Job 14
1 Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.
Анидин туғулғанларниң күнлири аздур, Палакәт униңға ярдур.
2 He comes forth like a flower, and is cut down. He too flees as a shadow, and does not continue.
У гүлдәк дунияға келип андин тозуйду, У [қуяш алдидин] сайигә охшаш қечип кетиду.
3 And do thou open thine eyes upon such a one, and bring me into judgment with thee?
Бирақ Сән техи шундақ бир аҗиз болғучиға көзүңни тикип, Мени Өз алдиңға сораққа тартиватамсән?
4 Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.
Ким напак нәрсиләрдин пак нәрсини чиқиралайду? — һеч ким!
5 Seeing his days are determined, the number of his months is with thee, and thou have appointed his bounds that he cannot pass,
[Инсанниң] күнлири бекитилгәндикин, Униң айлириниң сани Сениң илкиңдә болғандикин, Сән униң өтсә болмайдиған чәклирини бекиткәндикин,
6 look away from him, that he may rest, till he shall accomplish, as a hireling, his day.
Униң бир аз дәм елиши үчүн униңдин көзүңни елип қачқин, Шуниң билән мәдикардәк униңға өз күнлиридин сөйүнүш несип болсун!
7 For there is hope of a tree, if it is cut down, that it will sprout again, and that the tender branch of it will not cease.
Чүнки дәрәқ кесиветилгәндин кейин, қайта өсүштин үмүт бар; Буниңлиқ билән униң юмран бихлири түгәп кәтмәйду;
8 Though the root of it grows old in the earth, and the trunk of it dies in the ground,
Униң йилтизи йәрдә қуруп кәткән болсиму, Униң көтиги топида өлүп кәткән болсиму,
9 yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.
Бирақ суниң пуриғи биләнла у йәнә көкириду, Юмран от-чөптәк йеңи бихларни чиқириду.
10 But man dies, and is laid low. Yea, man gives up the spirit, and where is he?
Бирақ адәм болса өлиду, илаҗсиз оңда ятиду, бәрһәқ, Инсан нәпәстин қалиду, андин нәдә болиду?
11 As the waters fail from the sea, and the river wastes away and dries up,
Деңиздики сулар парға айлинип түгәп кәткәндәк, Дәриялар қағҗирап қуруп кәткәндәк,
12 so man lies down and does not rise. Till the heavens be no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.
Охшашла адәм йетип қалсила қайтидин турмайду; Асманлар йоқимиғичә, улар ойғанмайду, уйқидин турмайду.
13 O that thou would hide me in Sheol, that thou would keep me secret, until thy wrath be past, that thou would appoint for me a set time, and remember me! (Sheol h7585)
Аһ, тәһтисараға мени йошуруп қойсаң еди, Ғәзивиң өтүп кәткичә мени мәхпий сақлап қойсаң еди, Мени есиңгә алидиған бир вақит-саатни маңа бекитип бәрсәң еди! (Sheol h7585)
14 If a man dies, shall he live again? All the days of my warfare I would wait till my release should come.
Адәм өлсә, қайта яшамду? Шундақ болса маңа шундақ өзгириш вақти кәлгичә, Мошу җапаға толған күнлирим өткичә, сәвир-тақәт билән күтәттим!
15 Thou would call, and I would answer thee. Thou would have a desire to the work of thy hands.
Шундақ болса Сән мени чақирсаң, җавап берәттим; Сән Өз қолуң билән яратқиниңға үмүт-арзуюң болатти.
16 But now thou number my steps. Do thou not watch over my sin?
Бирақ Сән һазир һәр бир дәссигән қәдәмлиримни санап, Гунайимни күзитиватисәнғу!
17 My transgression is sealed up in a bag, and thou fasten up my iniquity.
Итаәтсизлигим халтиға селинип печәтләнди, Гуналиримни дога-дога қилип сақлап қойдуң.
18 But the falling mountain comes to nothing, and the rock is removed out of its place.
Дәрвәқә тағму йимирилип йоқалғандәк, Таш өз орнидин тәвринип кәткәндәк,
19 The waters wear the stones. The overflowings of it wash away the dust of the earth. So thou destroy the hope of man.
Сулар таш-шеғилларни упритип йоқатқандәк, Топанлар зиминдики топини сүпүрүп кәткәндәк, Сән адәмниң үмүтини йоқ қилисән.
20 Thou prevail forever against him, and he passes. Thou change his countenance, and send him away.
Сән мәңгүгә униң үстидин ғалип келисән, Шуңа у дуниядин кетиду; униң чирайини тутулдурисән, Уни Өз йениңдин жирақ қилисән.
21 His sons come to honor, and he does not know it, and they are brought low, but he does not perceive it of them.
Униң оғуллири һөрмәткә еришиду, бирақ у буни билмәйду; Улар пәс қилинсиму, Бирақ униң булардинму хәвири болмайду.
22 But his flesh upon him has pain, and his soul within him mourns.
У [пәқәт] өз тенидики ағриғидинла азаплиниду, У көңлидә өзи үчүнла һәсрәт-надамәт чекиду.
