2 Corinthians 7
1 Having therefore these promises, beloved, let’s cleanse ourselves from all defilement of flesh and spirit, perfecting holiness in the fear of God.
අතඒව හේ ප්‍රියතමාඃ, ඒතාදෘශීඃ ප්‍රතිඥාඃ ප්‍රාප්තෛරස්මාභිඃ ශරීරාත්මනෝඃ සර්ව්වමාලින්‍යම් අපමෘජ්‍යේශ්වරස්‍ය භක්ත්‍යා පවිත්‍රාචාරඃ සාධ්‍යතාං|
2 Open your hearts to us. We wronged no one. We corrupted no one. We took advantage of no one.
යූයම් අස්මාන් ගෘහ්ලීත| අස්මාභිඃ කස්‍යාප්‍යන්‍යායෝ න කෘතඃ කෝ(අ)පි න වඤ්චිතඃ|
3 I say this not to condemn you, for I have said before that you are in our hearts to die together and live together.
යුෂ්මාන් දෝෂිණඃ කර්ත්තමහං වාක්‍යමේතද් වදාමීති නහි යුෂ්මාභිඃ සහ ජීවනාය මරණාය වා වයං යුෂ්මාන් ස්වාන්තඃකරණෛ ර්ධාරයාම ඉති පූර්ව්වං මයෝක්තං|
4 Great is my boldness of speech toward you. Great is my boasting on your behalf. I am filled with comfort. I overflow with joy in all our affliction.
යුෂ්මාන් ප්‍රති මම මහේත්සාහෝ ජායතේ යුෂ්මාන් අධ්‍යහං බහු ශ්ලාඝේ ච තේන සර්ව්වක්ලේශසමයේ(අ)හං සාන්ත්වනයා පූර්ණෝ හර්ෂේණ ප්‍රඵුල්ලිතශ්ච භවාමි|
5 For even when we had come into Macedonia, our flesh had no relief, but we were afflicted on every side. Fightings were outside. Fear was inside.
අස්මාසු මාකිදනියාදේශම් ආගතේෂ්වස්මාකං ශරීරස්‍ය කාචිදපි ශාන්ති ර්නාභවත් කින්තු සර්ව්වතෝ බහි ර්විරෝධේනාන්තශ්ච භීත්‍යා වයම් අපීඩ්‍යාමහි|
6 Nevertheless, he who comforts the lowly, God, comforted us by the coming of Titus,
කින්තු නම්‍රාණාං සාන්ත්වයිතා ය ඊශ්වරඃ ස තීතස්‍යාගමනේනාස්මාන් අසාන්ත්වයත්|
7 and not by his coming only, but also by the comfort with which he was comforted in you while he told us of your longing, your mourning, and your zeal for me, so that I rejoiced still more.
කේවලං තස්‍යාගමනේන තන්නහි කින්තු යුෂ්මත්තෝ ජාතයා තස්‍ය සාන්ත්වනයාපි, යතෝ(අ)ස්මාසු යුෂ්මාකං හාර්ද්දවිලාපාසක්තත්වේෂ්වස්මාකං සමීපේ වර්ණිතේෂු මම මහානන්දෝ ජාතඃ|
8 For though I grieved you with my letter, I do not regret it, though I did regret it. For I see that my letter made you grieve, though just for a while.
අහං පත්‍රේණ යුෂ්මාන් ශෝකයුක්තාන් කෘතවාන් ඉත්‍යස්මාද් අන්වතප්‍යේ කින්ත්වධුනා නානුතප්‍යේ| තේන පත්‍රේණ යූයං ක්‍ෂණමාත්‍රං ශෝකයුක්තීභූතා ඉති මයා දෘශ්‍යතේ|
9 I now rejoice, not that you were grieved, but that you were grieved to repentance. For you were grieved in a godly way, that you might suffer loss by us in nothing.
ඉත්‍යස්මින් යුෂ්මාකං ශෝකේනාහං හෘෂ්‍යාමි තන්නහි කින්තු මනඃපරිවර්ත්තනාය යුෂ්මාකං ශෝකෝ(අ)භවද් ඉත්‍යනේන හෘෂ්‍යාමි යතෝ(අ)ස්මත්තෝ යුෂ්මාකං කාපි හානි ර‍්‍යන්න භවේත් තදර්ථං යුෂ්මාකම් ඊශ්වරීයඃ ශෝකෝ ජාතඃ|
10 For godly sorrow produces repentance leading to salvation, which brings no regret. But the sorrow of the world produces death.
ස ඊශ්වරීයඃ ශෝකඃ පරිත්‍රාණජනකං නිරනුතාපං මනඃපරිවර්ත්තනං සාධයති කින්තු සාංසාරිකඃ ශෝකෝ මෘත්‍යුං සාධයති|
11 For behold, this same thing, that you were grieved in a godly way, what earnest care it worked in you. Yes, what defense, indignation, fear, longing, zeal, and vindication! In everything you demonstrated yourselves to be pure in the matter.
පශ්‍යත තේනේශ්වරීයේණ ශෝකේන යුෂ්මාකං කිං න සාධිතං? යත්නෝ දෝෂප්‍රක්‍ෂාලනම් අසන්තුෂ්ටත්වං හාර්ද්දම් ආසක්තත්වං ඵලදානඤ්චෛතානි සර්ව්වාණි| තස්මින් කර්ම්මණි යූයං නිර්ම්මලා ඉති ප්‍රමාණං සර්ව්වේණ ප්‍රකාරේණ යුෂ්මාභි ර්දත්තං|
12 So although I wrote to you, I wrote not for his cause that did the wrong, nor for his cause that suffered the wrong, but that your earnest care for us might be revealed in you in the sight of God.
යේනාපරාද්ධං තස්‍ය කෘතේ කිංවා යස්‍යාපරාද්ධං තස්‍ය කෘතේ මයා පත්‍රම් අලේඛි තන්නහි කින්තු යුෂ්මානධ්‍යස්මාකං යත්නෝ යද් ඊශ්වරස්‍ය සාක්‍ෂාද් යුෂ්මත්සමීපේ ප්‍රකාශේත තදර්ථමේව|
13 Therefore we have been comforted. In our comfort we rejoiced the more exceedingly for the joy of Titus, because his spirit has been refreshed by you all.
උක්තකාරණාද් වයං සාන්ත්වනාං ප්‍රාප්තාඃ; තාඤ්ච සාන්ත්වනාං විනාවරෝ මහාහ්ලාදස්තීතස්‍යාහ්ලාදාදස්මාභි ර්ලබ්ධඃ, යතස්තස්‍යාත්මා සර්ව්වෛ ර‍්‍යුෂ්මාභිස්තෘප්තඃ|
14 For if in anything I have boasted to him on your behalf, I was not disappointed. But as we spoke all things to you in truth, so our glorying also which I made before Titus was found to be truth.
පූර්ව්වං තස්‍ය සමීපේ(අ)හං යුෂ්මාභිර‍්‍යද් අශ්ලාඝේ තේන නාලජ්ජේ කින්තු වයං යද්වද් යුෂ්මාන් ප්‍රති සත්‍යභාවේන සකලම් අභාෂාමහි තද්වත් තීතස්‍ය සමීපේ(අ)ස්මාකං ශ්ලාඝනමපි සත්‍යං ජාතං|
15 His affection is more abundantly toward you, while he remembers all of your obedience, how with fear and trembling you received him.
යූයං කීදෘක් තස්‍යාඥා අපාලයත භයකම්පාභ්‍යාං තං ගෘහීතවන්තශ්චෛතස්‍ය ස්මරණාද් යුෂ්මාසු තස්‍ය ස්නේහෝ බාහුල්‍යේන වර්ත්තතේ|
16 I rejoice that in everything I am confident concerning you.
යුෂ්මාස්වහං සර්ව්වමාශංසේ, ඉත්‍යස්මින් මමාහ්ලාදෝ ජායතේ|
