Ecclesiastes 3
1 For everything there is a season, and a time for every purpose under heaven:
Jest pora na wszystko i czas na każdą sprawę pod niebem.
2 a time to be born, and a time to die; a time to plant, and a time to pluck up that which is planted;
[Jest] czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono;
3 a time to kill, and a time to heal; a time to break down, and a time to build up;
Czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania;
4 a time to weep, and a time to laugh; a time to mourn, and a time to dance;
Czas płaczu i czas śmiechu, czas smutku i czas pląsów;
5 a time to cast away stones, and a time to gather stones together; a time to embrace, and a time to refrain from embracing;
Czas rzucania kamieni i czas zbierania kamieni, czas uścisków i czas powstrzymywania się od uścisków;
6 a time to seek, and a time to lose; a time to keep, and a time to cast away;
Czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania;
7 a time to tear, and a time to sew; a time to keep silence, and a time to speak;
Czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia;
8 a time to love, and a time to hate; a time for war, and a time for peace.
Czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.
9 What profit has he who works in that in which he labors?
Jaki pożytek ma ten, kto pracuje, z całego swego trudu?
10 I have seen the burden which God has given to the sons of men to be afflicted with.
Widziałem pracę, którą Bóg dał synom ludzkim, aby się nią trudzili.
11 He has made everything beautiful in its time. He has also set eternity in their hearts, yet so that man cannot find out the work that God has done from the beginning even to the end.
Wszystko dobrze uczynił w swoim czasie. Włożył także świat w ich serca, mimo że człowiek nie zdoła pojąć dzieła, którego Bóg dokonuje od początku do końca.
12 I know that there is nothing better for them than to rejoice, and to do good as long as they live.
Dlatego wiem, że dla nich nie ma nic lepszego nad to, by się radowali i czynili dobrze za swego życia.
13 Also that every man should eat and drink, and enjoy good in all his labor, is the gift of God.
Również i to, gdy każdy człowiek je i pije, i cieszy się dobrem całego swego trudu, jest darem Boga.
14 I know that whatever God does, it shall be forever. Nothing can be added to it, nor anything taken from it; and God has done it, that men should fear before him.
Wiem i to, że cokolwiek czyni Bóg, będzie trwać na wieki. Nie można do tego nic dodać ani z tego odjąć, a Bóg czyni to, aby ludzie się go bali.
15 That which is has been long ago, and that which is to be has been long ago. God seeks again that which is passed away.
To, co było, jest teraz, a to, co będzie, już było. Bóg bowiem żąda tego, co przeminęło.
16 Moreover I saw under the sun, in the place of justice, that wickedness was there; and in the place of righteousness, that wickedness was there.
Widziałem jeszcze pod słońcem niegodziwość w miejscu sądu, a w miejscu sprawiedliwości – nieprawość.
17 I said in my heart, “God will judge the righteous and the wicked; for there is a time there for every purpose and for every work.”
I powiedziałem w sercu: Bóg osądzi zarówno sprawiedliwego, jak i niegodziwego, gdyż tam będzie czas na [osądzenie] każdego zamiaru i uczynku.
18 I said in my heart, “As for the sons of men, God tests them, so that they may see that they themselves are like animals.
Powiedziałem w sercu o sprawie synów ludzkich: Oby Bóg im pokazał, aby wiedzieli, że są tylko zwierzętami.
19 For that which happens to the sons of men happens to animals. Even one thing happens to them. As the one dies, so the other dies. Yes, they have all one breath; and man has no advantage over the animals, for all is vanity.
Bo jednakowy jest los synów ludzkich i los zwierząt. Jak umiera ten, tak umiera i tamto. Wszyscy mają jednakowe tchnienie, a nie ma człowiek przewagi nad zwierzęciem, gdyż wszystko jest marnością.
20 All go to one place. All are from the dust, and all turn to dust again.
Wszystko to idzie do jednego miejsca; wszystko jest z prochu i wszystko w proch się obraca.
21 Who knows the spirit of man, whether it goes upward, and the spirit of the animal, whether it goes downward to the earth?”
A któż wie, że duch synów ludzkich idzie w górę, a duch zwierzęcia zstępuje do ziemi?
22 Therefore I saw that there is nothing better than that a man should rejoice in his works, for that is his portion; for who can bring him to see what will be after him?
Dlatego zobaczyłem, że nie ma nic lepszego nad to, żeby człowiek się radował ze swoich dzieł, gdyż to jest jego dział. Któż bowiem doprowadzi go [do tego], aby poznał to, co ma być po nim?
