< Hosea 2 >

1 Say ye to your brothers, Ammi, and to your sisters, Ruhamah.
در آن روز برادران خود را عَمّی یعنی «قوم من» و خواهران خود را روحامه یعنی «محبوبان من» خواهی خواند.
2 Contend with your mother. Contend, for she is not my wife, nor am I her husband. And let her put away her whoredoms from her face, and her adulteries from between her breasts,
مادرت را توبیخ کن، زیرا زن مرد دیگری شده است و من دیگر شوهر او نیستم. از او بخواه تا از فاحشگی دست بردارد و دیگر خودفروشی نکند؛
3 lest I strip her naked, and set her as in the day that she was born, and make her as a wilderness, and set her like a dry land, and kill her with thirst.
و گرنه او را مثل روزی که از مادر متولد شد عریان خواهم ساخت و مانند زمینی که دچار خشکسالی شده باشد از تشنگی هلاک خواهم کرد.
4 Yea, I will have no mercy upon her sons, for they are sons of whoredom,
از فرزندان او چون فرزندان خودم مراقبت نخواهم کرد، زیرا آنها از آن من نیستند بلکه فرزندان مردان دیگری هستند.
5 for their mother has played the harlot. She who conceived them has done shamefully, for she said, I will go after my lovers, who give me my bread and my water, my wool and my flax, my oil and my drink.
مادرشان مرتکب زنا شده و با بی‌شرمی گفته است: «دنبال مردانی می‌روم که به من خوراک و پوشاک می‌دهند.»
6 Therefore, behold, I will hedge up thy way with thorns, and I will build a wall against her, that she shall not find her paths.
ولی من دیواری از خار و خس به دور او می‌کشم و مانعی بر سر راه او می‌گذارم تا راهش را پیدا نکند.
7 And she shall follow after her lovers, but she shall not overtake them. And she shall seek them, but shall not find them. Then she shall say, I will go and return to my first husband, for it was better with me then than now.
به طوری که وقتی دنبال فاسقانش می‌دود نتواند به آنها برسد. دنبال آنها خواهد گشت، ولی پیدایشان نخواهد کرد. آنگاه خواهد گفت: «بهتر است نزد شوهر خود بازگردم، چون وقتی که با او بودم زندگی‌ام بهتر می‌گذشت.»
8 For she did not know that I gave her the grain, and the new wine, and the oil, and multiplied to her silver and gold, which they used for Baal.
او نمی‌فهمد که هر چه دارد از من دارد. تمام طلا و نقره‌ای را که او برای پرستش بت خود بعل به کار می‌برد، من به او می‌دادم.
9 Therefore I will take back my grain in the time of it, and my new wine in the season of it, and will pluck away my wool and my flax which should have covered her nakedness.
ولی اکنون دیگر شراب و غله‌ای را که همیشه سر موعد برای او فراهم می‌کردم به او نخواهم داد و لباسهایی که برای پوشش برهنگی‌اش به او می‌دادم از او پس خواهم گرفت.
10 And now I will uncover her lewdness in the sight of her lovers, and none shall deliver her out of my hand.
قباحت او را در نظر فاسقانش آشکار خواهم ساخت و هیچ‌کس نخواهد توانست او را از دست من خلاصی بخشد.
11 I will also cause all her mirth to cease, her feasts, her new moons, and her sabbaths, and all her solemn assemblies.
به تمام خوشیها و بزمها، عیدها و جشنهایش پایان خواهم داد.
12 And I will lay waste her vines and her fig trees, of which she has said, These are my hire that my lovers have given me. And I will make them a forest, and the beasts of the field shall eat them.
تاکستانها و باغهای میوه‌ای را که ادعا می‌کند فاسقانش به او هدیه داده‌اند نابود می‌کنم. آنها را به صورت جنگل درمی‌آورم و میوه‌هایش را نصیب حیوانات صحرا می‌گردانم.
13 And I will visit upon her the days of the Baalim, to which she burned incense when she decked herself with her earrings and her jewels, and went after her lovers, and forgot me, says Jehovah.
به سبب تمام آن روزهایی که برای بت خودش بعل، بخور می‌سوزانید و گوشواره‌هایش را به گوش می‌کرد و با طلا و جواهرات، خود را می‌آراست و مرا ترک نموده، به دنبال فاسقانش می‌رفت، او را مجازات خواهم کرد. این را خداوند می‌فرماید.
14 Therefore, behold, I will allure her, and bring her into the wilderness, and speak soothingly to her.
ولی دوباره دل او را به دست می‌آورم و او را به بیابان خواهم برد و در آنجا با وی سخنانی دلنشین خواهم گفت.
15 And I will give her her vineyards from there, and the valley of Achor for a door of hope. And she shall make answer there, as in the days of her youth, and as in the day when she came up out of the land of Egypt.
در آنجا باغهای انگورش را به او پس خواهم داد، و «درهٔ زحمات» او را به «دروازهٔ امید» مبدل خواهم ساخت. او باز در آنجا مانند روزهای جوانی‌اش و مثل زمان قدیم که او را از اسارت مصر آزاد کردم سرود خواهد خواند.
16 And it shall be at that day, says Jehovah, that thou shall call me Ishi, and shall no more call me Baali.
در آن روز مرا به جای «سرور من»، «شوهر من» خطاب خواهد کرد.
17 For I will take away the names of the Baalim out of her mouth, and they shall no more be mentioned by their name.
کاری می‌کنم که بعل را فراموش کند و دیگر اسمش را نیز بر زبان نیاورد.
18 And in that day I will make a covenant for them with the beasts of the field, and with the birds of the heavens, and with the creeping things of the ground. And I will break the bow and the sword and the battle out of the land, and will make them to lie down safely.
در آن زمان، بین شما و حیوانات وحشی و پرندگان و خزندگان عهدی قرار می‌دهم تا دیگر از هم نترسید؛ و تمام سلاحهای جنگی را از بین برده، به جنگها پایان خواهم داد. آنگاه در امنیت خواهید زیست.
19 And I will betroth thee to me forever. Yea, I will betroth thee to me in righteousness, and in justice, and in loving kindness, and in mercies.
من با زنجیر عدالت و انصاف و محبت و رحمت، شما را برای همیشه به خود پیوند خواهم داد.
20 I will even betroth thee to me in faithfulness, and thou shall know Jehovah.
من عهدی را که با شما بسته‌ام بجا خواهم آورد و شما را نامزد خود خواهم ساخت و شما مرا در آن زمان واقعاً خواهید شناخت.
21 And it shall come to pass in that day, I will answer, says Jehovah. I will answer the heavens, and they shall answer the earth,
در آن روز من دعاهای قوم خود اسرائیل را اجابت خواهم کرد. بر زمین باران خواهم فرستاد و زمین نیز غله و انگور و زیتون تولید خواهد کرد، و ایشان یزرعیل را خطاب خواهند کرد.
22 and the earth shall answer the grain, and the new wine, and the oil, and they shall answer Jezreel.
23 And I will sow her to me in the earth. And I will have mercy upon her who had not obtained mercy. And I will say to those who were not my people, Thou are my people, and they shall say, My God.
در آن زمان قوم اسرائیل را برای خود در زمین خواهم کاشت. به کسانی که گفته بودم «دیگر رحمت بس است»، رحم خواهم نمود و به آنانی که گفته بودم «قوم من نیستید»، خواهم گفت: «اکنون شما قوم من هستید» و ایشان جواب خواهند داد: «تو خدای ما هستی.»

< Hosea 2 >