Job 19
1 Then Job answered,
Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,
2 “How long will you torment me, and crush me with words?
“Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan at babasagin ng pira-piraso na may mga salita?
3 You have reproached me ten times. You are not ashamed that you attack me.
Sampung beses ninyo na akong pinagsasabihan; hindi kayo nahihiya na pinagmamalupitan ninyo ako.
4 If it is true that I have erred, my error remains with myself.
Kung totoo nga na nagkasala ako, mananatiling panagutan ko ang aking pagkakamali.
5 If indeed you will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach,
Kung totoo nga na magmamalaki kayo laban sa akin at mapaniwala ang lahat ng mga tao na nagkasala ako,
6 know now that God has subverted me, and has surrounded me with his net.
kung gayon dapat alam ninyo na ginawan ako ng mali ng Diyos at nahuli ako sa kaniyang lambat.
7 “Behold, I cry out of wrong, but I am not heard. I cry for help, but there is no justice.
Tingnan ninyo, sumisigaw ako na ginawan ako ng mali, pero hindi ako narinig; nanawagan ako ng tulong, pero walang katarungan.
8 He has walled up my way so that I cannot pass, and has set darkness in my paths.
Pinaderan niya ang aking daanan para hindi ako makatawid, at pinadilim niya ang aking nilalakaran.
9 He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
Hinubad niya ang aking karangalan, at kinuha niya ang korona mula sa ulo ko.
10 He has broken me down on every side, and I am gone. He has plucked my hope up like a tree.
Giniba niya ako sa bawat dako, at naglaho na ako; binunot niya ang aking mga pag-asa katulad ng isang puno.
11 He has also kindled his wrath against me. He counts me among his adversaries.
Pinasiklab din niya ang kaniyang galit laban sa akin; tinuturing niya ako bilang isa sa kaniyang mga kaaway.
12 His troops come on together, build a siege ramp against me, and encamp around my tent.
Nagtitipon ang mga hukbo niya, nagtayo sila ng tungtungan na panlusob laban sa akin at nagkampo sa paligid ng aking tolda.
13 “He has put my brothers far from me. My acquaintances are wholly estranged from me.
Nilayo niya mula sa akin ang mga kapatid ko, nilayo niya ako mula sa aking mga kakilala.
14 My relatives have gone away. My familiar friends have forgotten me.
Binigo ako ng aking mga kamag-anak; kinalimutan na ako ng malapit kong mga kaibigan.
15 Those who dwell in my house and my maids consider me a stranger. I am an alien in their sight.
Ang mga taong minsang tumuloy sa bahay ko bilang panauhin pati na ang mga lingkod kong babae ay itinuring akong ibang tao; isa akong dayuhan sa paningin nila.
16 I call to my servant, and he gives me no answer. I beg him with my mouth.
Nananawagan ako sa aking lingkod, pero hindi niya ako tinutugon kahit na nagmamakaawa ako sa pamamagitan ng aking bibig.
17 My breath is offensive to my wife. I am loathsome to the children of my own mother.
Nakasusulasok sa asawa ko ang aking paghinga; nakapandidiri ang aking panawagan sa sariling kong mga kapatid na lalaki at babae.
18 Even young children despise me. If I arise, they speak against me.
Kahit ang mga bata ay kinasusuklaman ako; kung babangon ako para magsalita, pinagsasalitaan nila ako.
19 All my familiar friends abhor me. They whom I loved have turned against me.
Kinamumuhian ako ng lahat ng aking mga kaibigan; tinalikuran ako ng lahat ng mga minamahal ko.
20 My bones stick to my skin and to my flesh. I have escaped by the skin of my teeth.
Nakakapit ang mga buto ko sa aking balat at laman; buto't balat na lamang ang natitira sa akin.
21 “Have pity on me. Have pity on me, you my friends, for the hand of God has touched me.
Maawa kayo sa akin, maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil hinawakan ako ng kamay ng Diyos. Bakit ninyo ako inaapi na parang kayo ang Diyos?
22 Why do you persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
Bakit hindi pa kayo nasisiyahan sa pag-ubos ng laman ko?
23 “Oh that my words were now written! Oh that they were inscribed in a book!
O, sana ay maisulat na ngayon ang mga sinasabi ko! O, sana maitala sa aklat ang mga ito!
24 That with an iron pen and lead they were engraved in the rock forever!
O, sana ay magpakailanmang maiukit ito ng bakal na panulat at tingga sa isang bato!
25 But as for me, I know that my Redeemer lives. In the end, he will stand upon the earth.
Pero para sa akin, alam ko na nabubuhay ang aking Manunubos, at balang araw ay tatayo siya sa daigdig;
26 After my skin is destroyed, then I will see God in my flesh,
pagkatapos mawasak ang balat ko, iyon ay, ang aking katawan, saka makikita ko ang Diyos sa aking pangangatawan.
27 whom I, even I, will see on my side. My eyes will see, and not as a stranger. “My heart is consumed within me.
Makikita ko siya, ako mismo ang makakakita sa kaniya sa aking tabi; makikita siya ng aking mga mata, at hindi bilang isang dayuhan. Bibigay ang lamang-loob ko.
28 If you say, ‘How we will persecute him!’ because the root of the matter is found in me,
Kung sinasabi ninyo, 'Paano natin siya pahihirapan! Nasa kaniya ang ugat ng kaniyang mga kaguluhan',
29 be afraid of the sword, for wrath brings the punishments of the sword, that you may know there is a judgment.”
matakot kayo sa espada, dahil ang poot ang nagdadala ng kaparusahan ng espada, para malaman ninyo na mayroong paghahatol.”
