Romans 8
1 There is therefore now no condemnation to those who are in Christ Jesus, who do not walk according to the flesh, but according to the Spirit.
യേ ജനാഃ ഖ്രീഷ്ടം യീശുമ് ആശ്രിത്യ ശാരീരികം നാചരന്ത ആത്മികമാചരന്തി തേഽധുനാ ദണ്ഡാർഹാ ന ഭവന്തി|
2 For the law of the Spirit of life in Christ Jesus made me free from the law of sin and of death.
ജീവനദായകസ്യാത്മനോ വ്യവസ്ഥാ ഖ്രീഷ്ടയീശുനാ പാപമരണയോ ർവ്യവസ്ഥാതോ മാമമോചയത്|
3 For what the law could not do, in that it was weak through the flesh, God did, sending his own Son in the likeness of sinful flesh and for sin, he condemned sin in the flesh,
യസ്മാച്ഛാരീരസ്യ ദുർബ്ബലത്വാദ് വ്യവസ്ഥയാ യത് കർമ്മാസാധ്യമ് ഈശ്വരോ നിജപുത്രം പാപിശരീരരൂപം പാപനാശകബലിരൂപഞ്ച പ്രേഷ്യ തസ്യ ശരീരേ പാപസ്യ ദണ്ഡം കുർവ്വൻ തത്കർമ്മ സാധിതവാൻ|
4 that the ordinance of the law might be fulfilled in us who do not walk according to the flesh, but according to the Spirit.
തതഃ ശാരീരികം നാചരിത്വാസ്മാഭിരാത്മികമ് ആചരദ്ഭിർവ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥേ നിർദ്ദിഷ്ടാനി പുണ്യകർമ്മാണി സർവ്വാണി സാധ്യന്തേ|
5 For those who live according to the flesh set their minds on the things of the flesh, but those who live according to the Spirit, the things of the Spirit.
യേ ശാരീരികാചാരിണസ്തേ ശാരീരികാൻ വിഷയാൻ ഭാവയന്തി യേ ചാത്മികാചാരിണസ്തേ ആത്മനോ വിഷയാൻ ഭാവയന്തി|
6 For the mind of the flesh is death, but the mind of the Spirit is life and peace;
ശാരീരികഭാവസ്യ ഫലം മൃത്യുഃ കിഞ്ചാത്മികഭാവസ്യ ഫലേ ജീവനം ശാന്തിശ്ച|
7 because the mind of the flesh is hostile toward God, for it is not subject to God’s law, neither indeed can it be.
യതഃ ശാരീരികഭാവ ഈശ്വരസ്യ വിരുദ്ധഃ ശത്രുതാഭാവ ഏവ സ ഈശ്വരസ്യ വ്യവസ്ഥായാ അധീനോ ന ഭവതി ഭവിതുഞ്ച ന ശക്നോതി|
8 Those who are in the flesh cannot please God.
ഏതസ്മാത് ശാരീരികാചാരിഷു തോഷ്ടുമ് ഈശ്വരേണ ന ശക്യം|
9 But you are not in the flesh but in the Spirit, if it is so that the Spirit of God dwells in you. But if any man does not have the Spirit of Christ, he is not his.
കിന്ത്വീശ്വരസ്യാത്മാ യദി യുഷ്മാകം മധ്യേ വസതി തർഹി യൂയം ശാരീരികാചാരിണോ ന സന്ത ആത്മികാചാരിണോ ഭവഥഃ| യസ്മിൻ തു ഖ്രീഷ്ടസ്യാത്മാ ന വിദ്യതേ സ തത്സമ്ഭവോ നഹി|
10 If Christ is in you, the body is dead because of sin, but the spirit is alive because of righteousness.
യദി ഖ്രീഷ്ടോ യുഷ്മാൻ അധിതിഷ്ഠതി തർഹി പാപമ് ഉദ്ദിശ്യ ശരീരം മൃതം കിന്തു പുണ്യമുദ്ദിശ്യാത്മാ ജീവതി|
11 But if the Spirit of him who raised up Jesus from the dead dwells in you, he who raised up Christ Jesus from the dead will also give life to your mortal bodies through his Spirit who dwells in you.
മൃതഗണാദ് യീശു ര്യേനോത്ഥാപിതസ്തസ്യാത്മാ യദി യുഷ്മന്മധ്യേ വസതി തർഹി മൃതഗണാത് ഖ്രീഷ്ടസ്യ സ ഉത്ഥാപയിതാ യുഷ്മന്മധ്യവാസിനാ സ്വകീയാത്മനാ യുഷ്മാകം മൃതദേഹാനപി പുന ർജീവയിഷ്യതി|
12 So then, brothers, we are debtors, not to the flesh, to live after the flesh.
ഹേ ഭ്രാതൃഗണ ശരീരസ്യ വയമധമർണാ ന ഭവാമോഽതഃ ശാരീരികാചാരോഽസ്മാഭി ർന കർത്തവ്യഃ|
13 For if you live after the flesh, you must die; but if by the Spirit you put to death the deeds of the body, you will live.
യദി യൂയം ശരീരികാചാരിണോ ഭവേത തർഹി യുഷ്മാഭി ർമർത്തവ്യമേവ കിന്ത്വാത്മനാ യദി ശരീരകർമ്മാണി ഘാതയേത തർഹി ജീവിഷ്യഥ|
14 For as many as are led by the Spirit of God, these are children of God.
യതോ യാവന്തോ ലോകാ ഈശ്വരസ്യാത്മനാകൃഷ്യന്തേ തേ സർവ്വ ഈശ്വരസ്യ സന്താനാ ഭവന്തി|
15 For you did not receive the spirit of bondage again to fear, but you received the Spirit of adoption, by whom we cry, “Abba! Father!”
യൂയം പുനരപി ഭയജനകം ദാസ്യഭാവം ന പ്രാപ്താഃ കിന്തു യേന ഭാവേനേശ്വരം പിതഃ പിതരിതി പ്രോച്യ സമ്ബോധയഥ താദൃശം ദത്തകപുത്രത്വഭാവമ് പ്രാപ്നുത|
16 The Spirit himself testifies with our spirit that we are children of God;
അപരഞ്ച വയമ് ഈശ്വരസ്യ സന്താനാ ഏതസ്മിൻ പവിത്ര ആത്മാ സ്വയമ് അസ്മാകമ് ആത്മാഭിഃ സാർദ്ധം പ്രമാണം ദദാതി|
17 and if children, then heirs—heirs of God and joint heirs with Christ, if indeed we suffer with him, that we may also be glorified with him.
അതഏവ വയം യദി സന്താനാസ്തർഹ്യധികാരിണഃ, അർഥാദ് ഈശ്വരസ്യ സ്വത്ത്വാധികാരിണഃ ഖ്രീഷ്ടേന സഹാധികാരിണശ്ച ഭവാമഃ; അപരം തേന സാർദ്ധം യദി ദുഃഖഭാഗിനോ ഭവാമസ്തർഹി തസ്യ വിഭവസ്യാപി ഭാഗിനോ ഭവിഷ്യാമഃ|
18 For I consider that the sufferings of this present time are not worthy to be compared with the glory which will be revealed toward us.
കിന്ത്വസ്മാസു യോ ഭാവീവിഭവഃ പ്രകാശിഷ്യതേ തസ്യ സമീപേ വർത്തമാനകാലീനം ദുഃഖമഹം തൃണായ മന്യേ|
19 For the creation waits with eager expectation for the children of God to be revealed.
യതഃ പ്രാണിഗണ ഈശ്വരസ്യ സന്താനാനാം വിഭവപ്രാപ്തിമ് ആകാങ്ക്ഷൻ നിതാന്തമ് അപേക്ഷതേ|
20 For the creation was subjected to vanity, not of its own will, but because of him who subjected it, in hope
അപരഞ്ച പ്രാണിഗണഃ സ്വൈരമ് അലീകതായാ വശീകൃതോ നാഭവത്
21 that the creation itself also will be delivered from the bondage of decay into the liberty of the glory of the children of God.
കിന്തു പ്രാണിഗണോഽപി നശ്വരതാധീനത്വാത് മുക്തഃ സൻ ഈശ്വരസ്യ സന്താനാനാം പരമമുക്തിം പ്രാപ്സ്യതീത്യഭിപ്രായേണ വശീകർത്രാ വശീചക്രേ|
22 For we know that the whole creation groans and travails in pain together until now.
അപരഞ്ച പ്രസൂയമാനാവദ് വ്യഥിതഃ സൻ ഇദാനീം യാവത് കൃത്സ്നഃ പ്രാണിഗണ ആർത്തസ്വരം കരോതീതി വയം ജാനീമഃ|
23 Not only so, but ourselves also, who have the first fruits of the Spirit, even we ourselves groan within ourselves, waiting for adoption, the redemption of our body.
കേവലഃ സ ഇതി നഹി കിന്തു പ്രഥമജാതഫലസ്വരൂപമ് ആത്മാനം പ്രാപ്താ വയമപി ദത്തകപുത്രത്വപദപ്രാപ്തിമ് അർഥാത് ശരീരസ്യ മുക്തിം പ്രതീക്ഷമാണാസ്തദ്വദ് അന്തരാർത്തരാവം കുർമ്മഃ|
24 For we were saved in hope, but hope that is seen is not hope. For who hopes for that which he sees?
വയം പ്രത്യാശയാ ത്രാണമ് അലഭാമഹി കിന്തു പ്രത്യക്ഷവസ്തുനോ യാ പ്രത്യാശാ സാ പ്രത്യാശാ നഹി, യതോ മനുഷ്യോ യത് സമീക്ഷതേ തസ്യ പ്രത്യാശാം കുതഃ കരിഷ്യതി?
25 But if we hope for that which we do not see, we wait for it with patience.
യദ് അപ്രത്യക്ഷം തസ്യ പ്രത്യാശാം യദി വയം കുർവ്വീമഹി തർഹി ധൈര്യ്യമ് അവലമ്ബ്യ പ്രതീക്ഷാമഹേ|
26 In the same way, the Spirit also helps our weaknesses, for we do not know how to pray as we ought. But the Spirit himself makes intercession for us with groanings which cannot be uttered.
തത ആത്മാപി സ്വയമ് അസ്മാകം ദുർബ്ബലതായാഃ സഹായത്വം കരോതി; യതഃ കിം പ്രാർഥിതവ്യം തദ് ബോദ്ധും വയം ന ശക്നുമഃ, കിന്ത്വസ്പഷ്ടൈരാർത്തരാവൈരാത്മാ സ്വയമ് അസ്മന്നിമിത്തം നിവേദയതി|
27 He who searches the hearts knows what is on the Spirit’s mind, because he makes intercession for the saints according to God.
അപരമ് ഈശ്വരാഭിമതരൂപേണ പവിത്രലോകാനാം കൃതേ നിവേദയതി യ ആത്മാ തസ്യാഭിപ്രായോഽന്തര്യ്യാമിനാ ജ്ഞായതേ|
28 We know that all things work together for good for those who love God, for those who are called according to his purpose.
അപരമ് ഈശ്വരീയനിരൂപണാനുസാരേണാഹൂതാഃ സന്തോ യേ തസ്മിൻ പ്രീയന്തേ സർവ്വാണി മിലിത്വാ തേഷാം മങ്ഗലം സാധയന്തി, ഏതദ് വയം ജാനീമഃ|
29 For whom he foreknew, he also predestined to be conformed to the image of his Son, that he might be the firstborn among many brothers.
യത ഈശ്വരോ ബഹുഭ്രാതൃണാം മധ്യേ സ്വപുത്രം ജ്യേഷ്ഠം കർത്തുമ് ഇച്ഛൻ യാൻ പൂർവ്വം ലക്ഷ്യീകൃതവാൻ താൻ തസ്യ പ്രതിമൂർത്യാഃ സാദൃശ്യപ്രാപ്ത്യർഥം ന്യയുംക്ത|
30 Whom he predestined, those he also called. Whom he called, those he also justified. Whom he justified, those he also glorified.
അപരഞ്ച തേന യേ നിയുക്താസ്ത ആഹൂതാ അപി യേ ച തേനാഹൂതാസ്തേ സപുണ്യീകൃതാഃ, യേ ച തേന സപുണ്യീകൃതാസ്തേ വിഭവയുക്താഃ|
31 What then shall we say about these things? If God is for us, who can be against us?
ഇത്യത്ര വയം കിം ബ്രൂമഃ? ഈശ്വരോ യദ്യസ്മാകം സപക്ഷോ ഭവതി തർഹി കോ വിപക്ഷോഽസ്മാകം?
32 He who did not spare his own Son, but delivered him up for us all, how would he not also with him freely give us all things?
ആത്മപുത്രം ന രക്ഷിത്വാ യോഽസ്മാകം സർവ്വേഷാം കൃതേ തം പ്രദത്തവാൻ സ കിം തേന സഹാസ്മഭ്യമ് അന്യാനി സർവ്വാണി ന ദാസ്യതി?
33 Who could bring a charge against God’s chosen ones? It is God who justifies.
ഈശ്വരസ്യാഭിരുചിതേഷു കേന ദോഷ ആരോപയിഷ്യതേ? യ ഈശ്വരസ്താൻ പുണ്യവത ഇവ ഗണയതി കിം തേന?
34 Who is he who condemns? It is Christ who died, yes rather, who was raised from the dead, who is at the right hand of God, who also makes intercession for us.
അപരം തേഭ്യോ ദണ്ഡദാനാജ്ഞാ വാ കേന കരിഷ്യതേ? യോഽസ്മന്നിമിത്തം പ്രാണാൻ ത്യക്തവാൻ കേവലം തന്ന കിന്തു മൃതഗണമധ്യാദ് ഉത്ഥിതവാൻ, അപി ചേശ്വരസ്യ ദക്ഷിണേ പാർശ്വേ തിഷ്ഠൻ അദ്യാപ്യസ്മാകം നിമിത്തം പ്രാർഥത ഏവമ്ഭൂതോ യഃ ഖ്രീഷ്ടഃ കിം തേന?
35 Who shall separate us from the love of Christ? Could oppression, or anguish, or persecution, or famine, or nakedness, or peril, or sword?
അസ്മാഭിഃ സഹ ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേമവിച്ഛേദം ജനയിതും കഃ ശക്നോതി? ക്ലേശോ വ്യസനം വാ താഡനാ വാ ദുർഭിക്ഷം വാ വസ്ത്രഹീനത്വം വാ പ്രാണസംശയോ വാ ഖങ്ഗോ വാ കിമേതാനി ശക്നുവന്തി?
36 Even as it is written, “For your sake we are killed all day long. We were accounted as sheep for the slaughter.”
കിന്തു ലിഖിതമ് ആസ്തേ, യഥാ, വയം തവ നിമിത്തം സ്മോ മൃത്യുവക്ത്രേഽഖിലം ദിനം| ബലിർദേയോ യഥാ മേഷോ വയം ഗണ്യാമഹേ തഥാ|
37 No, in all these things we are more than conquerors through him who loved us.
അപരം യോഽസ്മാസു പ്രീയതേ തേനൈതാസു വിപത്സു വയം സമ്യഗ് വിജയാമഹേ|
38 For I am persuaded that neither death, nor life, nor angels, nor principalities, nor things present, nor things to come, nor powers,
യതോഽസ്മാകം പ്രഭുനാ യീശുഖ്രീഷ്ടേനേശ്വരസ്യ യത് പ്രേമ തസ്മാദ് അസ്മാകം വിച്ഛേദം ജനയിതും മൃത്യു ർജീവനം വാ ദിവ്യദൂതാ വാ ബലവന്തോ മുഖ്യദൂതാ വാ വർത്തമാനോ വാ ഭവിഷ്യൻ കാലോ വാ ഉച്ചപദം വാ നീചപദം വാപരം കിമപി സൃഷ്ടവസ്തു
39 nor height, nor depth, nor any other created thing will be able to separate us from God’s love which is in Christ Jesus our Lord.
വൈതേഷാം കേനാപി ന ശക്യമിത്യസ്മിൻ ദൃഢവിശ്വാസോ മമാസ്തേ|
