Job 21
1 Then Job answered and said,
Аюп җававән мундақ деди: —
2 Hear diligently my speech; And let this be your consolations.
«Гәплиримгә қулақ селиңлар, Бу силәрниң маңа бәргән «тәсәллилириңлар»ниң орнида болсун!
3 Suffer me, and I also will speak; And after that I have spoken, mock on.
Сөз қилишимға йол қойсаңлар; Сөз қилғинимдин кейин, йәнә мазақ қиливериңлар!
4 As for me, is my complaint to man? And why should I not be impatient?
Мениң шикайитим болса, инсанға қаритиливатамду? Роһум қандақму бетақәт болмисун?
5 Mark me, and be astonished, And lay your hand upon your mouth.
Маңа убдан қараңларчу? Силәр чоқум һәйран қалисиләр, Қолуңлар билән ағзиңларни етивалисиләр.
6 Even when I remember I am troubled, And horror taketh hold on my flesh.
Мән бу ишлар үстидә ойлансамла, вәһимигә чөмимән, Пүтүн әтлиримни титрәк басиду.
7 Wherefore do the wicked live, Become old, yea, wax mighty in power?
Немишкә яманлар яшивериду, Узун өмүр көриду, Һәтта зор күч-һоқуқлуқ болиду?
8 Their seed is established with them in their sight, And their offspring before their eyes.
Уларниң нәсли өз алдида, Пәрзәнтлири көз алдида мәзмут өсиду,
9 Their houses are safe from fear, Neither is the rod of God upon them.
Уларниң өйлири вәһимидин аман туриду, Тәңриниң тайиғи уларниң үстигә тәгмәйду.
10 Their bull gendereth, and faileth not; Their cow calveth, and casteth not her calf.
Уларниң калилири җүпләнсә уруқлимай қалмайду, Иники мозайлайду, Мозийиниму ташлимайду.
11 They send forth their little ones like a flock, And their children dance.
[Рәзилләр] кичик балилирини қой падисидәк талаға чиқиривериду, Уларниң пәрзәнтлири тақлап-сәкрәп уссул ойнап жүриду.
12 They sing to the timbrel and harp, And rejoice at the sound of the pipe.
Улар дап һәм чилтарға тәңкәш қилиду, Улар нәйниң авазидин шатлиниду.
Улар күнлирини аватчилиқ ичидә өткүзиду, Андин көзни жумуп ачқучила тәһтисараға чүшүп кетиду. (Sheol h7585)
14 And they say unto God, Depart from us; For we desire not the knowledge of thy ways.
Һәм улар Тәңригә: «Биздин нери бол, Бизниң йоллириң билән тонушқимиз йоқтур!» — дәйду,
15 What is the Almighty, that we should serve him? And what profit should we have, if we pray unto him?
— «Һәммигә Қадирниң хизмитидә болушниң әрзигидәк нәри барду? Униңға дуа қилсақ бизгә немә пайда болсун?!».
16 Lo, their prosperity is not in their hand: The counsel of the wicked is far from me.
Қараңлар, уларниң бәхити өз қолида әмәсму? Бирақ яманларниң нәсиһити мәндин нери болсун!
17 How oft is it that the lamp of the wicked is put out? That their calamity cometh upon them? That [God] distributeth sorrows in his anger?
Яманларниң чириғи қанчә қетим өчиду? Уларни өзлиригә лайиқ күлпәт басамду? [Худа] ғәзивидин уларға дәрдләрни бөлүп берәмду?
18 That they are as stubble before the wind, And as chaff that the storm carrieth away?
Улар шамал алдидики еңизға охшаш, Қара қуюн учуруп кетидиған пахалға охшашла йоқамду?
19 [Ye say], God layeth up his iniquity for his children. Let him recompense it unto himself, that he may know it:
Тәңри униң қәбиһлигини балилириға чүшүрүшкә қалдурамду? [Худа] бу җазани униң өзигә бәрсун, униң өзи буни тетисун!
20 Let his own eyes see his destruction, And let him drink of the wrath of the Almighty.
Өзиниң һалакитини өз көзи билән көрсун; Өзи Һәммигә Қадирниң қәһрини тетисун!
21 For what careth he for his house after him, When the number of his months is cut off?
Чүнки униң бекитилгән жил-айлири түгигәндин кейин, У қандақму йәнә өз өйдикилиридин һозур-һалавәт алалисун?
22 Shall any teach God knowledge, Seeing he judgeth those that are high?
Тәңри каттиларниң үстидинму һөкүм қилғандин кейин, Униңға билим үгитәләйдиған адәм бармидур?!
23 One dieth in his full strength, Being wholly at ease and quiet:
Бириси сақ-саламәт, пүтүнләй ғәм-әндишсиз, азатиликтә жиллири тошқанда өлиду;
24 His pails are full of milk, And the marrow of his bones is moistened.
Беқинлири сүт билән семиз болиду, Устиханлириниң илиги хелә нәм туриду.
25 And another dieth in bitterness of soul, And never tasteth of good.
Йәнә бириси болса аччиқ арманда түгәп кетиду; У һеч қандақ раһәт-парағәт көрмигән.
26 They lie down alike in the dust, And the worm covereth them.
Улар билән биллә топа-чаңда тәң ятиду, Қурутлар уларға чаплишиду.
27 Behold, I know your thoughts, And the devices wherewith ye would wrong me.
— Мана, силәрниң немини ойлаватқанлиғиңларни, Мени қарилаш нийәтлириңларни билимән.
28 For ye say, Where is the house of the prince? And where is the tent wherein the wicked dwelt?
Чүнки силәр мәндин: «Есилзадиниң өйи нәгә кәткән? Рәзилләрниң турған чедирлири нәдидур?» дәп сораватисиләр.
29 Have ye not asked wayfaring men? And do ye not know their evidences,
Силәр йолучилардин шуни соримидиңларму? Уларниң шу баянлириға көңүл қоймидиңларму?
30 That the evil man is reserved to the day of calamity? That they are led forth to the day of wrath?
[Демәк], «Яман адәм палакәт күнидин сақлинип қалиду, Улар ғәзәп күнидин қутулуп қалиду!» — [дәйду].
31 Who shall declare his way to his face? And who shall repay him what he hath done?
Ким [рәзилниң] тутқан йолини йүз туранә әйипләйду? Ким униңға өз қилмиши үчүн тегишлик җазасини йегүзиду?
32 Yet shall he be borne to the grave, And men shall keep watch over the tomb.
Әксичә, у һәйвәт билән йәрлигигә көтирип меңилиду, Униң қәбри күзәт астида туриду.
33 The clods of the valley shall be sweet unto him, And all men shall draw after him, As there were innumerable before him.
Җилғиниң чалмилири униңға татлиқ билиниду; Униң алдидиму сансиз адәмләр кәткәндәк, Униң кәйнидинму барлиқ адәмләр әгишип бариду.
34 How then comfort ye me in vain, Seeing in your answers there remaineth [only] falsehood?
Силәр немишкә маңа қуруқ гәп билән тәсәлли бәрмәкчи? Силәрниң җаваплириңларда пәқәт сахтилиқла тепилиду!
