< Psalms 66 >

1 Make a joyful noise to God, all the earth.
برای رهبر سرایندگان. سرود. مزمور. ای همهٔ مردم روی زمین، برای خدا فریاد شادی سر دهید!
2 Sing forth the glory of his name. Make his praise glorious.
نام پرشکوه او را با سرود بستایید و عظمت او را بیان کنید!
3 Say to God, How awesome are thy works! Through the greatness of thy power thine enemies shall submit themselves to thee.
به خدا بگویید: «چه حیرت‌انگیز است کارهای تو! قدرت تو دشمنانت را از پای در خواهد آورد.
4 All the earth shall worship thee, and shall sing to thee. They shall sing to thy name. (Selah)
تمامی مردم روی زمین تو را پرستش خواهند کرد، تو را خواهند ستود و به نام تو سرود خواهند خواند.»
5 Come, and see the works of God, awesome in actions toward the sons of men.
بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید؛ ببینید چه کارهای شگفت‌انگیزی برای انسانها انجام داده است.
6 He turned the sea into dry land. They went through the river on foot. There we rejoiced in him.
او دریا را به خشکی تبدیل کرد و اجداد ما با پای پیاده از میان آن عبور نمودند. ایشان به سبب این کار خدا شادیها کردند.
7 He rules by his might forever. His eyes observe the nations. Let not the rebellious exalt themselves. (Selah)
خداوند تا ابد با قدرت حکمرانی می‌کند و رفتار همهٔ قومها را زیر نظر دارد. پس ای مردم سرکش، بر ضد او قیام نکنید.
8 O bless our God, ye peoples, and make the voice of his praise to be heard,
ای قومها، خدای ما را ستایش کنید! بگذارید آواز ستایش شما شنیده شود.
9 who holds our soul in life, and does not allow our feet to be moved.
او زندگی ما را از خطر می‌رهاند و نمی‌گذارد پاهایمان بلغزد.
10 For thou, O God, have proved us. Thou have tried us as silver is tried.
ای خدا، تو ما را امتحان کرده‌ای؛ مانند نقره‌ای که در کوره می‌گذارند تا پاک شود، ما را پاک نموده‌ای.
11 Thou brought us into the net. Thou laid a great burden upon our loins.
ما را در دام گرفتار ساختی و بارهای سنگین بر دوش ما نهادی.
12 Thou caused men to ride over our heads. We went through fire and through water. But thou brought us out into a wealthy place.
دشمنان ما را بر ما مسلط گرداندی و گذاشتی از آب و آتش عبور کنیم، اما سرانجام ما را به مکانی آوردی که در آن وفور نعمت است.
13 I will come into thy house with burnt offerings. I will pay thee my vows,
قربانیهای سوختنی به خانهٔ تو خواهم آورد تا نذرهای خود را ادا نمایم.
14 which my lips uttered, and my mouth spoke, when I was in distress.
بله، هنگامی که در زحمت بودم نذر کردم و اینک آن را ادا خواهم کرد.
15 I will offer to thee burnt offerings of fatlings, with the incense of rams. I will offer bullocks with goats. (Selah)
گوسفند قربانی خواهم کرد و گوساله و بز تقدیم خواهم نمود و آنها را بر مذبح خواهم سوزاند تا بوی خوب آنها به سوی تو زبانه کشد.
16 Come, and hear, all ye who fear God, and I will declare what he has done for my soul.
ای همهٔ خداترسان، بیایید و بشنوید تا به شما بگویم که خداوند برای من چه کرده است.
17 I cried to him with my mouth, and he was extolled with my tongue.
فریاد برآوردم و از او کمک خواستم و او را ستایش نمودم.
18 If I regard iniquity in my heart, the Lord will not hear.
اگر گناه را در دل خود نگه می‌داشتم، خداوند دعایم را نمی‌شنید.
19 But truly God has heard. He has attended to the voice of my prayer.
اما او به دعای من توجه نموده و آن را مستجاب کرده است!
20 Blessed be God, who has not turned away my prayer, nor his loving kindness from me.
سپاس بر خدایی که دعای مرا بی‌جواب نگذاشته و محبت خود را از من دریغ نکرده است.

< Psalms 66 >