1 Thessalonians 3

1 Wherefore when we could no longer forbear, we thought it good to be left behind at Athens alone;

Шуниң билән биз [силәрдин хәвәрсиз] тақитимиз тақ болуп, өзимиз Афина шәһиридә ялғуз қелип,

2 and sent Timothy, our brother and God’s minister in the gospel of Christ, to establish you, and to comfort [you] concerning your faith;

алдиңларға қериндишимиз һәм Худа йолида Мәсиһниң хуш хәвиридә болуватқан хизмәтдишимиз Тимотийни силәрни етиқатта мустәһкәмләш-күчәйтиш вә риғбәтләндүрүш үчүн әвәтишни қарар қилдуқ;

3 that no man be moved by these afflictions; for yourselves know that hereunto we are appointed.

[бизниң уни әвәтиштики] мәхситимиз, һеч кимниң бешиңларға чүшкән мошу зәхмәт-қийинчилиқлар сәвәвидин [етиқатта] тәвринип қалмаслиғи үчүндур. Чүнки өзүңлар бундақ ишларға учрашқа алдин-ала бекитилгән, дәп билисиләр.

4 For verily, when we were with you, we told you beforehand that we are to suffer affliction; even as it came to pass, and ye know.

Чүнки биз силәр билән биллә болған вақтимизда, силәргә һәммимиз азап-қийинчилиққа учримай қалмаймиз дәп алдин-ала ейтқан едуқ. Әмәлийәттә һазир дегинимиздәк болди, дәп билисиләр.

5 For this cause I also, when I could no longer forbear, sent that I might know your faith, lest by any means the tempter had tempted you, and our labor should be in vain.

Шу сәвәптин тақитим тақ болуп, етиқатиңларниң зади қандақ екәнлигини билиш үчүн, аздурғучи силәрни аздуруп бизниң силәргә сиңдүргән әҗримиз бекарға кәттимекин дәп әнсирәп, Тимотийни йениңларға әвәткән едим.

6 But when Timothy came even now unto us from you, and brought us glad tidings of your faith and love, and that ye have good remembrance of us always, longing to see us, even as we also [to see] you;

Лекин Тимотий бая йениңлардин қайтип кәлгәндә, етиқатиңлар вә меһир-муһәббитиңлар тоғрисида бизгә яхши хәвәр елип келип, силәрниң бизни һәрдайим сеғинип турғанлиғиңларни вә худди биз силәр билән дидарлишишқа тәлпүнгинимиздәк, силәрниңму бизни көргүңлар кәлгәнлигини ейтти.

7 for this cause, brethren, we were comforted over you in all our distress and affliction through your faith:

Шуниңдәк, әй қериндашлар, бешимизға чүшкән мошундақ барлиқ азап-оқубәт вә еғирчилиқ ичидә туриватқинимизда силәрдин, йәни чиң етиқатиңлардин риғбәт-тәсәлли таптуқ;

8 for now we live, if ye stand fast in the Lord.

Чүнки Рәбдә чиң турған болсаңлар, биз [өлмәй], һаят қалимиз!

9 For what thanksgiving can we render again unto God for you, for all the joy wherewith we joy for your sakes before our God;

Әнди силәр үчүн, Худайимиз алдида силәрниң вәҗиңлардин толиму шатландуқ, бу зор шатлиғимиздин силәр үчүн Худаға қанчилик дәриҗидә тәшәккүр ейтсақ болар?!

10 night and day praying exceedingly that we may see your face, and may perfect that which is lacking in your faith?

Силәр билән дидар көрүшүш вә етиқатиңлардики йетәрсизликләрни мукәммәл қилишқа муйәссәр болуш имканийити үчүн, кечә-күндүз Худаға зор тәлмүрүп йелинмақтимиз.

11 Now may our God and Father himself, and our Lord Jesus, direct our way unto you:

Әнди бизниң ХудаАтимизниң Өзи һәм Рәббимиз Әйса бизниң йолимизни йениңларға башлиғай;

12 and the Lord make you to increase and abound in love one toward another, and toward all men, even as we also [do] toward you;

әнди меһир-муһәббәтимиз силәргә толғандәк, Рәб силәрниң бир-бириңларға вә һәммә адәмләргә болған меһир-муһәббитиңларни ашуруп, толуп таштурғай;

13 to the end he may establish your hearts unblamable in holiness before our God and Father, at the coming of our Lord Jesus with all his saints.

һәм шундақ болғанда, Рәббимиз Әйса Өзиниң барлиқ муқәддәс бәндилири билән биллә қайтип кәлгәндә қәлбиңлар бизниң ХудаАтимиз алдида пак-муқәддәсликтә нуқсансиз болушқа мустәһкәмлиниду!