< Job 37 >

1 Yea, at this my heart trembles, and is moved out of its place.
Шундақ, жүригимму буни аңлап тәвринип кетиватиду, Жүригим қепидин чиқип кетәй, деди.
2 Hear, O, hear the noise of his voice, and the sound that goes out of his mouth.
Мана аңлиғина! Униң һөкиригән авазини, Униң ағзидин чиқиватқан гүлдүрмама авазини аңла!
3 He sends it forth under the whole heaven, and his lightning to the ends of the earth.
У авазини асман астидики пүткүл йәргә, Чақмиқини йәрниң қәригичә йәткүзиду.
4 After it a voice roars. He thunders with the voice of his majesty, and he does not restrain the lightnings when his voice is heard.
Чақмақтин кейин бир аваз һөкирәйду; Өз һәйвитиниң авази билән у гүлдүрләйду, Авази аңлиниши биләнла һеч аянмай чақмақлириниму қоюветиду.
5 God thunders marvelously with his voice. He does great things which we cannot comprehend.
Тәңри авази билән карамәт гүлдүрләйду, Биз чүшинәлмәйдиған нурғун қалтис ишларни қилиду.
6 For he says to the snow, Fall thou on the earth, likewise to the shower of rain, and to the showers of his mighty rain.
Чүнки у қарға: «Йәргә яғ!», Һәм һөл-йеғинға: «Күчлүк ямғур бол!» дәйду.
7 He seals up the hand of every man, that all men whom he has made may know it.
У барлиқ инсанни өзиниң яратқанлиғини билсун дәп, Һәммә адәмниң қолини булар билән тосуп қойиду;
8 Then the beasts go into coverts, and remain in their dens.
Явайи һайванлар өз угисиға кирип кетиду, Өз қоналғусида турғузулиду.
9 Out of the chamber of the south comes the storm, and cold out of the north.
Боран-чапқун коһиқаптин келиду, Һәм соғ-зимистан таратқучи шамаллардин келиду.
10 By the breath of God ice is given, and the breadth of the waters is narrowed.
Тәңриниң нәпәси билән муз һасил болиду; Бепаян сулар қетип қалиду.
11 Yea, he loads the thick cloud with moisture. He spreads abroad the cloud of his lightning,
У йәнә қоюқ булутларға мол нәмлик жүкләйду, У чақмақ көтиридиған булутни кәң йейип қойиду.
12 and it is turned round about by his guidance, that they may do whatever he commands them upon the face of the habitable world.
Улар пүткүл йәр-зимин йүзидә У буйруған ишни иҗра қилиш үчүн, Униң йолйоруқлири билән һәряққа бурулиду.
13 He causes it to come, whether it be for correction, or for his land, or for loving kindness.
Яки тәрбийә тайиғи болуши үчүн, Яки Өз дунияси үчүн, Яки Өз рәһимдиллигини көрситиш үчүн У [булутлирини] кәлтүриду.
14 Hearken to this, O Job. Stand still, and consider the wondrous works of God.
И Аюп, буни аңлап қой, Тәңриниң карамәт әмәллирини тонуп йетип шүк тур.
15 Do thou know how God lays his charge upon them, and causes the lightning of his cloud to shine?
Тәңриниң булутларни қандақ сәптә турғузғанлиғини биләмсән? Униң булутиниң чақмиқини қандақ чақтуридиғанлиғиниму биләмсән?
16 Do thou know the balancing of the clouds, the wondrous works of him who is perfect in knowledge?
Булутларниң қандақ қилип бошлуқта муәлләқ туридиғанлиғини, Билими мукәммәл Болғучиниң карамәтлирини биләмсән?
17 How thy garments are warm when the earth is still because of the south wind?
Һәй, Униң қандақ қилип йәр-зиминни җәнупдики шамал билән тиничландуруп, Сени кийим-кечигиңниң оттәк исситқинини биләмсән?
18 Can thou with him spread out the sky, which is strong as a molten mirror?
Сән Униңға һәмраһ болуп асманни худди қуюп чиқарған әйнәктәк, Мустәһкәм қилип яйғанмидиң?!
19 Teach us what we shall say to him. We cannot set in array because of darkness.
Униңға немини дейишимиз керәклигини бизгә үгитип қойғин! Қараңғулуғимиз түпәйлидин биз дәвайимизни җайида сәпкә қоялмаймиз.
20 Shall it be told him that I would speak? Or should a man wish that he were swallowed up?
Униңға «Мениң Саңа гепим бар» дейиш яхшиму? Ундақ дегүчи адәм жутулмай қалмайду!
21 And now men do not see the light which is bright in the skies, but the wind passes, and clears them.
Әнди шамаллар келип булутларни тарқитиветиду, Бирақ булутлар арисидики қуяш нуриға адәмләр беваситә қарап туралмайду. Қуяшниң алтун рәңги шимал тәрәптинму пәйда болиду; Тәңриниң һозурида дәһшәтлик һәйвәт бардур. Һәммигә Қадирни болса, биз Уни мөлчәрләлмәймиз; Қудрити қалтистур, Униң адалити улуқ, һәққанийлиғи чоңқур, Шуңа У адәмләргә зулум қилмайду.
22 Out of the north comes golden splendor. God has upon him awesome majesty.
23 O the Almighty, we cannot find him out. He is excellent in power. And in justice and abundant righteousness he will not afflict.
24 Men therefore fear him. He does not regard any who are wise of heart.
Шуңа адәмләр Униңдин қорқиду; Көңлидә өзини дана чағлайдиғанларға У һеч етивар қилмайду».

< Job 37 >