Psalms 95

1 O come, let us sing to Jehovah. Let us make a joyful noise to the rock of our salvation.

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 Let us come before his presence with thanksgiving. Let us make a joyful noise to him with psalms.

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 For Jehovah is a great God, and a great King above all gods.

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 In his hand are the deep places of the earth. The heights of the mountains are also his.

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 The sea is his, and he made it. And his hands formed the dry land.

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 O come, let us worship and bow down. Let us kneel before Jehovah our maker.

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 For he is our God, and we are the people of his pasture, and the sheep of his hand. Today, O that ye would hear his voice!

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 Harden not your heart, as in the provocation, as the day of trial in the wilderness,

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 where your fathers challenged me, proved me, and saw my work.

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 Forty years long I was grieved with that generation, and said, It is a people that do err in their heart, and they have not known my ways.

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 Therefore I swore in my wrath that they should not enter into my rest.

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»