Lamentations 5
1 Remember, O Jehovah, what is come upon us: Behold, and see our reproach.
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Our inheritance is turned unto strangers, Our houses unto aliens.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 We are orphans and fatherless; Our mothers are as widows.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 We have drunken our water for money; Our wood is sold unto us.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Our pursuers are upon our necks: We are weary, and have no rest.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 We have given the hand to the Egyptians, And to the Assyrians, to be satisfied with bread.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Our fathers sinned, and are not; And we have borne their iniquities.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Servants rule over us: There is none to deliver us out of their hand.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 We get our bread at the peril of our lives, Because of the sword of the wilderness.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Our skin is black like an oven, Because of the burning heat of famine.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 They ravished the women in Zion, The virgins in the cities of Judah.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Princes were hanged up by their hand: The faces of elders were not honored.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 The young men bare the mill; And the children stumbled under the wood.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 The elders have ceased from the gate, The young men from their music.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 The joy of our heart is ceased; Our dance is turned into mourning.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 The crown is fallen from our head: Woe unto us! for we have sinned.
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 For this our heart is faint; For these things our eyes are dim;
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 For the mountain of Zion, which is desolate: The foxes walk upon it.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Thou, O Jehovah, abidest for ever; Thy throne is from generation to generation.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Wherefore dost thou forget us for ever, [And] forsake us so long time?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Turn thou us unto thee, O Jehovah, and we shall be turned; Renew our days as of old.
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 But thou hast utterly rejected us; Thou art very wroth against us.
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
