Job 29
1 And Job again took up his parable, and said,
Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
2 Oh that I were as in the months of old, As in the days when God watched over me;
Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;
3 When his lamp shined upon my head, And by his light I walked through darkness;
Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;
4 As I was in the ripeness of my days, When the friendship of God was upon my tent;
Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;
5 When the Almighty was yet with me, And my children were about me;
Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;
6 When my steps were washed with butter, And the rock poured me out streams of oil!
Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 When I went forth to the gate unto the city, When I prepared my seat in the street,
Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.
8 The young men saw me and hid themselves, And the aged rose up and stood;
Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.
9 The princes refrained from talking, And laid their hand on their mouth;
Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
10 The voice of the nobles was hushed, And their tongue cleaved to the roof of their mouth.
Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
11 For when the ear heard [me], then it blessed me; And when the eye saw [me], it gave witness unto me:
Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
12 Because I delivered the poor that cried, The fatherless also, that had none to help him.
Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me; And I caused the widow’s heart to sing for joy.
Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
14 I put on righteousness, and it clothed me: My justice was as a robe and a diadem.
W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
15 I was eyes to the blind, And feet was I to the lame.
Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
16 I was a father to the needy: And the cause of him that I knew not I searched out.
Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
17 And I brake the jaws of the unrighteous, And plucked the prey out of his teeth.
I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.
18 Then I said, I shall die in my nest, And I shall multiply my days as the sand:
Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.
19 My root is spread out to the waters, And the dew lieth all night upon my branch:
Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.
20 My glory is fresh in me, And my bow is renewed in my hand.
Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.
21 Unto me men gave ear, and waited, And kept silence for my counsel.
Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.
22 After my words they spake not again; And my speech distilled upon them.
Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.
23 And they waited for me as for the rain; And they opened their mouth wide [as] for the latter rain.
Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.
24 I smiled on them, when they had no confidence; And the light of my countenance they cast not down.
Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.
25 I chose out their way, and sat [as] chief, And dwelt as a king in the army, As one that comforteth the mourners.
Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.
