Ecclesiastes 1
1 The words of the Preacher, the son of David, king in Jerusalem.
Słowa kaznodziei, syna Dawidowego, króla w Jeruzalemie.
2 Vanity of vanities, says the Preacher, vanity of vanities, all is vanity.
Marność nad marnościami, powiedział kaznodzieja; marność nad marnościami, i wszystko marność.
3 What profit has man from all his labor in which he labors under the sun?
Cóż za pożytek ma człowiek ze wszystkiej pracy swej, którą prowadzi pod słońcem?
4 One generation goes, and another generation comes, but the earth abides forever.
Jeden rodzaj przemija, a drugi rodzaj nastaje; lecz ziemia na wieki stoi.
5 The sun also arises, and the sun goes down and hastens to its place where it arises.
Słońce wschodzi i słońce zachodzi, a spieszy się do miejsca swego, kędy wschodzi;
6 The wind goes toward the south, and turns around to the north. It turns around continually in its course, and the wind returns again to its circuits.
Idzie na południe, a obraca się na północy; wiatr ustawicznie krążąc idzie, a po okręgach swoich wraca się wiatr.
7 All the rivers run into the sea, yet the sea is not full. To the place from where the rivers come, there they go again.
Wszystkie rzeki idą do morza, wszakże morze nie wylewa; do miejsca, z którego rzeki płyną, wracają się, aby zaś stamtąd wychodziły.
8 All things are full of weariness, man cannot utter it. The eye is not satisfied with seeing, nor the ear filled with hearing.
Wszystkie rzeczy są pełne zabaw, a człowiek nie może ich wymówić; oko nie nasyci się widzeniem, a ucho nie napełni się słyszeniem.
9 That which has been is that which shall be, and that which has been done is that which shall be done. And there is no new thing under the sun.
Co było, jest to, co być ma; a co się teraz dzieje, jest to, co się dziać będzie, a niemasz nic nowego pod słońcem.
10 Is there a thing of which it may be said, See, this is new? It has been long ago, in the ages which were before us.
Jestże jaka rzecz, o którejby kto rzec mógł: Wej! to coś nowego? I toć już było za onych wieków, które były przed nami.
11 There is no remembrance of the former things, nor shall there be any remembrance of the latter that are to come, among those who shall come after.
Niemasz pamiątki pierwszych rzeczy; także też i potomnych, które będą, nie będzie pamiątki u tych, którzy potem nastaną.
12 I the Preacher was king over Israel in Jerusalem.
Ja kaznodzieja byłem królem Izraelskim w Jeruzalemie;
13 And I applied my heart to seek and to search out by wisdom concerning all that is done under heaven. It is a great tribulation that God has given to the sons of men to be exercised therewith.
I przyłożyłem do tego serce swe, abym szukał, i doszedł mądrością swoją wszystkiego, co się dzieje pod niebem.(Tę zabawę trudną dał Bóg synom ludzkim, aby się nią trapili.)
14 I have seen all the works that are done under the sun, and, behold, all is vanity and a striving after wind.
Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słońcem, a oto wszystko jest marnością i utrapieniem ducha.
15 That which is crooked cannot be made straight, and that which is wanting cannot be numbered.
Co jest krzywego, nie może być wyprostowane, a niedostatki nie mogą być policzone.
16 I communed with my own heart, saying, Lo, I have gotten for me great wisdom above all who were before me in Jerusalem. Yea, my heart has had great experience of wisdom and knowledge.
Przetoż takiem myślał w sercu swem, mówiąc: Otom ja uwielbił i rozszerzył mądrość nad wszystkich, którzy byli przedemną w Jeruzalemie, a serce moje dostąpiło wielkiej mądrości i umiejętności.
17 And I applied my heart to know wisdom, and to know madness and folly. I perceived that this also was a striving after wind.
I przyłożyłem do tego serce moje, abym poznał mądrość i umiejętność, szaleństwo i głupstwo; alem doznał, iż to jest utrapieniem ducha.
18 For in much wisdom is much grief, and he who increases knowledge increases sorrow.
Bo gdzie wiele mądrości, tam jest wiele gniewu; a kto przyczynia umiejętności, przyczynia boleści.
