Psalms 22
1 My God, my God, why have thou forsaken me, far from helping me, and the words of my groaning?
| برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟ |
2 O my God, I cry in the daytime, but thou answer not, and in the night season, and I am not silent.
| شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی. |
3 But thou are holy, O thou who inhabit the praises of Israel.
| با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری. |
4 Our fathers trusted in thee. They trusted, and thou delivered them.
| پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی. |
5 They cried to thee, and were delivered. They trusted in thee, and were not put to shame.
| نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند. |
6 But I am a worm, and no man, a reproach of men, and despised by the people.
| اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام. |
7 All those who see me laugh me to scorn. They shoot out the lip. They shake the head, saying,
| هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند: |
8 He trusted on Jehovah. Let him deliver him. Let him rescue him, since he delights in him.
| «آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟» |
9 But thou are he who took me out of the womb. Thou made me trust upon my mother's breasts.
| ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی. |
10 I was cast upon thee from the womb. Thou are my God since my mother bore me.
| هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی. |
11 Be not far from me, for trouble is near, for there is none to help.
| اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد. |
12 Many bulls have encompassed me. Strong bulls of Bashan have beset me around.
| دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند. |
13 They gape upon me with their mouth, as a ravening and a roaring lion.
| همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند. |
14 I am poured out like water, and all my bones are out of joint. My heart is like wax; it is melted within me.
| نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود. |
15 My strength is dried up like a potsherd, and my tongue clings to my jaws, and thou have brought me into the dust of death.
| گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای. |
16 For dogs have encompassed me. A company of evildoers have enclosed me. They pierced my hands and my feet.
| دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند. |
17 I may count all my bones. They look and stare upon me.
| از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند. |
18 They part my garments among them, and upon my vesture do they cast a lot.
| لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند. |
19 But be thou not far off, O Jehovah. O thou my succor, hasten thee to help me.
| ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب! |
20 Deliver my soul from the sword, the only one of me from the power of the dog.
| جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده. |
21 Save me from the lion's mouth, yea, from the horns of the wild-oxen. Thou have answered me.
| مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده! |
22 I will declare thy name to my brothers. In the midst of the congregation I will praise thee.
| نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود. |
23 Ye who fear Jehovah, praise him. All ye the seed of Jacob, glorify him, and stand in awe of him, all ye the seed of Israel.
| ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید! |
24 For he has not despised nor abhorred the affliction of the afflicted, neither has he hid his face from him, but when he cried to him, he heard.
| او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند. |
25 From thee comes my praise in the great assembly. I will pay my vows before those who fear him.
| در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود. |
26 The meek shall eat and be satisfied. They shall praise Jehovah who seek after him. Let your heart live forever.
| فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند! |
27 All the ends of the earth shall remember and turn to Jehovah, and all the kinfolk of the nations shall worship before thee.
| همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد. |
28 For the kingdom is Jehovah's, and he is the ruler over the nations.
| زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند. |
29 All the fat ones of the earth shall eat and worship. All those who go down to the dust shall bow before him, even he who cannot keep his soul alive.
| همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد! |
30 A seed shall serve him. It shall be told of the Lord to the next generation.
| نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید. |
31 They shall come and shall declare his righteousness to a people that shall be born, that he has done it.
| به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است. |
