< Jeremiah 50 >

1 The word that Jehovah spoke concerning Babylon, concerning the land of the Chaldeans, by Jeremiah the prophet.
این است سخنانی که خداوند علیه سرزمین بابِل و مردم آن به ارمیای نبی فرمود:
2 Declare ye among the nations and publish, and set up a standard, publish, and conceal not. Say, Babylon is taken. Bel is put to shame. Merodach is dismayed. Her images are put to shame; her idols are dismayed.
«به همۀ دنیا اعلام کنید، پرچم را برافرازید و به همه بگویید که بابِل تسخیر خواهد شد! تمثالها و بتهایش شکسته خواهند شد. خدایانش، بِل و مردوک سرافکنده و رسوا خواهند گردید.
3 For out of the north there comes up a nation against her, which shall make her land desolate, and none shall dwell therein. They are fled. They are gone, both man and beast.
زیرا قومی از سوی شمال بر بابِل هجوم خواهد آورد و آن را ویران خواهد کرد، و دیگر کسی در آن ساکن نخواهد شد بلکه همه، چه انسان و چه حیوان، از آنجا خواهند گریخت.
4 In those days, and in that time, says Jehovah, the sons of Israel shall come, they and the sons of Judah together. They shall go on their way weeping, and shall seek Jehovah their God.
«در آن زمان، مردم اسرائیل و یهودا، هر دو گریه‌کنان خواهند آمد و خداوند، خدای خود را خواهند طلبید.
5 They shall inquire concerning Zion with their faces toward it, saying, Come ye, and join yourselves to Jehovah in an everlasting covenant that shall not be forgotten.
آنها راه اورشلیم را جویا خواهند شد تا به آنجا بازگردند. ایشان با تمام قلب به سوی من باز خواهند گشت و با من عهدی ابدی خواهند بست و آن را هرگز نخواهند شکست.
6 My people have been lost sheep. Their shepherds have caused them to go astray. They have turned them away on the mountains. They have gone from mountain to hill. They have forgotten their resting-place.
«قوم من مانند گوسفندان گمشده می‌باشند؛ چوپانانشان ایشان را گمراه کرده و در میان کوهها آواره نموده‌اند. گوسفندان نیز راه خود را گم کرده‌اند و نمی‌دانند چگونه به آغل بازگردند.
7 All who found them have devoured them, and their adversaries said, We are not guilty, because they have sinned against Jehovah, the habitation of righteousness, even Jehovah, the hope of their fathers.
دشمنانی که به ایشان برمی‌خورند، ایشان را می‌درند و می‌گویند:”ما اجازه داریم که با ایشان این گونه رفتار کنیم، چون بر ضد خداوند، خدای عادل که امید اجدادشان بود، گناه کرده‌اند.“
8 Flee out of the midst of Babylon, and go forth out of the land of the Chaldeans, and be as the he-goats before the flocks.
«ولی حال از بابِل فرار کنید! مانند بزهای نر که پیشاپیش گله می‌روند، قوم مرا به خانه هدایت کنید.
9 For, lo, I will stir up and cause to come up against Babylon a company of great nations from the north country, and they shall set themselves in array against her. From there she shall be taken. Their arrows shall be as of an expert mighty man; none shall return in vain.
زیرا من لشکر بزرگی از قومهای نیرومند شمال را برخواهم انگیخت تا بر بابِل هجوم آورند و نابودش کنند؛ تیرهای آنها همگی به هدف خواهند خورد و خطا نخواهند رفت!
10 And Chaldea shall be a prey. All who prey upon her shall be satisfied, says Jehovah.
بابِل را غارت خواهند کرد و غنیمت فراوان نصیب غارت‌کنندگان خواهد شد. من، خداوند، این را می‌گویم.»
11 Because ye are glad, because ye rejoice, O ye who plunder my heritage, because ye are wanton as a heifer that treads out the grain, and neigh as strong horses,
«ای مردم بابِل، ای غارت‌کنندگان قوم من، شما شادید و همچون گاوهای پروار در چراگاههای سبز و خرم می‌چرید و مانند اسبهای نر شیهه می‌زنید و سرمستید!
12 your mother shall be utterly put to shame. She who bore you shall be confounded. Behold, she shall be the hindermost of the nations, a wilderness, a dry land, and a desert.
ولی بدانید که شهر پرآوازهٔ شما نیز تحقیر و رسوا خواهد شد. بابِل سرزمینی خواهد شد بی‌اهمیت، با بیابانهای خشک و متروک.
13 Because of the wrath of Jehovah she shall not be inhabited, but she shall be wholly desolate. Everyone who goes by Babylon shall be astonished, and hiss at all her plagues.
در اثر خشم و غضب من، بابِل متروک و به کلی ویران خواهد شد و هر که از آنجا عبور کند، مبهوت و متحیر خواهد گردید.
14 Set yourselves in array against Babylon round about, all ye who bend the bow. Shoot at her; spare no arrows. For she has sinned against Jehovah.
«ای قومهای اطراف، برای جنگ با بابِل آماده شوید! ای تیراندازان، همۀ تیرهایتان را به سوی او رها کنید، چون به من گناه ورزیده است.
15 Shout against her round about. She has submitted herself. Her bulwarks are fallen. Her walls are thrown down. For it is the vengeance of Jehovah. Take vengeance upon her. As she has done, do to her.
از هر سو بر او فریاد جنگ برآورید. بنگرید! تسلیم می‌شود! دیوارهای بابِل فرو می‌ریزد! این انتقام من است! همان بلایی را که بر سر دیگران آورد، بر سر او بیاورید.
16 Cut off the sower from Babylon, and him who handles the sickle in the time of harvest. For fear of the oppressing sword they shall turn each one to his people, and they shall flee each one to his own land.
نگذارید برزگرها در آنجا تخم بکارند و دروکنندگان درو نمایند؛ همهٔ غریبانی که در آنجا هستند به سرزمین خود فرار کنند، چون شمشیر دشمن امان نخواهد داد.
17 Israel is a hunted sheep, the lions have driven him away. First, the king of Assyria devoured him, and now at last Nebuchadrezzar king of Babylon has broken his bones.
«قوم اسرائیل مانند گوسفندانی هستند که مورد حملهٔ شیران قرار گرفته‌اند. اول پادشاه آشور آنها را درید، سپس نِبوکَدنِصَّر، پادشاه بابِل، استخوانهای ایشان را خرد کرد.
18 Therefore thus says Jehovah of hosts, the God of Israel: Behold, I will punish the king of Babylon and his land, as I have punished the king of Assyria.
از این رو من، خداوند لشکرهای آسمان، خدای اسرائیل، پادشاه بابِل و سرزمین او را مجازات خواهم کرد، همان‌طور که پادشاه آشور را مجازات نمودم؛
19 And I will bring Israel again to his pasture, and he shall feed on Carmel and Bashan, and his soul shall be satisfied upon the hills of Ephraim and in Gilead.
و قوم اسرائیل را به سرزمین خودشان باز خواهم گرداند تا مانند گوسفندان در چراگاههای کرمل و باشان چرا کنند و بار دیگر در کوههای افرایم و جلعاد شادی نمایند.
20 In those days, and in that time, says Jehovah, the iniquity of Israel shall be sought for, and there shall be none, and the sins of Judah, and they shall not be found. For I will pardon those whom I leave as a remnant.
در آن زمان در اسرائیل و یهودا گناهی پیدا نخواهد شد، چون گناه بازماندگانشان را خواهم آمرزید.
21 Go up against the land of Merathaim, even against it, and against the inhabitants of Pekod. Kill and utterly destroy after them, says Jehovah, and do according to all that I have commanded thee.
«ای مردان جنگی، بر ضد سرزمین مراتایم و اهالی فقود برخیزید! همچنانکه دستور داده‌ام، همه را بکشید و از بین ببرید.
22 A sound of battle is in the land, and of great destruction.
بگذارید فریاد جنگ و نالهٔ نابودی از آن سرزمین برخیزد!
23 How the hammer of the whole earth is cut apart and broken! How Babylon has become a desolation among the nations!
بابِل، مانند چکشی تمام جهان را خرد کرد، ولی حال، آن چکش، خود شکسته و خرد شده است. بابِل در میان قومها مطرود و منزوی گردیده است!
24 I have laid a snare for thee, and thou are also taken, O Babylon, and thou were not aware. Thou are found, and also caught, because thou have striven against Jehovah.
ای بابِل، بدون آنکه بدانی، در دامی که برایت گذاشته بودم گرفتار شده‌ای، چون با من دشمنی نمودی!
25 Jehovah has opened his armory, and has brought forth the weapons of his indignation, for the Lord, Jehovah of hosts, has a work in the land of the Chaldeans.
«خداوند اسلحه‌خانهٔ خود را گشوده و اسلحهٔ خشم و غضب خود را بیرون آورده است. زیرا خداوند لشکرهای آسمان با مردم بابِل کار دارد.
26 Come against her from the utmost border. Open her store-houses. Cast her up as heaps, and destroy her utterly; let nothing of her be left.
از سرزمینهای دور دست به جنگ بابِل بیایید! انبارهای غله‌اش را خالی کنید؛ دیوارهایش را فرو ریزید، خانه‌هایش را ویران سازید؛ همه جا را با خاک یکسان کنید؛ چیزی باقی نگذارید!
27 Kill all her bullocks. Let them go down to the slaughter. Woe to them! For their day has come, the time of their visitation.
سربازانش را بکشید، همه را از دم تیغ بگذرانید. وای برحال بابِلی‌ها! زمان نابودی‌شان فرا رسیده است!
28 The voice of those who flee and escape out of the land of Babylon, to declare in Zion the vengeance of Jehovah our God, the vengeance of his temple.
«ولی قوم من از بابِل جان به در خواهند برد. ایشان به سرزمین خود باز خواهند گشت تا خبر دهند که من چگونه از کسانی که خانه‌ام را خراب کرده‌اند، انتقام گرفته‌ام.
29 Call together the archers against Babylon, all those who bend the bow. Encamp against her round about; let none thereof escape. Recompense her according to her work. According to all that she has done, do to her. For she has been proud against Jehovah, against the Holy One of Israel.
«کمانداران و تیراندازان را جمع کنید تا به بابِل بیایند و شهر را محاصره کنند، طوری که هیچ‌کس نتواند بگریزد. همان بلایی را که بابِل بر سر دیگران آورد، بر سرش بیاورید، چون از روی تکبر، به من، خداوند مقدّس اسرائیل بی‌احترامی کرده است.
30 Therefore her young men shall fall in her streets, and all her men of war shall be brought to silence in that day, says Jehovah.
بنابراین جوانان او در کوچه‌ها افتاده، خواهند مرد و همهٔ مردان جنگی‌اش کشته خواهند شد.»
31 Behold, I am against thee, O thou proud one, says the Lord, Jehovah of hosts, for thy day has come, the time that I will visit thee.
خداوند لشکرهای آسمان می‌فرماید: «ای قوم مغرور، من بر ضد تو هستم، چون روز مکافاتت رسیده است.
32 And the proud one shall stumble and fall, and none shall raise him up. And I will kindle a fire in his cities, and it shall devour all who are round about him.
ای سرزمین متکبر، تو لغزیده، فرو خواهی افتاد و هیچ‌کس تو را بر پا نخواهد کرد. من در شهرهای بابِل آتشی خواهم افروخت که همه چیز را در اطراف خود بسوزاند.»
33 Thus says Jehovah of hosts: The sons of Israel and the sons of Judah are oppressed together, and all who took them captive hold them firm; they refuse to let them go.
خداوند لشکرهای آسمان می‌فرماید: «بر مردم اسرائیل و یهودا ظلم شده است. آنانی که ایشان را اسیر کرده‌اند، سخت مراقبشان هستند و نمی‌گذارند رهایی یابند.
34 Their Redeemer is strong. Jehovah of hosts is his name. He will thoroughly plead their cause, that he may give rest to the earth, and disquiet the inhabitants of Babylon.
ولی من که نجا‌ت‌دهندۀ ایشان می‌باشم، نیرومندم و نامم خداوند لشکرهای آسمان می‌باشد و از ایشان حمایت نموده، آرامش و آزادی را به ایشان باز خواهم گرداند. اما اهالی بابِل، هرگز روی آرامش را نخواهند دید!»
35 A sword is upon the Chaldeans, says Jehovah, and upon the inhabitants of Babylon, and upon her rulers, and upon her wise men.
خداوند می‌فرماید: «شمشیر هلاکت بر ساکنان بابِل و بر بزرگان و حکیمانش فرو خواهد آمد.
36 A sword is upon the boasters, and they shall become fools. A sword is upon her mighty men, and they shall be dismayed.
تمام حکیمان دروغینش، احمق خواهند شد! در دل مردان شجاع جنگی‌اش ترس و هراس خواهد افتاد!
37 A sword is upon their horses, and upon their chariots, and upon all the mixed people who are in the midst of her, and they shall become as women. A sword is upon her treasures, and they shall be robbed.
اسبها و ارابه‌هایش در جنگ از بین خواهند رفت و سربازان مزدورش مانند زنان، از ترس ضعف خواهند کرد. خزانه‌هایش نیز همه غارت خواهند شد؛
38 A drought is upon her waters, and they shall be dried up. For it is a land of graven images, and they are mad over idols.
حتی ذخایر آبش نیز از بین خواهند رفت. چون تمام سرزمین از بتها پر است و مردم دیوانه‌وار به آنها عشق می‌ورزند.
39 Therefore the wild beasts of the desert with the wolves shall dwell there, and the ostriches shall dwell therein. And it shall no more be inhabited forever, nor shall it be dwelt in from generation to generation.
«از این رو بابِل، لانهٔ شترمرغها و شغالها و مسکن حیوانات وحشی خواهد شد. دیگر هرگز انسانی در آن زندگی نخواهد کرد و برای همیشه ویران خواهد ماند.
40 As when God overthrew Sodom and Gomorrah and the neighbor cities thereof, says Jehovah, so shall no man dwell there, nor shall any son of man sojourn in it.
همان‌گونه که شهرهای سدوم و عموره و آبادی‌های اطراف آنها را از بین بردم، بابِل را نیز ویران خواهم ساخت و دیگر کسی در آنجا زندگی نخواهد کرد.» این است فرمودۀ خداوند.
41 Behold, a people comes from the north, and a great nation and many kings shall be stirred up from the outermost parts of the earth.
«بنگرید! سپاهی بزرگ از طرف شمال می‌آید! پادشاهان بسیار از سرزمینهای مختلف برای جنگ مهیا می‌شوند.
42 They lay hold on bow and spear. They are cruel, and have no mercy. Their voice roars like the sea, and they ride upon horses, each one set in array, as a man to the battle, against thee, O daughter of Babylon.
آنها سلاحهای خود را برداشته‌اند و برای کشتار آماده‌اند. ایشان سنگدلند و به کسی رحم نمی‌کنند! فریاد آنان مانند خروش دریاست. ای بابِل، ایشان سوار بر اسب، به تاخت به جنگ تو می‌آیند.
43 The king of Babylon has heard the news of them, and his hands grow feeble. Anguish has taken hold of him, and pangs as of a woman in travail.
«وقتی خبر به پادشاه بابِل برسد، دستهایش سست شده، زانوهایش خواهد لرزید و همچون زنی که درد زایمان داشته باشد، به خود خواهد پیچید.
44 Behold, the enemy shall come up like a lion from the pride of the Jordan against the strong habitation. For I will suddenly make them run away from it, and he who is chosen, him I will appoint over it. For who is like me, and who will appoint a time for me, and who is the shepherd who can stand before me?
«همان‌گونه که شیری از جنگلهای اردن بیرون می‌آید و ناگهان به گوسفندان در حال چریدن هجوم می‌آورد، من نیز ناگهان بر بابِلی‌ها هجوم آورده، ایشان را از سرزمینشان بیرون خواهم راند. آنگاه شخص مورد نظر خود را تعیین خواهم نمود تا بر ایشان حکومت کند. زیرا کیست که مثل من باشد و کیست که بتواند از من بازخواست کند؟ کدام رهبر است که با من مخالفت نماید؟
45 Therefore hear ye the counsel of Jehovah, that he has taken against Babylon, and his purposes, that he has purposed against the land of the Chaldeans: Surely they shall drag them away, even the little ones of the flock. Surely he shall make their habitation desolate over them.
بنابراین، ارادهٔ من دربارهٔ بابِل و مردم آن این است که دشمن، آنها و حتی کودکانشان را به زور ببرد، و همه چیزشان را نابود کند.
46 At the noise of the taking of Babylon the earth trembles, and the cry is heard among the nations.
از صدای شکست بابِل، زمین خواهد لرزید و قومها فریاد مردم آن را خواهند شنید.»

< Jeremiah 50 >