< Psalms 106 >

1 Praise ye Jehovah. O give thanks to Jehovah, for he is good, for his loving kindness is forever.
سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی.
2 Who can utter the mighty acts of Jehovah, or show forth all his praise?
کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟
3 Blessed are those who keep justice, and he who does righteousness at all times.
خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند.
4 Remember me, O Jehovah, with the favor that thou bear to thy people. O visit me with thy salvation,
ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم.
5 that I may see the prosperity of thy chosen, that I may rejoice in the gladness of thy nation, that I may glory with thine inheritance.
6 We have sinned with our fathers. We have committed iniquity. we have done wickedly.
ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم.
7 Our fathers did not understand thy wonders in Egypt. They did not remember the multitude of thy loving kindnesses, but were rebellious at the sea, even at the Red Sea.
اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند.
8 Nevertheless he saved them for his name's sake, that he might make his mighty power to be known.
اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی.
9 He also rebuked the Red Sea, and it was dried up. So he led them through the depths as through a wilderness.
دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند.
10 And he saved them from the hand of him who hated them, and redeemed them from the hand of the enemy.
آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی.
11 And the waters covered their adversaries; there was not one of them left.
همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند.
12 Then they believed his words. They sang his praise.
آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند.
13 They soon forgot his works. They did not wait for his counsel,
ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند.
14 but lusted exceedingly in the wilderness, and challenged God in the desert.
آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند.
15 And he gave them their request, but sent leanness into their soul.
خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت.
16 They also envied Moses in the camp, and Aaron the sanctified of Jehovah.
بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند.
17 The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram.
آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد،
18 And a fire was kindled in their company. The flame burned up the wicked men.
و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید.
19 They made a calf in Horeb, and worshiped a molten image.
بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند.
20 Thus they changed their glory for the likeness of an ox that eats grass.
آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند.
21 They forgot God their Savior, who had done great things in Egypt,
آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند.
22 wondrous works in the land of Ham, and fearful things by the Red Sea.
23 Therefore he said that he would destroy them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn away his wrath, lest he should destroy.
آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد.
24 Yea, they despised the pleasant land. They did not believe his word,
بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند.
25 but murmured in their tents, and did not hearken to the voice of Jehovah.
آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند.
26 Therefore he swore to them, that he would overthrow them in the wilderness,
از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند،
27 and that he would overthrow their seed among the nations, and scatter them in the lands.
و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد.
28 They also joined themselves to Baal-peor, and ate the sacrifices of the dead.
بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند.
29 Thus they provoked him to anger with their doings, and the plague broke in upon them.
با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد.
30 Then Phinehas stood up, and executed judgment, and so the plague was stayed.
آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید.
31 And that was reckoned to him for righteousness to all generations for evermore.
این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد.
32 They also angered him at the waters of Meribah, so that it went ill with Moses because of them,
بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد.
33 because they were rebellious against his spirit, and he spoke ill-advisedly with his lips.
زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند.
34 They did not destroy the peoples, as Jehovah commanded them,
آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند،
35 but mingled themselves with the nations, and learned their works,
بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند.
36 and served their idols, which became a snare to them.
بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند.
37 Yea, they sacrificed their sons and their daughters to demons,
اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند.
38 and shed innocent blood, even the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed to the idols of Canaan. And the land was polluted with blood.
خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند.
39 Thus they were defiled with their works, and played the harlot in their doings.
با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند.
40 Therefore the wrath of Jehovah was kindled against his people, and he abhorred his inheritance.
بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید.
41 And he gave them into the hand of the nations. And those who hated them ruled over them.
آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند.
42 Their enemies also oppressed them, and they were brought into subjection under their hand.
دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند.
43 Many times he delivered them, but they were rebellious in their counsel, and were brought low in their iniquity.
خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند.
44 Nevertheless he regarded their distress when he heard their cry.
با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود.
45 And he remembered his covenant for them, and relented according to the multitude of his loving kindnesses.
او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد.
46 He also made them to be pitied by all those who carried them captive.
او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند.
47 Save us, O Jehovah our God, and gather us from among the nations, to give thanks to thy holy name, and to triumph in thy praise.
ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم.
48 Blessed be Jehovah, the God of Israel, from everlasting even to everlasting. And let all the people say, Truly. Praise ye Jehovah.
متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند!

< Psalms 106 >