Job 3
1 After this opened Job his mouth, and cursed his day.
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 And Job answered and said:
Dilə gəlib belə dedi:
3 Let the day perish wherein I was born, And the night which said, There is a man-child conceived.
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 Let that day be darkness; Let not God from above seek for it, Neither let the light shine upon it.
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 Let darkness and the shadow of death claim it for their own; Let a cloud dwell upon it; Let all that maketh black the day terrify it.
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 As for that night, let thick darkness seize upon it: Let it not rejoice among the days of the year; Let it not come into the number of the months.
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 Lo, let that night be barren; Let no joyful voice come therein.
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 Let them curse it that curse the day, Who are ready to rouse up leviathan.
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Let the stars of the twilight thereof be dark: Let it look for light, but have none; Neither let it behold the eyelids of the morning:
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 Because it shut not up the doors of my [mother’s] womb, Nor hid trouble from mine eyes.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Why died I not from the womb? Why did I not give up the ghost when my mother bare me?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Why did the knees receive me? Or why the breasts, that I should suck?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 For now should I have lain down and been quiet; I should have slept; then had I been at rest,
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 With kings and counsellors of the earth, Who built up waste places for themselves;
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 Or with princes that had gold, Who filled their houses with silver:
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 Or as a hidden untimely birth I had not been, As infants that never saw light.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 There the wicked cease from troubling; And there the weary are at rest.
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 There the prisoners are at ease together; They hear not the voice of the taskmaster.
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 The small and the great are there: And the servant is free from his master.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Wherefore is light given to him that is in misery, And life unto the bitter in soul;
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 Who long for death, but it cometh not, And dig for it more than for hid treasures;
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 Who rejoice exceedingly, And are glad, when they can find the grave?
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 [Why is light given] to a man whose way is hid, And whom God hath hedged in?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 For my sighing cometh before I eat, And my groanings are poured out like water.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 For the thing which I fear cometh upon me, And that which I am afraid of cometh unto me.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 I am not at ease, neither am I quiet, neither have I rest; But trouble cometh.
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
