Psalms 2

1 Why do the nations rage, and the peoples meditate vain things?

Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2 The kings of the earth set themselves, and the rulers take counsel together, against Jehovah, and against his anointed, saying,

Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

3 Let us break their bonds apart, and cast away their cords from us.

Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4 He who sits in the heavens will laugh. The Lord will have them in derision.

Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5 Then he will speak to them in his wrath, and vex them in his great displeasure.

Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6 Yet I have set my king upon my holy hill of Zion.

Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7 I will tell of the decree. Jehovah said to me, Thou are my Son, this day I have begotten thee.

Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8 Ask of me, and I will give thee the nations for thine inheritance, and the outermost parts of the earth for thy possession.

Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9 Thou shall break them with a rod of iron, thou shall dash them in pieces like a potter's vessel.

Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10 Now therefore be wise, O ye kings. Be instructed, ye judges of the earth.

Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11 Serve Jehovah with fear, and rejoice with trembling.

Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12 Kiss the Son, lest he be angry, and ye perish in the way, for his wrath will soon be kindled. Blessed are all those who take refuge in him.

Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.