Job 19

1 Then Job answered, and said,

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?

۲ «تا به کی جان مرا می‌رنجانید؟ و مرا به سخنان خود فرسوده می‌سازید؟

3 These ten times ye have reproached me. Ye are not ashamed that ye deal hardly with me.

۳ این ده مرتبه است که مرا مذمت نمودید، و خجالت نمی کشید که با من سختی می‌کنید؟

4 And be it indeed that I have erred, my error remains with myself.

۴ و اگر فی الحقیقه خطا کرده‌ام، خطای من نزد من می‌ماند.

5 If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach,

۵ اگر فی الواقع بر من تکبر نمایید و عار مرا بر من اثبات کنید،

6 know now that God has subverted me, and has encompassed me with his net.

۶ پس بدانید که خدا دعوی مرا منحرف ساخته، و به دام خود مرا احاطه نموده است.

7 Behold, I cry out of wrong, but I am not heard. I cry for help, but there is no justice.

۷ اینک از ظلم، تضرع می‌نمایم و مستجاب نمی شوم و استغاثه می‌کنم و دادرسی نیست.

8 He has walled up my way that I cannot pass, and has set darkness in my paths.

۸ طریق مرا حصارنموده است که از آن نمی توانم گذشت و برراههای من تاریکی را گذارده است.

9 He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head.

۹ جلال مرا ازمن کنده است و تاج را از سر من برداشته،

10 He has broken me down on every side, and I am gone. And he has plucked up my hope like a tree.

۱۰ مرا ازهر طرف خراب نموده، پس هلاک شدم. و مثل درخت، ریشه امید مرا کنده است.

11 He has also kindled his wrath against me. And he considers me to him as his adversaries.

۱۱ غضب خودرا بر من افروخته، و مرا یکی از دشمنان خودشمرده است.

12 His troops come on together, and cast up their way against me, and encamp round about my tent.

۱۲ فوجهای او با هم می‌آیند و راه خود را بر من بلند می‌کنند و به اطراف خیمه من اردو می‌زنند.

13 He has put my brothers far from me, and my acquaintances are wholly estranged from me.

۱۳ «برادرانم را از نزد من دور کرده است وآشنایانم از من بالکل بیگانه شده‌اند.

14 My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.

۱۴ خویشانم مرا ترک نموده و آشنایانم مرا فراموش کرده‌اند.

15 Those who dwell in my house, and my maids, reckon me for a stranger; I am an alien in their sight.

۱۵ نزیلان خانه‌ام و کنیزانم مرا غریب می‌شمارند، و در نظر ایشان بیگانه شده‌ام.

16 I call to my servant, and he gives me no answer. I entreat him with my mouth.

۱۶ غلام خود راصدا می‌کنم و مرا جواب نمی دهد، اگر‌چه او را به دهان خود التماس بکنم.

17 My breath is strange to my wife, and my supplication to the sons of my own mother.

۱۷ نفس من نزد زنم مکروه شده است و تضرع من نزد اولاد رحم مادرم.

18 Even young children despise me. If I arise, they speak against me.

۱۸ بچه های کوچک نیز مرا حقیرمی شمارند و چون برمی خیزم به ضد من حرف می‌زنند.

19 All my familiar friends abhor me, and those whom I loved are turned against me.

۱۹ همه اهل مشورتم از من نفرت می‌نمایند، و کسانی را که دوست می‌داشتم از من برگشته‌اند.

20 My bone cleaves to my skin and to my flesh, and I have escaped with the skin of my teeth.

۲۰ استخوانم به پوست و گوشتم چسبیده است، و با پوست دندانهای خودخلاصی یافته‌ام.

21 Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends, for the hand of God has touched me.

۲۱ بر من ترحم کنید! ترحم کنیدشما‌ای دوستانم! زیرا دست خدا مرا لمس نموده است.

22 Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?

۲۲ چرا مثل خدا بر من جفا می‌کنید وازگوشت من سیر نمی شوید.

23 O that my words were now written! O that they were inscribed in a book,

۲۳ کاش که سخنانم الان نوشته می‌شد! کاش که در کتابی ثبت می‌گردید،

24 that they were engraved in the rock forever with an iron pen and lead!

۲۴ و با قلم آهنین و سرب بر صخره‌ای تا به ابد کنده می‌شد!

25 But as for me I know that my Redeemer lives, and at last he will stand up upon the earth.

۲۵ و من می‌دانم که ولی من زنده است، و در ایام آخر، بر زمین خواهدبرخاست.

26 And after my skin, this body, is destroyed, then outside my flesh I shall see God,

۲۶ و بعد از آنکه این پوست من تلف شود، بدون جسدم نیز خدا را خواهم دید.

27 whom I, even I, shall see on my side, and my eyes shall behold, and not as a stranger. My heart is consumed within me.

۲۷ ومن او را برای خود خواهم دید. و چشمان من بر اوخواهد نگریست و نه چشم دیگری. اگر‌چه گرده هایم در اندرونم تلف شده باشد.

28 If ye say, How we will persecute him! And that the root of the matter is found in me,

۲۸ اگربگویید چگونه بر او جفا نماییم و حال آنگاه اصل امر در من یافت می‌شود.

29 be ye afraid of the sword. For wrath brings the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.

۲۹ پس از شمشیربترسید، زیرا که سزاهای شمشیر غضبناک است، تا دانسته باشید که داوری خواهد بود.»