Job 14
1 “Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.
Ang tawo, nga gipakatawo sa usa ka babaye, mabuhi lamang sa hamubo nga mga adlaw ug puno sa kalisdanan.
2 He grows up like a flower, and is cut down. He also flees like a shadow, and does not continue.
Motubo siya gikan sa yuta sama sa usa ka bulak ug pagaputlon lamang; mikalagiw siya sama sa anino ug wala magdugay.
3 Do you open your eyes on such a one, and bring me into judgment with you?
Lantawon mo ba lamang kini? Dad-on mo ba ako ngadto sa hukmanan uban kanimo?
4 Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.
Kinsa ba ang makadala ug hinlo nga butang gikan sa butang nga hugaw? Wala gayod.
5 Seeing his days are determined, the number of his months is with you, and you have appointed his bounds that he cannot pass.
Gitagal na ang adlaw sa tawo. Ang gidaghanon sa iyang mga bulan anaa kanimo; gitakda mo ang iyang kinutoban nga dili niya malabang.
6 Look away from him, that he may rest, until he accomplishes, as a hireling, his day.
Ayaw na siya tan-awa aron nga makapahulay siya, aron nga ikalipay niya ang iyang adlaw sama sa sinuholang tawo kung mabuhat niya kana.
7 “For there is hope for a tree if it is cut down, that it will sprout again, that the tender branch of it will not cease.
Adunay paglaom sa usa ka kahoy; kung putlon man kini, manalingsing pa kini pag-usab, aron ang iyang linghod nga sanga dili mawala.
8 Though its root grows old in the earth, and its stock dies in the ground,
Bisan magkagulang na ang ugat niini sa yuta, ug ang tuod madunot na sa yuta,
9 yet through the scent of water it will bud, and sprout boughs like a plant.
apan bisan kung kini makasimhot lamang ug tubig, makasalingsing kini ug makapananga sama sa usa ka tanom.
10 But man dies, and is laid low. Yes, man gives up the spirit, and where is he?
Apan ang tawo mamatay; maluya siya; tinuod, mabugto ang gininhawa sa tawo, ug unya asa naman siya?
11 As the waters fail from the sea, and the river wastes and dries up,
Sama sa tubig nga mahanaw gikan sa linaw, ug maingon man ang suba nga mahubas ug mauga,
12 so man lies down and does not rise. Until the heavens are no more, they will not awake, nor be roused out of their sleep.
busa mohigda ang mga tawo ug dili na makabangon pag-usab. Hangtod ang kalangitan mahanaw, dili na sila makamata ni makabangon gikan sa ilang pagkatulog.
13 "Oh that you would hide me in Sheol (Sheol h7585), that you would keep me secret until your wrath is past, that you would appoint me a set time and remember me!
O, igatago mo unta ako pahilayo sa Sheol halayo gikan sa kalisdanan, ug ibutang mo ako sa tago hangtod nga mahupay na ang imong kaligutgot, nga imo unta akong tagalan sa hustong panahon nga magpabilin didto ug unya hinumdomi ako! (Sheol h7585)
14 If a man dies, will he live again? I would wait all the days of my warfare, until my release should come.
Kung ang usa ka tawo mamatay, mabuhi pa ba siya pag-usab? Kung mao kana, hulaton ko na lamang didto ang tanang panahon sa akong kakapoy hangtod nga moabot ang akong kagawasan.
15 You would call, and I would answer you. You would have a desire for the work of your hands.
Motawag ka unta, ug ako magatubag kanimo. Magatinguha ka unta sa buhat sa imong mga kamot.
16 But now you count my steps. Do not you watch over my sin?
Pagaiphon mo unta ug atimanon ang akong mga lakang; dili mo unta pagasubayon kanunay ang akong sala.
17 My disobedience is sealed up in a bag. You fasten up my iniquity.
Ang akong kalapasan gisilyohan sulod sa usa ka panudlanan; gitabunan mo ang akong mga kasaypanan.
18 “But the mountain falling comes to nothing. The rock is removed out of its place.
Apan bisan matumpag ang kabukiran ug mawagtang kini; bisan ang mga bato mabalhin gikan sa ilang nahimutangan;
19 The waters wear the stones. The torrents of it wash away the dust of the earth. So you destroy the hope of man.
ang katubigan magahilis sa mga bato; ang ilang pagbaha mobanlas sa abog sa yuta. Sama niini, gilaglag mo ang mga paglaom sa tawo.
20 You forever prevail against him, and he departs. You change his face, and send him away.
Padayon ka nga magapukan kaniya, ug siya mamatay; giusab mo ang iyang dagway ug gipalakaw aron mamatay.
21 His sons come to honor, and he does not know it. They are brought low, but he does not perceive it of them.
Ang iyang mga anak nga lalaki mapasidunggan, apan wala na siya masayod niini; mapakaulawan sila, apan dili siya makakita nga nahitabo kini.
22 But his flesh on him has pain, and his soul within him mourns.”
Mabati lamang niya ang kasakit sa iyang kaugalingong lawas, ug magsubo siya alang sa iyang kaugalingon.
