Psalms 78
1 Give ear, O my people, to my law. Incline your ears to the words of my mouth.
Een leerdicht van Asaf. Luister naar mijn onderrichting, mijn volk, Geef acht op de woorden van mijn mond;
2 I will open my mouth in parables. I will utter dark sayings of old,
Ik ga mijn mond voor een leerdicht openen, Diepzinnige lessen uit oude tijden verkonden!
3 which we have heard and known, and our fathers have told us.
Wat wij hebben gehoord en vernomen, En onze vaders ons hebben verteld,
4 We will not hide them from their sons, telling to the generation to come the praises of Jehovah, and his strength, and his wondrous works that he has done.
Dat willen wij niet voor hun kinderen verbergen, Maar het verhalen aan een volgend geslacht: Jahweh’s heerlijke daden en macht, En de wonderen, die Hij deed.
5 For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their sons,
Hij gaf zijn geboden aan Jakob, Schonk aan Israël een wet; Hij beval onze vaderen, ze hun kinderen te leren,
6 that the generation to come might know, even the sons who should be born, who should arise and tell to their sons,
Opdat een volgend geslacht ze zou kennen, En de kinderen, die hun werden geboren, Ze weer aan hun kinderen zouden vertellen.
7 that they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments,
Zij moesten vertrouwen stellen in God, Niet vergeten Gods werken, zijn geboden onderhouden;
8 and might not be as their fathers: a stubborn and rebellious generation, a generation that set not their heart aright, and whose spirit was not steadfast with God.
Niet worden als hun vaderen, Een lichtzinnig en opstandig geslacht: Een geslacht, onstandvastig van hart, En trouweloos van geest jegens God.
9 The sons of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle.
Maar Efraïms zonen waren ontrouw als schutters, Die terugtreden op de dag van de strijd.
10 They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law.
Ze deden het verbond met God niet gestand, En weigerden, zijn wet te beleven.
11 And they forgot his doings, and his wondrous works that he had shown them.
Ze vergaten zijn machtige werken, De wonderen, die Hij hun had getoond.
12 He did marvelous things in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.
Toch had Hij ook voor hun vaderen Wondertekenen gewrocht In het land van Egypte, In de vlakte van Sóan:
13 He divided the sea, and caused them to pass through. And he made the waters to stand as a heap.
Hij kliefde de zee en voerde hen er doorheen, Zette de wateren overeind als een dam.
14 In the daytime also he led them with a cloud, and all the night with a light of fire.
Hij leidde hen overdag door een wolk, Door een lichtend vuur heel de nacht.
15 He split rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths.
Hij spleet in de woestijn de rotsen vaneen, En drenkte de steppen met plassen;
16 He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
Uit de klippen liet Hij beken ontspringen, En er water uit vloeien bij stromen.
17 Yet they went on to still sin against him, to rebel against the Most High in the desert.
Maar ze zondigden opnieuw tegen Hem, En tartten den Allerhoogste in de woestijn;
18 And they challenged God in their heart by asking food according to their desire.
Ze stelden God in hun hart op de proef, Door spijs voor hun leeftocht te eisen.
19 Yea, they spoke against God. They said, Can God prepare a table in the wilderness?
En krenkend spraken ze over God: "Zou God een tafel in de woestijn kunnen dekken?"
20 Behold, he smote the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed. Can he give bread also? Will he provide flesh for his people?
"Zeker, Hij heeft wel de rotsen geslagen, En de steppen met plassen gedrenkt, Zodat er water uit vloeide, En er beken uit stroomden: Maar zal Hij ook brood kunnen schenken, En vlees aan zijn volk kunnen geven?"
21 Therefore Jehovah heard, and was angry. And a fire was kindled against Jacob, and anger also went up against Israel,
Toen Jahweh dit hoorde, Ontstak Hij in gramschap; Er ontbrandde een vuur tegen Jakob, En tegen Israël woedde zijn toorn:
22 because they did not believe in God, and did not trust in his salvation.
Omdat ze niet in God geloofden, En niet vertrouwden op zijn hulp.
23 Yet he commanded the skies above, and opened the doors of heaven,
Toch gaf Hij de wolken daarboven bevel, En ontsloot de poorten des hemels;
24 and he rained down manna upon them to eat, and gave them food from heaven.
Hij regende manna als spijs op hen neer, En schonk hun het hemelse koren:
25 Man ate the bread of the mighty. He sent them food to the full.
De mensen aten het brood der engelen, Hij zond hun voedsel tot verzadiging toe.
26 He caused the east wind to blow in the heavens, and by his power he guided the south wind.
Hij liet ook aan de hemel de oostenwind waaien, En zweepte de zuidenwind op door zijn kracht:
27 He also rained flesh upon them as the dust, and winged birds as the sand of the seas.
Hij regende vlees als stof op hen neer, Gevleugelde vogels als het zand van de zee;
28 And he let it fall in the midst of their camp round about their habitations.
Hij liet ze midden in hun legerplaats vallen, En rond hun tenten.
29 So they ate, and were well filled, and he gave them their own desire.
Zij aten, en werden ten volle verzadigd: Hij had hun geschonken, wat ze begeerden;
30 They were not estranged from that which they desired. Their food was yet in their mouths
Maar nog was hun lust niet voldaan, en de spijs in hun mond,
31 when the anger of God went up against them, and killed of the fattest of them, and smote down the young men of Israel.
Of Gods gramschap barstte tegen hen los; Hij richtte een slachting aan onder hun sterksten, En velde de bloem van Israël neer.
32 For all this they still sinned, and did not believe in his wondrous works.
Ondanks dit alles, bleven ze in hun zonden volharden, En niet aan zijn wonderen geloven.
33 Therefore he consumed their days in vanity, and their years in terror.
Toen liet Hij doelloos hun dagen verlopen, En in ontgoocheling hun jaren.
34 When he killed them, then they inquired after him, and they returned and sought God earnestly.
Ze zochten Hem enkel, wanneer Hij ze sloeg; Dan bekeerden ze zich, en vroegen naar God.
35 And they remembered that God was their rock, and the Most High God their redeemer.
Maar zelfs als ze gedachten, dat God hun Rots was, De allerhoogste God hun Verlosser,
36 But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.
Ook dan nog vleiden ze Hem met hun mond, En belogen Hem met hun tong.
37 For their heart was not right with him, nor were they faithful in his covenant.
Neen, hun hart was Hem toch niet verknocht, Ze bleven zijn verbond niet getrouw.
38 But he, being merciful, forgave iniquity, and destroyed not. Yea, many a time he turned his anger away, and did not stir up all his wrath.
Maar Hij bleef barmhartig, Vergaf hun de schuld en vernielde ze niet. Hoe dikwijls bedwong Hij zijn toorn, En liet zijn volle gramschap niet woeden:
39 And he remembered that they were but flesh, a wind that passes away, and comes not again.
Hij dacht er aan, dat ze maar vlees zijn, Een zucht; die vervliegt, en niet keert.
40 How often they rebelled against him in the wilderness, and grieved him in the desert!
Hoe dikwijls nog hebben ze in de woestijn Hem verbitterd, En Hem in de steppe gekrenkt;
41 And they turned again and challenged God, and provoked the Holy One of Israel.
Hebben ze God beproefd, Israëls Heilige gegriefd?
42 They did not remember his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary,
Neen, ze dachten niet terug aan de macht van zijn hand, Aan de dag, waarop Hij ze van den vijand verloste.
43 how he set his signs in Egypt, and his wonders in the field of Zoan,
En toch, wat voor tekenen had Hij in Egypte gedaan, En wonderen in de vlakte van Sóan!
44 and turned their rivers into blood, and their streams, so that they could not drink.
Hun stromen had Hij in bloed veranderd, En hun beken ondrinkbaar gemaakt;
45 He sent among them swarms of flies, which devoured them, and frogs, which destroyed them.
Gulzige muggen op hen afgezonden, En kikvorsen, om ze te gronde te richten.
46 He also gave their increase to the caterpillar, and their labor to the locust.
Hij had hun gewas aan den sprinkhaan gegeven, En aan den schrokker hun vruchten;
47 He destroyed their vines with hail, and their sycamore trees with frost.
Hun ranken door hagel vernield, Hun moerbei door ijzel;
48 He also gave over their cattle to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.
Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.
49 He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and trouble, a band of agents of evil.
En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten:
50 He made a path for his anger. He spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence,
Hij had ze de dood niet laten ontsnappen, Maar hun leven prijs gegeven aan de pest.
51 and smote all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham.
Hij had alle eerstgeborenen in Egypte geslagen, De eerstelingen der mannelijke kracht in de tenten van Cham.
52 But he led forth his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.
Maar zijn volk had Hij weggeleid als een kudde, En als schapen door de steppe gevoerd;
53 And he led them safely, so that they feared not, but the sea overwhelmed their enemies.
Hij had ze veilig doen gaan, ze behoefden niemand te vrezen: Want de zee had hun vijand bedekt.
54 And he brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had gotten.
Zo bracht Hij hen naar zijn heilige grond, Naar de berg, die zijn rechterhand had veroverd.
55 He also drove out the nations before them, and allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
Hij dreef de volkeren voor hen uit, Gaf ze bij lot als erfdeel weg; En in hun tenten liet Hij wonen. Israëls stammen.
56 Yet they challenged and rebelled against the Most High God, and kept not his testimonies,
Maar ook daar beproefden en tartten ze God, En onderhielden de geboden van den Allerhoogste niet.
57 but turned back, and dealt treacherously like their fathers. They were turned aside like a deceitful bow.
Trouweloos vielen ze af als hun vaderen, Wispelturig als een onbetrouwbare boog;
58 For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.
Ze tergden Hem door hun offerhoogten, En prikkelden Hem met hun beelden.
59 When God heard, he was angry, and greatly abhorred Israel,
God merkte het, en ziedde van gramschap, En Israël begon Hem te walgen:
60 so that he forsook the tabernacle of Shiloh, the tent which he placed among men,
Hij gaf zijn woning in Sjilo prijs, De tent, waar Hij onder de mensen verkeerde;
61 and delivered their strength into captivity, and their glory into the adversary's hand.
Zijn majesteit gaf Hij gevangen, Zijn glorie in de hand van den vijand.
62 He also gave his people over to the sword, and was angry with his inheritance.
Hij wierp zijn volk ten prooi aan het zwaard, En grimde van toorn op zijn erfdeel:
63 Fire devoured their young men, and their virgins had no marriage-song.
Zijn jonge mannen werden verteerd door het vuur, Zijn maagden kregen geen huwelijkslied;
64 Their priests fell by the sword, and their widows made no lamentation.
Zijn priesters vielen door het zwaard, En zijn weduwen beweenden ze niet.
65 Then the Lord awoke as out of sleep, like a mighty man who shouts because of wine.
Maar eindelijk ontwaakte de Heer, als iemand die slaapt, En als een krijgsman, bevangen door wijn:
66 And he smote his adversaries backward. He put them to a perpetual reproach.
Hij sloeg zijn vijanden achteruit, En bracht ze voor eeuwig tot schande.
67 Moreover he refused the tent of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim,
Toch bleef Hij de tent van Josef versmaden, En koos de stam van Efraïm niet uit!
68 but chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved.
Neen, Juda’s stam koos Hij uit, Sions berg, die Hij liefhad;
69 And he built his sanctuary like the heights, like the earth which he has established forever.
Hij bouwde zijn heiligdom hoog als de hemel, Vast als de aarde voor eeuwig.
70 He also chose David his servant, and took him from the sheepfolds.
En Hij stelde zijn keuze In David, zijn dienaar! Hij nam hem van de schaapskooien weg,
71 He brought him from following the ewes that have their young, to be the shepherd of Jacob his people, and Israel his inheritance.
En haalde hem van de zogende schapen, Opdat hij Jakob, zijn volk, zou weiden, En Israël, zijn erfdeel.
72 So he was their shepherd according to the integrity of his heart, and guided them by the skillfulness of his hands.
Hij heeft ze geweid, rechtschapen van hart, En met bekwame hand ze geleid!
