Job 30
1 But now they that are younger than I have me in derision, Whose fathers I disdained to set with the dogs of my flock.
Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
2 Yea, the strength of their hands, whereto should it profit me? Men in whom ripe age is perished.
Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
3 They are gaunt with want and famine; They gnaw the dry ground, in the gloom of wasteness and desolation.
Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
4 They pluck salt-wort by the bushes; And the roots of the broom are their food.
Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
5 They are driven forth from the midst [of men]; They cry after them as after a thief;
El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
6 So that they dwell in frightful valleys, In holes of the earth and of the rocks.
En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
7 Among the bushes they bray; Under the nettles they are gathered together.
Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
8 [They are] children of fools, yea, children of base men; They were scourged out of the land.
Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
9 And now I am become their song, Yea, I am a byword unto them.
Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
10 They abhor me, they stand aloof from me, And spare not to spit in my face.
Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
11 For he hath loosed his cord, and afflicted me; And they have cast off the bridle before me.
Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
12 Upon my right hand rise the rabble; They thrust aside my feet, And they cast up against me their ways of destruction.
Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
13 They mar my path, They set forward my calamity, [Even] men that have no helper.
Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
14 As through a wide breach they come: In the midst of the ruin they roll themselves [upon me].
Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
15 Terrors are turned upon me; They chase mine honor as the wind; And my welfare is passed away as a cloud.
Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
16 And now my soul is poured out within me; Days of affliction have taken hold upon me.
Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
17 In the night season my bones are pierced in me, And the [pains] that gnaw me take no rest.
En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
18 By [God’s] great force is my garment disfigured; It bindeth me about as the collar of my coat.
Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
19 He hath cast me into the mire, And I am become like dust and ashes.
Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
20 I cry unto thee, and thou dost not answer me: I stand up, and thou gazest at me.
Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
21 Thou art turned to be cruel to me; With the might of thy hand thou persecutest me.
Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
22 Thou liftest me up to the wind, thou causest me to ride [upon it]; And thou dissolvest me in the storm.
Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
23 For I know that thou wilt bring me to death, And to the house appointed for all living.
Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
24 Howbeit doth not one stretch out the hand in his fall? Or in his calamity therefore cry for help?
Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
25 Did not I weep for him that was in trouble? Was not my soul grieved for the needy?
Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
26 When I looked for good, then evil came; And when I waited for light, there came darkness.
Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
27 My heart is troubled, and resteth not; Days of affliction are come upon me.
Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
28 I go mourning without the sun: I stand up in the assembly, and cry for help.
Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
29 I am a brother to jackals, And a companion to ostriches.
Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
30 My skin is black, [and falleth] from me, And my bones are burned with heat.
Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
31 Therefore is my harp [turned] to mourning, And my pipe into the voice of them that weep.
Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.
