੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਨੋਚੇਤ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
7 And in that same house remain, eating and drinking such things as they give: for the laborer is worthy of his hire. Go not from house to house.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇ ਯਤ੍ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਦਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਦੇਵ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪੀਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮਿੰਨਿਵੇਸ਼ਨੇ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਥ; ਯਤਃ ਕਰ੍ੰਮਕਾਰੀ ਜਨੋ ਭ੍ਰੁʼਤਿਮ੍ ਅਰ੍ਹਤਿ; ਗ੍ਰੁʼਹਾਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਮਾ ਯਾਸ੍ਯਥ|
8 And into whatsoever city ye enter, and they receive you, eat such things as are set before you:
ਅਨ੍ਯੱਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਕਿਮਪਿ ਨਗਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੇਸ਼਼ੁ ਲੋਕਾ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਆਤਿਥ੍ਯੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਯਤ੍ ਖਾਦ੍ਯਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਦੇਵ ਖਾਦਿਸ਼਼੍ਯਥ|
9 and heal the sick that are therein, and say unto them, The kingdom of God is come nigh unto you.
ਤੰਨਗਰਸ੍ਥਾਨ੍ ਰੋਗਿਣਃ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨ੍ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਥ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯੰ ਰਾਜ੍ਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਗਮਤ੍ ਕਥਾਮੇਤਾਞ੍ਚ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਥ|
10 But into whatsoever city ye shall enter, and they receive you not, go out into the streets thereof and say,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕਿਮਪਿ ਪੁਰੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੇਸ਼਼ੁ ਲੋਕਾ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਆਤਿਥ੍ਯੰ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਨਗਰਸ੍ਯ ਪਨ੍ਥਾਨੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਥ,
11 Even the dust from your city, that cleaveth to our feet, we wipe off against you: nevertheless know this, that the kingdom of God is come nigh.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਗਰੀਯਾ ਯਾ ਧੂਲ੍ਯੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਸੁ ਸਮਲਗਨ੍ ਤਾ ਅਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਸਮ੍ਪਾਤਯਾਮਃ; ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਤਮ੍ ਇਤਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਜਾਨੀਤ|
12 I say unto you, It shall be more tolerable in that day for Sodom, than for that city.
ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਕਥਯਾਮਿ, ਵਿਚਾਰਦਿਨੇ ਤਸ੍ਯ ਨਗਰਸ੍ਯ ਦਸ਼ਾਤਃ ਸਿਦੋਮੋ ਦਸ਼ਾ ਸਹ੍ਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
13 Woe unto thee, Chorazin! woe unto thee, Bethsaida! for if the mighty works had been done in Tyre and Sidon, which were done in you, they would have repented long ago, sitting in sackcloth and ashes.
ਹਾ ਹਾ ਕੋਰਾਸੀਨ੍ ਨਗਰ, ਹਾ ਹਾ ਬੈਤ੍ਸੈਦਾਨਗਰ ਯੁਵਯੋਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨਿ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਾਣਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯਕ੍ਰਿਯਨ੍ਤ, ਤਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਯਦਿ ਸੋਰਸੀਦੋਨੋ ਰ੍ਨਗਰਯੋਰਕਾਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤ, ਤਦਾ ਇਤੋ ਬਹੁਦਿਨਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤੰਨਿਵਾਸਿਨਃ ਸ਼ਣਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਪਰਿਧਾਯ ਗਾਤ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਭਸ੍ਮ ਵਿਲਿਪ੍ਯ ਸਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਸਮਖੇਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤ|
14 But it shall be more tolerable for Tyre and Sidon in the judgment, than for you.
ਅਤੋ ਵਿਚਾਰਦਿਵਸੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦਸ਼ਾਤਃ ਸੋਰਸੀਦੋੰਨਿਵਾਸਿਨਾਂ ਦਸ਼ਾ ਸਹ੍ਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
15 And thou, Capernaum, shalt thou be exalted unto heaven? thou shalt be brought down unto Hades. (Hadēs g86)
ਹੇ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮ੍, ਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਯਾਵਦ੍ ਉੰਨਤਾ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨਰਕੰ ਯਾਵਤ੍ ਨ੍ਯਗ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ| (Hadēs g86)
16 He that heareth you heareth me; and he that rejecteth you rejecteth me; and he that rejecteth me rejecteth him that sent me.
ਯੋ ਜਨੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਸ ਮਮੈਵ ਵਾਕ੍ਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ; ਕਿਞ੍ਚ ਯੋ ਜਨੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਵਜ੍ਞਾਂ ਕਰੋਤਿ ਸ ਮਮੈਵਾਵਜ੍ਞਾਂ ਕਰੋਤਿ; ਯੋ ਜਨੋ ਮਮਾਵਜ੍ਞਾਂ ਕਰੋਤਿ ਚ ਸ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕਸ੍ਯੈਵਾਵਜ੍ਞਾਂ ਕਰੋਤਿ|
17 And the seventy returned with joy, saying, Lord, even the demons are subject unto us in thy name.
ਅਥ ਤੇ ਸਪ੍ਤਤਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਆਨਨ੍ਦੇਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਵਤੋ ਨਾਮ੍ਨਾ ਭੂਤਾ ਅਪ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਵਸ਼ੀਭਵਨ੍ਤਿ|
18 And he said unto them, I beheld Satan fallen as lightning from heaven.
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਤਾਨ੍ ਜਗਾਦ, ਵਿਦ੍ਯੁਤਮਿਵ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਤ੍ ਪਤਨ੍ਤੰ ਸ਼ੈਤਾਨਮ੍ ਅਦਰ੍ਸ਼ਮ੍|
19 Behold, I have given you authority to tread upon serpents and scorpions, and over all the power of the enemy: and nothing shall in any wise hurt you.
ਪਸ਼੍ਯਤ ਸਰ੍ਪਾਨ੍ ਵ੍ਰੁʼਸ਼੍ਚਿਕਾਨ੍ ਰਿਪੋਃ ਸਰ੍ੱਵਪਰਾਕ੍ਰਮਾਂਸ਼੍ਚ ਪਦਤਲੈ ਰ੍ਦਲਯਿਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਸ਼ਕ੍ਤਿੰ ਦਦਾਮਿ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਾਪਿ ਹਾਨਿ ਰ੍ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
20 Nevertheless in this rejoice not, that the spirits are subject unto you; but rejoice that your names are written in heaven.
ਭੂਤਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਸ਼ੀਭਵਨ੍ਤਿ, ਏਤੰਨਿਮਿੱਤਤ੍ ਮਾ ਸਮੁੱਲਸਤ, ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਾਮਾਨਿ ਲਿਖਿਤਾਨਿ ਸਨ੍ਤੀਤਿ ਨਿਮਿੱਤੰ ਸਮੁੱਲਸਤ|
21 In that same hour he rejoiced in the Holy Spirit, and said, I thank thee, O Father, Lord of heaven and earth, that thou didst hide these things from the wise and understanding, and didst reveal them unto babes: yea, Father; for so it was well-pleasing in thy sight.
ਤਦ੍ਘਟਿਕਾਯਾਂ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਮਨਸਿ ਜਾਤਾਹ੍ਲਾਦਃ ਕਥਯਾਮਾਸ ਹੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯੋਰੇਕਾਧਿਪਤੇ ਪਿਤਸ੍ਤ੍ਵੰ ਜ੍ਞਾਨਵਤਾਂ ਵਿਦੁਸ਼਼ਾਞ੍ਚ ਲੋਕਾਨਾਂ ਪੁਰਸ੍ਤਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਮੇਤਦ੍ ਅਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯ ਬਾਲਕਾਨਾਂ ਪੁਰਸ੍ਤਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼ਯ ਏਤਸ੍ਮਾੱਧੇਤੋਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਹੇ ਪਿਤਰਿੱਥੰ ਭਵਤੁ ਯਦ੍ ਏਤਦੇਵ ਤਵ ਗੋਚਰ ਉੱਤਮਮ੍|
22 All things have been delivered unto me of my Father: and no one knoweth who the Son is, save the Father; and who the Father is, save the Son, and he to whomsoever the Son willeth to reveal [him].
ਪਿਤ੍ਰਾ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਮਯਿ ਸਮਰ੍ਪਿਤਾਨਿ ਪਿਤਰੰ ਵਿਨਾ ਕੋਪਿ ਪੁਤ੍ਰੰ ਨ ਜਾਨਾਤਿ ਕਿਞ੍ਚ ਪੁਤ੍ਰੰ ਵਿਨਾ ਯਸ੍ਮੈ ਜਨਾਯ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਵਾਨ੍ ਤਞ੍ਚ ਵਿਨਾ ਕੋਪਿ ਪਿਤਰੰ ਨ ਜਾਨਾਤਿ|
23 And turning to the disciples, he said privately, Blessed [are] the eyes which see the things that ye see:
ਤਪਃ ਪਰੰ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਗੁਪ੍ਤੰ ਜਗਾਦ, ਯੂਯਮੇਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਪਸ਼੍ਯਥ ਤਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਚਕ੍ਸ਼਼ੂੰਸ਼਼ਿ ਧਨ੍ਯਾਨਿ|
24 for I say unto you, that many prophets and kings desired to see the things which ye see, and saw them not; and to hear the things which ye hear, and heard them not.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਯੂਯੰ ਯਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਪਸ਼੍ਯਥ ਤਾਨਿ ਬਹਵੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋ ਭੂਪਤਯਸ਼੍ਚ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮਿੱਛਨ੍ਤੋਪਿ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਾ ਯਾਃ ਕਥਾਸ਼੍ਚ ਸ਼੍ਰੂਯਨ੍ਤੇ ਤਾਃ ਸ਼੍ਰੋਤੁਮਿੱਛਨ੍ਤੋਪਿ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਨਾਲਭਨ੍ਤ|
25 And behold, a certain lawyer stood up and made trial of him, saying, Teacher, what shall I do to inherit eternal life? (aiōnios g166)
ਅਨਨ੍ਤਰਮ੍ ਏਕੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕ ਉੱਥਾਯ ਤੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਹੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਅਨਨ੍ਤਾਯੁਸ਼਼ਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਯੇ ਮਯਾ ਕਿੰ ਕਰਣੀਯੰ? (aiōnios g166)
26 And he said unto him, What is written in the law? how readest thou?
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਅਤ੍ਰਾਰ੍ਥੇ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਕਿੰ ਲਿਖਿਤਮਸ੍ਤਿ? ਤ੍ਵੰ ਕੀਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਪਠਸਿ?
27 And he answering said, Thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy strength, and with all thy mind; and thy neighbor as thyself.
ਤਤਃ ਸੋਵਦਤ੍, ਤ੍ਵੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਾਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਭਿਃ ਸਰ੍ੱਵਚਿੱਤੈਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਭੌ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰੁ, ਸਮੀਪਵਾਸਿਨਿ ਸ੍ਵਵਤ੍ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰੁ ਚ|
28 And he said unto him, Thou hast answered right: this do, and thou shalt live.
ਤਦਾ ਸ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਤ੍ਵੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵੋਚਃ, ਇੱਥਮ੍ ਆਚਰ ਤੇਨੈਵ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|
29 But he, desiring to justify himself, said unto Jesus, And who is my neighbor?
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਜਨਃ ਸ੍ਵੰ ਨਿਰ੍ੱਦੋਸ਼਼ੰ ਜ੍ਞਾਪਯਿਤੁੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਮਮ ਸਮੀਪਵਾਸੀ ਕਃ? ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ,
30 Jesus made answer and said, A certain man was going down from Jerusalem to Jericho; and he fell among robbers, who both stripped him and beat him, and departed, leaving him half dead.
ਏਕੋ ਜਨੋ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰਾਦ੍ ਯਿਰੀਹੋਪੁਰੰ ਯਾਤਿ, ਏਤਰ੍ਹਿ ਦਸ੍ਯੂਨਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਪਤਿਤੇ ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰਾਦਿਕੰ ਹ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ ਤਮਾਹਤ੍ਯ ਮ੍ਰੁʼਤਪ੍ਰਾਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਾ ਯਯੁਃ|
31 And by chance a certain priest was going down that way: and when he saw him, he passed by on the other side.
ਅਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਕੋ ਯਾਜਕਸ੍ਤੇਨ ਮਾਰ੍ਗੇਣ ਗੱਛਨ੍ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਮਾਰ੍ਗਾਨ੍ਯਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇਨ ਜਗਾਮ|
32 And in like manner a Levite also, when he came to the place, and saw him, passed by on the other side.
ਇੱਥਮ੍ ਏਕੋ ਲੇਵੀਯਸ੍ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਤਿਕੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯਾਨ੍ਯੇਨ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇਨ ਜਗਾਮ|
33 But a certain Samaritan, as he journeyed, came where he was: and when he saw him, he was moved with compassion,
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਕਃ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯੋ ਗੱਛਨ੍ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਦਯਤ|
34 and came to him, and bound up his wounds, pouring on [them] oil and wine; and he set him on his own beast, and brought him to an inn, and took care of him.
ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਤਿਕੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ਤੇਸ਼਼ੁ ਤੈਲੰ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਞ੍ਚ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ਤਾਨਿ ਬੱਧ੍ਵਾ ਨਿਜਵਾਹਨੋਪਰਿ ਤਮੁਪਵੇਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰਵਾਸੀਯਗ੍ਰੁʼਹਮ੍ ਆਨੀਯ ਤੰ ਸਿਸ਼਼ੇਵੇ|
35 And on the morrow he took out two shillings, and gave them to the host, and said, Take care of him; and whatsoever thou spendest more, I, when I come back again, will repay thee.
ਪਰਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਵਸੇ ਨਿਜਗਮਨਕਾਲੇ ਦ੍ਵੌ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦੌ ਤਦ੍ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਵਾਮਿਨੇ ਦੱਤ੍ਵਾਵਦਤ੍ ਜਨਮੇਨੰ ਸੇਵਸ੍ਵ ਤਤ੍ਰ ਯੋ(ਅ)ਧਿਕੋ ਵ੍ਯਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਮਹੰ ਪੁਨਰਾਗਮਨਕਾਲੇ ਪਰਿਸ਼ੋਤ੍ਸ੍ਯਾਮਿ|
36 Which of these three, thinkest thou, proved neighbor unto him that fell among the robbers?
ਏਸ਼਼ਾਂ ਤ੍ਰਯਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਤਸ੍ਯ ਦਸ੍ਯੁਹਸ੍ਤਪਤਿਤਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯ ਸਮੀਪਵਾਸੀ ਕਃ? ਤ੍ਵਯਾ ਕਿੰ ਬੁਧ੍ਯਤੇ?
37 And he said, He that showed mercy on him. And Jesus said unto him, Go, and do thou likewise.
ਤਤਃ ਸ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਃ ਕਥਯਾਮਾਸ ਯਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਯਾਂ ਚਕਾਰ| ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਕਥਯਾਮਾਸ ਤ੍ਵਮਪਿ ਗਤ੍ਵਾ ਤਥਾਚਰ|
38 Now as they went on their way, he entered into a certain village: and a certain woman named Martha received him into her house.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਤੇ ਗੱਛਨ੍ਤ ਏਕੰ ਗ੍ਰਾਮੰ ਪ੍ਰਵਿਵਿਸ਼ੁਃ; ਤਦਾ ਮਰ੍ਥਾਨਾਮਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਸ੍ਵਗ੍ਰੁʼਹੇ ਤਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਚਕਾਰ|
39 And she had a sister called Mary, who also sat at the Lord’s feet, and heard his word.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਰਿਯਮ੍ ਨਾਮਧੇਯਾ ਤਸ੍ਯਾ ਭਗਿਨੀ ਯੀਸ਼ੋਃ ਪਦਸਮੀਪ ਉਵਵਿਸ਼੍ਯ ਤਸ੍ਯੋਪਦੇਸ਼ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁਮਾਰੇਭੇ|
40 But Martha was cumbered about much serving; and she came up to him, and said, Lord, dost thou not care that my sister did leave me to serve alone? bid her therefore that she help me.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਰ੍ਥਾ ਨਾਨਾਪਰਿਚਰ੍ੱਯਾਯਾਂ ਵ੍ਯਗ੍ਰਾ ਬਭੂਵ ਤਸ੍ਮਾੱਧੇਤੋਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ; ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਮਮ ਭਗਿਨੀ ਕੇਵਲੰ ਮਮੋਪਰਿ ਸਰ੍ੱਵਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਭਾਰਮ੍ ਅਰ੍ਪਿਤਵਤੀ ਤਤ੍ਰ ਭਵਤਾ ਕਿਞ੍ਚਿਦਪਿ ਨ ਮਨੋ ਨਿਧੀਯਤੇ ਕਿਮ੍? ਮਮ ਸਾਹਾੱਯੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਭਵਾਨ੍ ਤਾਮਾਦਿਸ਼ਤੁ|
41 But the Lord answered and said unto her, Martha, Martha, thou art anxious and troubled about many things:
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਹੇ ਮਰ੍ਥੇ ਹੇ ਮਰ੍ਥੇ, ਤ੍ਵੰ ਨਾਨਾਕਾਰ੍ੱਯੇਸ਼਼ੁ ਚਿਨ੍ਤਿਤਵਤੀ ਵ੍ਯਗ੍ਰਾ ਚਾਸਿ,
42 but one thing is needful: for Mary hath chosen the good part, which shall not be taken away from her.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਯੋਜਨੀਯਮ੍ ਏਕਮਾਤ੍ਰਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ| ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਮੁੱਤਮੰ ਭਾਗੰ ਕੋਪਿ ਹਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਸਏਵ ਮਰਿਯਮਾ ਵ੍ਰੁʼਤਃ|
