Job 39

1 “Do you know the time when the mountain goats give birth? Do you watch when the doe bears fawns?

Alam mo ba kung anong panahon ipinapanganak ng ligaw na kambing sa mga bato ang kaniyang anak? Kaya mo bang pagmasdan ang mga usa habang ipinapanganak nila ang mga batang usa?

2 Can you count the months that they fulfill? Or do you know the time when they give birth?

Kaya mo bang bilangin ang mga buwan na sila ay nagbubuntis? Alam mo ba ang panahon na kanilang dinadala ang kanilang mga anak?

3 They bow themselves. They bear their young. They end their labor pains.

Yumuyukod sila at pinapanganak ang kanilang anak, at pagkatapos winawakasan nila ang kanilang mga sakit sa panganganak.

4 Their young ones become strong. They grow up in the open field. They go out, and do not return again.

Ang kanilang mga anak ay lumalakas at lumalaki sa mga damuhan; lumalabas sila at hindi na bumabalik muli.

5 “Who has set the wild donkey free? Or who has loosened the bonds of the swift donkey,

Sino ang nagpalaya sa ligaw na asno? Sino ang nagkalag sa mga gapos ng mabilis na asno,

6 whose home I have made the wilderness, and the salt land his dwelling place?

na ang tahanan ay ginawa ko sa Araba, ang kaniyang bahay sa asin na lupain?

7 He scorns the tumult of the city, neither does he hear the shouting of the driver.

Tumatawa siya nang may panghahamak sa mga ingay sa lungsod; hindi niya naririnig ang mga sigaw ng kutsero.

8 The range of the mountains is his pasture. He searches after every green thing.

Gumagala siya sa mga bundok bilang kaniyang pastulan; doon siya humahanap ng mga luntiang halaman para kainin.

9 “Will the wild ox be content to serve you? Or will he stay by your feeding trough?

Masaya bang maglilingkod sa iyo ang mabangis na toro? Pahihintulutan niya bang manatili sa iyong sabsaban?

10 Can you hold the wild ox in the furrow with his harness? Or will he till the valleys after you?

Gamit ang lubid, kaya mo bang pasunurin ang mabangis na toro para mag-araro ng mga tudling? Susuyurin niya ba ang mga lambak para sa iyo?

11 Will you trust him, because his strength is great? Or will you leave to him your labor?

Magtitiwala ka ba sa kaniya dahil kahanga-hanga ang kaniyang lakas? Iiwan mo ba sa kaniya para gawin ang iyong tungkulin?

12 Will you confide in him, that he will bring home your seed, and gather the grain of your threshing floor?

Aasahan mo ba siyang dadalhin sa bahay ang iyong butil na titipunin para sa iyong giikan?

13 “The wings of the ostrich wave proudly, but are they the feathers and plumage of love?

Ang mga pakpak ng ostrich ay nagmamalaking pumapagaspas, pero sila ba ang mga pakpak at balahibo ng pag-ibig?

14 For she leaves her eggs on the earth, warms them in the dust,

Dahil iniiwan niya ang kaniyang mga itlog sa lupa, at hinahayaan niyang malimliman sila sa alikabok;

15 and forgets that the foot may crush them, or that the wild animal may trample them.

nalilimutan niyang maaari silang madurog ng paa o maapakan ng isang mabangis na hayop.

16 She deals harshly with her young ones, as if they were not hers. Though her labor is in vain, she is without fear,

Magaspang ang kaniyang pakikitungo sa kanila na parang sila ay hindi kaniya; hindi siya natatakot na ang kaniyang hirap ay mawalan ng kabuluhan,

17 because God has deprived her of wisdom, neither has he imparted to her understanding.

dahil pinagkaitan siya ng Diyos ng karunungan at hindi siya binigyan ng anumang pang-unawa.

18 When she lifts up herself on high, she scorns the horse and his rider.

Kapag mabilis siyang tumatakbo, tumatawa siya sa panlilibak sa kabayo at sa sakay nito.

19 “Have you given the horse might? Have you clothed his neck with a quivering mane?

Binigyan mo ba ng lakas ang kabayo? Dinamitan mo ba ang leeg niya ng kaniyang malambot na buhok?

20 Have you made him to leap as a locust? The glory of his snorting is awesome.

Napatalon mo na ba siya na parang balang? Ang katanyagan ng kaniyang pagsinghal ay nakakatakot.

21 He paws in the valley, and rejoices in his strength. He goes out to meet the armed men.

Yumayabag siya sa kapangyarihan at nagagalak sa kaniyang kalakasan; tumatakbo siya nang mabilis para salubungin ang mga sandata.

22 He mocks at fear, and is not dismayed, neither does he turn back from the sword.

Kinukutya niya ang takot at hindi nasisiraan ng loob; hindi siya umaatras sa espada.

23 The quiver rattles against him, the flashing spear and the javelin.

Ang suksukan ng mga palaso ay kumakalampag sa kaniyang tagiliran, kasama ang kumikintab na sibat at dyabelin.

24 He eats up the ground with fierceness and rage, neither does he stand still at the sound of the trumpet.

Nilulunok niya ang lupa nang may bagsik at matinding galit; sa tunog ng trumpeta, hindi siya makatayo sa isang lugar.

25 As often as the trumpet sounds he snorts, ‘Aha!’ He smells the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.

Tuwing tutunog ang trumpeta, sinasabi niyang, 'Aha!' Naaamoy niya ang labanan sa malayo— ang dumadagundong na mga sigaw ng mga kumander at mga hiyawan.

26 “Is it by your wisdom that the hawk soars, and stretches her wings toward the south?

Sa pamamagitan ba ng karunungan mo nakakalipad ang lawin, na inuunat niya ang kaniyang mga pakpak papuntang timog?

27 Is it at your command that the eagle mounts up, and makes his nest on high?

Sa mga utos mo ba umaakyat ang agila at gumagawa ng kaniyang pugad sa matataas na lugar?

28 On the cliff he dwells and makes his home, on the point of the cliff and the stronghold.

Naninirahan siya sa mga bangin at ginagawa ang kaniyang tahanan sa mga tuktok ng mga bangin, isang matibay na tanggulan.

29 From there he spies out the prey. His eyes see it afar off.

Mula roon naghahanap siya ng mga biktima; nakikita sila ng kaniyang mga mata mula sa malayo.

30 His young ones also suck up blood. Where the slain are, there he is.”

Ang kaniyang anak ay umiinom din ng dugo; kung nasaan ang mga taong pinatay, naroon siya.”