Job 4
1 Then Eliphaz the Temanite answered,
Unya mitubag si Eliphaz ang Temanitanhon, ug miingon:
2 “If someone ventures to talk with you, will you be grieved? But who can withhold himself from speaking?
Kong may mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ba ikaw? Apan kinsa ang makapugong sa iyang kaugalingon sa pagsulti?
3 Behold, you have instructed many, you have strengthened the weak hands.
Ania karon, daghan ang imong natudloan, Ug ikaw nakalig-on sa mga mahuyang ug kamot.
4 Your words have supported him who was falling, you have made the feeble knees firm.
Ang imong mga pulong nakaagak niadtong nagakapukan, Ug imong gibaskog ang mga mahuyang ug tuhod
5 But now it has come to you, and you faint. It touches you, and you are troubled.
Apan karon midangat na kini kanimo, ug ikaw naluya; Kini nagtandug kanimo ug ikaw nasamukan.
6 Is not your piety your confidence? Is not the integrity of your ways your hope?
Dili ba ang imong kahadlok sa Dios maoy imong saliganan, Ug ang pagkatul-id sa imong mga dalan maoy imong ginalauman?
7 “Remember, now, who ever perished, being innocent? Or where were the upright cut off?
Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? Kun hain ba ang matul-id nga ginalaglag?
8 According to what I have seen, those who plow iniquity and sow trouble, reap the same.
Sumala sa akong nakita kadtong magadaro ug kasal-anan, Ug magapugas ug kasamok, magaani sa mao usab.
9 By the breath of God they perish. By the blast of his anger are they consumed.
Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila, Ug pinaagi sa unos sa kasuko niya nangaut-ut sila.
10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, the teeth of the young lions, are broken.
Ang pagngulob sa leon, ug ang tingog sa mabangis nga leon, Ug ang tango sa mga gagmayng leon, nangahingo.
11 The old lion perishes for lack of prey. The cubs of the lioness are scattered abroad.
Ang tigulang nga leon mamatay tungod sa kakulang sa tukbonon, Ug ang mga anak sa leon nga baye nagakatibulaag sa halayo.
12 “Now a thing was secretly brought to me. My ear received a whisper of it.
Karon usa ka butang gitaho kanako sa tago, Ug ang akong igdulungog nakadawat sa usa ka hungihong niini.
13 In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falls on men,
Sa mga panumduman nga gikan sa panan-awon sa kagabhion, Sa diha nga ang mga katawohan anaa sa dakung paghinanok,
14 fear came on me, and trembling, which made all my bones shake.
Ming-abut kanako ang kakulba ug pagkurog, Nga nakauyog sa tanan ko nga kabukogan.
15 Then a spirit passed before my face. The hair of my flesh stood up.
Unya sa akong atubangan milabay ang usa ka espiritu; Ang balhibo sa akong lawas mitindog.
16 It stood still, but I could not discern its appearance. A form was before my eyes. Silence, then I heard a voice, saying,
Kini mihunong, apan wala ako makakita sa dagway niini; Sa atubangan sa akong mga mata dihay usa ka anino: Dihay dakung kahilum, ug nabati ko ang usa ka tingog, nga nagaingon:
17 ‘Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker?
Ang tawo nga may kamatayon molabaw ba sa pagkamatarung sa Dios? Molabaw ba ang tawo sa kaputli sa iyang Magbubuhat?
18 Behold, he puts no trust in his servants. He charges his angels with error.
Ania karon, siya wala magbaton ug pagsalig sa iyang mga alagad; Ug sa iyang mga manolonda siya nakatimaan ug kahungog:
19 How much more those who dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth!
Labi na gayud kadtong nagapuyo sa mga balay nga lapok, Kang kinsang patukoranan anaa sa abug, Nga ginadugmok una pa sa mga anunogba!
20 Between morning and evening they are destroyed. They perish forever without any regarding it.
Sila ginalaglag sukad sa kabuntagon hangtud sa kagabhion: Mangawagtang sila sa walay katapusan ug walay tawo nga makatimaan niini.
21 Is not their tent cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.’
Dili ba makuha ang ilang kabantug nga anaa kanila? Sila mangamatay, ug kana walay kaalam.
