Job 17
1 My spirit is consumed, my days are extinct, the grave is ready for me.
Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
2 Surely there are mockers with me, and my eye dwells upon their provocation.
Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
3 Give now a pledge, be surety for me with thyself. Who is there that will strike hands with me?
Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
4 For thou have hid their heart from understanding. Therefore thou shall not exalt them.
Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
5 He who denounces his friends for a prey, even the eyes of his sons shall fail.
Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
6 But he has made me a byword of the people, and they spit in my face.
Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
7 My eye also is dim because of sorrow, and all my members are as a shadow.
Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
8 Upright men shall be astonished at this, and the innocent shall stir himself up against the profane.
Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
9 Yet the righteous shall hold on his way. And he who has clean hands shall grow stronger and stronger.
Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
10 But as for you all, come on now again, and I shall not find a wise man among you.
Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
11 My days are past. My purposes are broken off, even the thoughts of my heart.
Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
12 They change the night into day. The light, they say, is near to the darkness.
Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)
14 if I have said to corruption, Thou are my father, to the worm, My mother, and my sister,
Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
15 where then is my hope? And as for my hope, who shall see it?
Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
