Jeremiah 45

1 The word that Jeremiah the prophet spoke to Baruch the son of Neriah, when he wrote these word in a book at the mouth of Jeremiah, in the fourth year of Jehoiakim the son of Josiah, king of Judah, saying,

۱ کلامی که ارمیا نبی به باروک بن نیریاخطاب کرده، گفت، هنگامی که این سخنان را از دهان ارمیا در سال چهارم یهویاقیم بن یوشیا پادشاه یهودا در طومار نوشت:

2 Thus says Jehovah, the God of Israel, to thee, O Baruch:

۲ «ای باروک یهوه خدای اسرائیل به تو چنین می فرماید:

3 Thou said, Woe is me now! For Jehovah has added sorrow to my pain. I am weary with my groaning, and I find no rest.

۳ تو گفته‌ای وای بر من زیرا خداوند بردرد من غم افزوده است. از ناله کشیدن خسته شده‌ام و استراحت نمی یابم.

4 Thus thou shall say to him, Thus says Jehovah: Behold, that which I have built I will break down, and that which I have planted I will pluck up, and this in the whole land.

۴ او را چنین بگو، خداوند چنین می‌فرماید: آنچه بنا کرده‌ام، منهدم خواهم ساخت و آنچه غرس نموده‌ام یعنی تمامی این زمین را، از ریشه خواهم کند.

5 And do thou seek great things for thyself? Seek them not, for, behold, I will bring evil upon all flesh, says Jehovah, but thy life I will give to thee for a prey in all places where thou go.

۵ و آیا توچیزهای بزرگ برای خویشتن می‌طلبی؟ آنها راطلب منما زیرا خداوند می‌گوید: اینک من برتمامی بشر بلا خواهم رسانید. اما در هر جایی که بروی جانت را به تو به غنیمت خواهم بخشید.»