Job 17
1 My spirit is consumed, my days are extinct, The grave is [ready] for me.
Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
2 Surely there are mockers with me, And mine eye dwelleth upon their provocation.
Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
3 Give now a pledge, be surety for me with thyself; Who is there that will strike hands with me?
Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
4 For thou hast hid their heart from understanding: Therefore shalt thou not exalt [them].
Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
5 He that denounceth his friends for a prey, Even the eyes of his children shall fail.
Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
6 But he hath made me a byword of the people; And they spit in my face.
Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
7 Mine eye also is dim by reason of sorrow, And all my members are as a shadow.
Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
8 Upright men shall be astonished at this, And the innocent shall stir up himself against the godless.
De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
9 Yet shall the righteous hold on his way, And he that hath clean hands shall wax stronger and stronger.
Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
10 But as for you all, come on now again; And I shall not find a wise man among you.
En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
11 My days are past, my purposes are broken off, Even the thoughts of my heart.
Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
12 They change the night into day: The light, [say they], is near unto the darkness.
Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
14 If I have said to corruption, Thou art my father; To the worm, [Thou art] my mother, and my sister;
Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
15 Where then is my hope? And as for my hope, who shall see it?
Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
