Job 30
1 But now those who are younger than I have me in derision, whose fathers I disdained to set with the dogs of my flock.
Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
2 Yea, the strength of their hands, to what should it profit me? Men in whom ripe age is perished.
Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
3 They are gaunt with want and famine. They gnaw the dry ground in the gloom of waste and desolation.
Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
4 They pluck mallows by the bushes, and the roots of the juniper are their food.
Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
5 They are driven forth from the midst of men. They cry out after them as after a thief,
Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
6 so that they dwell in frightful valleys, in holes of the earth and of the rocks.
Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
7 Among the bushes they bray, under the nettles they are gathered together.
Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
8 They are sons of fools, yea, sons of base men. They were scourged out of the land.
Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
9 And now I have become their song, Yea, I am a byword to them.
Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
10 They abhor me. They stand aloof from me, and do not spare to spit in my face.
Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
11 For he has loosed his cord, and afflicted me. And they have cast off the bridle before me.
Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
12 Upon my right hand rise the rabble. They thrust aside my feet, and they cast up against me their ways of destruction.
Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
13 They mar my path. They set forward my calamity, even men who have no helper.
Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
14 As through a wide breach they come. In the midst of the ruin they roll themselves upon me.
Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
15 Terrors are turned upon me. They chase my honor as the wind, and my welfare is passed away as a cloud.
Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
16 And now my soul is poured out within me. Days of affliction have taken hold upon me.
A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
17 In the night season my bones are pierced in me, and the pains that gnaw me take no rest.
Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
18 By the great force my garment is disfigured. It binds me about as the collar of my coat.
Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
19 He has cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
20 I cry to thee, and thou do not answer me. I stand up, and thou gaze at me.
Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
21 Thou have turned to be cruel to me. With the might of thy hand thou persecute me.
Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
22 Thou lift me up to the wind. Thou cause me to ride upon it, and thou disintegrate me in the storm.
Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
23 For I know that thou will bring me to death, and to the house appointed for all living.
Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
24 However does not a man stretch out the hand in his fall? Or in his calamity therefore cry for help?
Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
25 Did I not weep for him who was in trouble? Was not my soul grieved for the needy?
Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
26 When I looked for good, then evil came. And when I waited for light, there came darkness.
Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
27 My heart is troubled, and does not rest. Days of affliction have come upon me.
Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
28 I go mourning without the sun. I stand up in the assembly, and cry for help.
Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
29 I am a brother to jackals, and a companion to ostriches.
Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
30 My skin is black, and falls from me. And my bones are burned with heat.
Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
31 Therefore my harp has turned to mourning, and my pipe into the voice of those who weep.
Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.
