< Job 31 >

1 I made a covenant with mine eyes; How then should I look upon a virgin?
«پەیمانم لەگەڵ چاوەکانم بەست، ئیتر چۆن تەماشای پاکیزەیەک بکەم؟
2 For what is the portion from God above, And the heritage from the Almighty on high?
بەشی ئێمە لە خودا لە سەرەوە چییە، چ میراتێکمان هەیە لە توانادارەکەی ئاسمان؟
3 Is it not calamity to the unrighteous, And disaster to the workers of iniquity?
ئایا کارەسات بۆ بەدکار و بەڵا بۆ خراپەکار نییە؟
4 Doth not he see my ways, And number all my steps?
ئایا ئەو تەماشای ڕێگای من ناکات و هەموو هەنگاوەکانم ناژمێرێت؟
5 If I have walked with falsehood, And my foot hath hasted to deceit
«ئەگەر لەگەڵ درۆ ملی ڕێم گرتبێتەبەر یان پێیەکانم پەلەیان کردبێت بەرەو فێڵ،
6 (Let me be weighed in an even balance, That God may know mine integrity);
با خودا لە تەرازووی ڕاستودروستیدا بمکێشێت و بزانێت کە کەموکوڕیم نییە.
7 If my step hath turned out of the way, And my heart walked after mine eyes, And if any spot hath cleaved to my hands:
ئەگەر هەنگاوەکانم لە ڕێچکە لایانداوە، ئەگەر دڵم بەدوای چاوم کەوتووە، یان ئەگەر کردەوەکانم دەستەکانی منیان گڵاو کردووە،
8 Then let me sow, and let another eat; Yea, let the produce of my field be rooted out.
ئەوا ئەوەی من چاندم با کەسانی دیکە بیخۆن، با لقەکانم ڕیشەکێش بکرێن.
9 If my heart hath been enticed unto a woman, And I have laid wait at my neighbor’s door;
«ئەگەر دڵم بەلای ژنێکدا فریوی خواردووە، یان لە بەردەرگای دراوسێکەم بۆسەم داناوە،
10 Then let my wife grind unto another, And let others bow down upon her.
با ژنەکەم دانەوێڵەی پیاوێکی دیکە بهاڕێت و با خەڵکانی دیکە بەسەریدا بچەمێنەوە.
11 For that were a heinous crime; Yea, it were an iniquity to be punished by the judges:
لەبەر ئەوەی ئەمە بێ ناموسییە، تاوانە و پێویستە دادگایی بکرێت.
12 For it is a fire that consumeth unto Destruction, And would root out all mine increase.
ئاگرێکە هەتا لەناوچوون دەخوات و هەموو دروێنەکەم ڕیشەکێش دەکات.
13 If I have despised the cause of my man-servant or of my maid-servant, When they contended with me;
«ئەگەر مافی خزمەتکار و کارەکەرەکەم ڕەت کردووەتەوە کاتێک لە دژی من سکاڵایان کردووە،
14 What then shall I do when God riseth up? And when he visiteth, what shall I answer him?
ئەو کاتە چی بکەم لە کاتی ڕووبەڕووبوونەوەم لەگەڵ خودا؟ ئەگەر لێکۆڵینەوەم لەگەڵ بکرێت بە چی وەڵامی بدەمەوە؟
15 Did not he that made me in the womb make him? And did not one fashion us in the womb?
ئایا دروستکەری من لە سکدا دروستکەری ئەوانیش نییە؟ ئایا شێوەکێشمان لە سکی دایک یەک نییە؟
16 If I have withheld the poor from [their] desire, Or have caused the eyes of the widow to fail,
«ئەگەر هەژارانم لە مرازی خۆیان قەدەغە کردبێت یان چاوی بێوەژنم فەوتاندبێت،
17 Or have eaten my morsel alone, And the fatherless hath not eaten thereof
یان پارووەکەی خۆم بە تەنها خواردبێت، کە هەتیو لێی نەخواردبێت،
18 (Nay, from my youth he grew up with me as with a father, And her have I guided from my mother’s womb);
بەڵام لە گەنجیمەوە وەک باوک بە هەتیوی بەخێوم کردووە و لە سکی دایکمەوە ڕێنمایی بێوەژنم کردووە.
19 If I have seen any perish for want of clothing, Or that the needy had no covering;
ئەگەر فەوتاوێکم بینیبێت لەبەر نەبوونی جل یان نەدارێکی بێ بەرگ،
20 If his loins have not blessed me, And if he hath not been warmed with the fleece of my sheep;
کە بە کەوڵی مەڕەکەم خۆیان گەرم نەکردووەتەوە ئیتر لە دڵیانەوە داوای بەرەکەتیان بۆ نەکردووم،
21 If I have lifted up my hand against the fatherless, Because I saw my help in the gate:
ئەگەر پەیوەندیم لەگەڵ کاربەدەستانم بەکارهێناوە بۆ ئەوەی دەستدرێژی بکەمە سەر هەتیو،
22 Then let my shoulder fall from the shoulder-blade, And mine arm be broken from the bone.
با شانم لە ئەستۆم بەربێتەوە و با قۆڵم لە جومگەکەیەوە بشکێت.
23 For calamity from God is a terror to me, And by reason of his majesty I can do nothing.
لەبەر ئەوەی کارەسات لە خوداوە بەلامەوە تۆقێنەرە و لە ترسی شکۆیەکەی نەمتوانی شتی وا بکەم.
24 If I have made gold my hope, And have said to the fine gold, [Thou art] my confidence;
«ئەگەر پشتم بە زێڕی خۆم بەستووە و ئەگەر بە زێڕی بێگەردم گوت:”تۆ پاڵپشتی منی،“
25 If I have rejoiced because my wealth was great, And because my hand had gotten much;
ئەگەر دڵخۆش بووم کە سامانەکەم زۆر بوو و لەبەر ئەوەی زۆریان بەدەستهێناوە،
26 If I have beheld the sun when it shined, Or the moon walking in brightness,
ئەگەر تەماشای ڕووناکی خۆرم کردووە کاتێک درەوشاوەتەوە، یان مانگ کاتێک بە جوانییەوە دەڕوات
27 And my heart hath been secretly enticed, And my mouth hath kissed my hand:
تاوەکو دڵم بە نهێنی فریودراو و دەستم دەمی داپۆشی،
28 This also were an iniquity to be punished by the judges; For I should have denied the God that is above.
ئەوا ئەمانەش تاوان دەبن و دەدرێن بە دادگا، چونکە ئەگەر شتی وام بکردایە ناپاک دەبووم بەرامبەر بە خودا لە سەرەوە.
29 If I have rejoiced at the destruction of him that hated me, Or lifted up myself when evil found him
«ئەگەر بە بەڵای ناحەزەکەم دڵخۆش بووم یان بزەم گرت کە تووشی خراپە بوو،
30 (Yea, I have not suffered my mouth to sin By asking his life with a curse);
بەڵکو نەمهێشت مەڵاشووم گوناه بکات بەوەی کە بە نەفرەتەوە داوای ژیانی ئەو بکات؛
31 If the men of my tent have not said, Who can find one that hath not been filled with his meat?
ئەگەر کەسانی ناو چادرەکەم هەرگیز نەیانگوتایە،”کێ یەکێک دەهێنێت لە خواردنەکەی ئەیوب تێری نەخواردبێت؟“
32 (The sojourner hath not lodged in the street; But I have opened my doors to the traveller);
ئاوارەیەک لە دەرەوە شەوی بەسەرنەبرد، دەرگای ماڵەکەم بۆ ڕێبوار کردەوە.
33 If like Adam I have covered my transgressions, By hiding mine iniquity in my bosom,
ئەگەر وەک خەڵکی دیکە یاخیبوونی خۆم داپۆشیوە، بە شاردنەوەی تاوانەکانم لە باوەشی خۆم،
34 Because I feared the great multitude, And the contempt of families terrified me, So that I kept silence, and went not out of the door—
بەهۆی ئەوەی لە قسەی خەڵک ترساوم، لە سووکایەتی پێکردنی خێڵەکان تۆقیوم، لەبەر ئەوەیە کە بێدەنگم و لە ماڵەوە دانیشتووم.
35 Oh that I had one to hear me! (Lo, here is my signature, let the Almighty answer me) And [that I had] the indictment which mine adversary hath written!
«خۆزگە یەکێک دەبوو گوێی لێم دەگرت! ئەوەتا مۆری من، با خودای هەرە بەتوانا وەڵامم پێ بداتەوە؛ ئەوەی سکاڵا لە من دەکات با سکاڵانامەکەی پێشکەش بکات.
36 Surely I would carry it upon my shoulder; I would bind it unto me as a crown:
بێگومان لەسەر شانم هەڵمدەگرت، دەمبەست وەک تاج بەسەرمەوە.
37 I would declare unto him the number of my steps; As a prince would I go near unto him.
ژمارەی هەنگاوەکانی خۆم پێی دەگوت، پێشکەشیشم دەکرد وەک بۆ فەرمانڕەوایەک.
38 If my land crieth out against me, And the furrows thereof weep together;
«ئەگەر زەوییەکەم هاواری کردووە لە دژی من و هەموو هێڵی جووتەکانی بە فرمێسک تەڕ دەبێت،
39 If I have eaten the fruits thereof without money, Or have caused the owners thereof to lose their life:
ئەگەر بەروبوومەکەی ئەوم بەبێ پارە خواردووە یان گیانی کرێچییەکانیم کوژاندووەتەوە،
40 Let thistles grow instead of wheat, And cockle instead of barley. The words of Job are ended.
با لە جێی گەنم دڕک بڕووێت و لە جێی جۆ زیوان.» وشەکانی ئەیوب تەواو بوون.

< Job 31 >