< Psalms 74 >

1 O God, why have thou cast off forever? Why does thine anger smoke against the sheep of thy pasture?
قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟
2 Remember thy congregation, which thou have gotten of old, which thou have redeemed to be the tribe of thine inheritance, and mount Zion, at which thou have dwelt.
قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.
3 Lift up thy feet to the perpetual ruins, all the evil that the enemy has done in the sanctuary.
بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!
4 Thine adversaries have roared in the midst of thine assembly. They have set up their ensigns for signs.
دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.
5 They seemed as men who lifted up axes upon a thicket of trees.
مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،
6 And now they break down all the carved work of it with hatchet and hammers.
تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند
7 They have set thy sanctuary on fire. They have profaned the dwelling-place of thy name to the ground.
و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.
8 They said in their heart, Let us make havoc of them altogether. They have burned up all the meeting-places of God in the land.
عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.
9 We do not see our signs. There is no more any prophet, nor is there among us he who knows how long.
هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.
10 How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy blaspheme thy name forever?
ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟
11 Why do thou draw back thy hand, even thy right hand? Remove it from the midst of thy bosom.
چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.
12 Yet God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.
ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.
13 Thou divided the sea by thy strength. Thou break the heads of the sea-monsters in the waters.
تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.
14 Thou break the heads of leviathan in pieces. Thou gave him to be food to the people inhabiting the wilderness.
سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.
15 Thou split fountain and flood. Thou dried up mighty rivers.
چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.
16 The day is thine; the night is also thine. Thou have prepared the light and the sun.
شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.
17 Thou have set all the borders of the earth. Thou have made summer and winter.
تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.
18 Remember this, that the enemy has reproached, O Jehovah, and that a foolish people has blasphemed thy name.
ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.
19 O deliver not the soul of thy turtle-dove to the wild beast. Forget not the life of thy poor forever.
قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!
20 Have respect to the covenant, for the dark places of the earth are full of the habitations of violence.
گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.
21 O let not he who is oppressed return ashamed. Let a poor and needy man praise thy name.
نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.
22 Arise, O God, plead thine own cause. Remember how the foolish man reproaches thee all the day.
ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.
23 Forget not the voice of thine adversaries. The tumult of those who rise up against thee ascends continually.
فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

< Psalms 74 >