Acts 23
1 And Paul, after looking intently at the council, said, Men, brothers, I have been a citizen in all good conscience to God until this day.
Павло мишто вдикхляпэ пэ Синедрионо и пхэндя: — Пхралалэ, жыкай адесутно дес мэ жувавас жужаса пативаса англав Дэл.
2 And the high priest Ananias ordered those who stood by him to strike his mouth.
Катэ о баро рашай Анания припхэндя колэнди, ко тэрдёлас пашэ лэ Павлоса, тэ арэсэл лэс пай ушта.
3 Then Paul said to him, God is going to smite thee, a whitewashed wall. Thou even sit judging me according to the law, and violating law, thou command me to be struck?
Тунчи Павло пхэндя: — О Дэл арэсэла тут, дуемуенго мануш! Ту бэшэс катэ, соб тэ сындосарэс ман пав Законо ай ежэно отжас лэ Законостар, и припхэнэс тэ марэн ман!
4 And those who stood by said, Thou revile God's high priest?
Кола, савэ тэрдёнас пашав Павло, пхэндэ лэсти: — Ту со, акушэс лэ барэ рашаес лэ Дэвлэс?
5 And Paul said, I had not known, brothers, that he is a high priest, for it is written, Thou shall not speak ill of a ruler of thy people.
Ай Павло пхэндя: — Пхралалэ, мэ на жанглем, со вов баро рашай. О Пистросаримос пхэнэл: «На пхэн вырито палав пхурэдэр тирэ народостар».
6 But when Paul ascertained that the one part were Sadducees and the other Pharisees, he cried out in the council, Men, brothers, I am a Pharisee, son of a Pharisee. About the hope and resurrection of the dead I am judged.
Павло жанэлас, со андо Синедрионо екх сас садукеёря, ай авэр — фарисеёря. Колэсти вов зоралэ гласоса пхэндя: — Пхрала, мэ фарисеё, шаво фарисеёстиро! Ай ман сындосарэн палай надия, со мулэ жундёна.
7 And when he said this, there developed a conflict of the Pharisees and Sadducees, and the group was divided.
Кала вов када пхэндя, фарисеёря тай садукеёря ашыле тэ споринпэ, и стидимос розжыляпэ андэ дума.
8 For in fact Sadducees say to be no resurrection nor agent nor spirit, but Pharisees acknowledge them all.
Колэсти со садукеёря пхэнэн, со и мулэ на жундён и нинай ни ангелонэн, ни духонэн. Ай фарисеёря патян, со исин и кода и авэр.
9 And there developed a great clamor. And some of the scholars of the Pharisees part having risen, they argued vehemently, saying, We find nothing wrong in this man. But if a spirit spoke to him, or an agent, we should not fight against God.
Вазгляпэ баро цыпимос, коисавэ сытяримаря Законостирэ андай фарисеёря холяса пхэндэ: — Амэ на дикхас андэ кадва мануш нисо вырито. Со, кала лэсти пхэнэлас духо чи ангело?
10 And a great conflict having developed, the chief captain, having been alarmed lest Paul might be torn apart by them, commanded the soldiers to go down and take him away from the midst of them, and bring him into the fort.
Онэ линэ тэ споринпэ кадя, со пхурэдэр мия халавдэн дарайля, соб лэ Павлос тэ на росшынэн пэ котора, и припхэндя халавдэнди зораса тэ выхутилэн лэс лэндар и тэ уандярэн андэ халавдэнго чер.
11 And the following night the Lord, having stood by him, said, Cheer up, Paul, for as thou have testified these things about me at Jerusalem, so thou must testify also at Rome.
Пэ авэр рят кав Павло авиля о Рай и пхэндя: — Ав састэса! Сар ту допхэнэсас пала Мандэ андо Иерусалимо, кадя ж ту трэбуй тэ допхэнэс и андо Римо.
12 And when it became day, some of the Jews, having made a conspiracy, put themselves under a curse, saying neither to eat nor to drink until they would kill Paul.
Ай дэнзор коисавэ иудеёря стидэпэ и солахадэ нисо тэ на хан и тэ на пэн жыкай, кала умарэна лэ Павлос.
13 And there were more than forty who made this conspiracy,
Кадя допхэндэпэ тэ терэн варикай саранда манушэн.
14 who, having come near to the chief priests and the elders, said, We have put ourselves under a curse, a curse to taste of nothing until we would kill Paul.
Онэ жыле кай барэ рашая и пхурэдэра тай пхэндэ: — Амэ солахадям нисо тэ на лас андо муй, жыкай на умараса лэ Павлос.
15 Now therefore ye with the council report to the chief captain that tomorrow he may bring him down to you, as though going to inquire more accurately the things about him. And we, before he comes near, are prepared to kill him.
Ай икхатар тумэ и Синедрионо мангэн пхурэдэрэс мия халавдэн тэ анэн лэс тумэндэ важ кода, соб майпашэ тэ роздикхэн лэско рындо. Ай амэ аваса гытомэ и умараса лэс инке жыкай, кала вов дожала кардэ.
16 But the son of Paul's sister, having heard of the ambush, having come and entered into the fort, he informed Paul.
Палай кадай чёрэхани дума ужангля лэ Павлоско пхэятиро шаво. Вов жыля андо халавдэнго чер и роспхэндя када лэ Павлости.
17 And Paul, having called one of the centurions, said, Take this young man to the chief captain, for he has something to inform him.
Тунчи Павло подакхардя екхэс андай шэлэнго и пхэндя лэсти: — Одандярэн акалэс шаворэс кав пхурэдэр мия халавдэн, лэстэ исин варисо тэ пхэнэл.
18 Indeed therefore having taken him, he brought him to the chief captain, and says, Paul the prisoner, having called me, asked me to bring this young man to thee, who has something to say to thee.
Пхурэдэр шэлэн халавдэн одандярдя лэ шаворэс кав пхурэдэр мия халавдэн и пхэндя: — Павло, саво бэшэл затердо, акхардя ман и мангля тэ анав калэс шаворэс тутэ. Лэстэ исин варисо тэ пхэнэл тути.
19 And the chief captain having grasped his hand, and having gone in private, he asked him, What is it that thou have to inform me?
Пхурэдэр мия халавдэн ля лэ шаворэс палав васт, одандярдя андэ риг тай пушля: — Со ту манди камэс тэ роспхэнэс?
20 And he said, The Jews have agreed to ask thee that tomorrow thou would bring Paul down to the council, as though going to inquire something more accurately about him.
Шаворо пхэндя: — Иудеёря допхэндэпэ тэ мангэн тут, соб ту тэ анэс тэся лэ Павлос по Синедрионо, сар бы важ кода, соб майфэдэр вся тэ ужанэн.
21 Therefore thou should not be persuaded by them, for more than forty men of them wait to ambush him, who have put themselves under an oath, neither to eat nor drink until they have killed him. And now they are ready, expecting the promise from thee.
Нэ ту калэсти на патя, колэсти со лэс поджутярэн майбут, сар саранда манушэн. Онэ солахадэ тэ на хан и тэ на пэн, жыкай на умарэна лэс. И онэ тэрдён гытосардэ и ажутярэн, со ту стерэса кадя, сар онэ мангле.
22 Indeed therefore the chief captain dismissed the young man, having ordered, Tell no man that thou have shown these things to me.
Тунчи пхурэдэр мия халавдэн отмукля шаворэс тай пхэндя лэсти: — Никасти на роспхэн пала кода, со ту манди пхэндян.
23 And having summoned a certain two of the centurions, he said, Prepare two hundred soldiers that they may go to Caesarea, and seventy horsemen, and two hundred spearmen at the third hour of the night.
Тунчи пхурэдэр мия халавдэн выакхардя дуй пхурэдэрэн шэлэн халавдэн и припхэндя: — Гытосарэн дуйшэл халавдэн, эхтадэш, савэ бэшэн пэ граста, и дуйшэл, савэ андярэн копьюря, кай тэ жас андэ Кесария андэ иня чясоря ратятерэ.
24 And provide beasts, so that after mounting Paul, they may bring him safely to Felix the governor,
Гытосарэн лэ Павлости грастэс, кай бибидако тэ доладэл вов кав баро рай Фэликсо.
25 after writing a letter containing this form:
И вов пистросардя кацаво лил:
26 Claudius Lysias to the eminent governor Felix, greeting.
«Клавдиёстар Лисиёстар, Пативалэсти барэ раести Фэликсости: Тэ авэс бахтало!
27 This man who was seized by the Jews, and was going to be killed by them, having stood by with the soldiers, I rescued him, having learned that he is a Roman.
Иудеёря схутилдэ калэс манушэс и стидэнаспэ тэ умарэн лэс. Нэ мэ ужанглем, со вов римоско мануш, авилем халавдэнца и фэрисардэм лэс.
28 And wanting to know for what reason they accused him, I brought him down to their council,
Мэ камлем тэ ужанав, андэр со онэ лэс ужылисарэн, тай андэм лэс андэ лэнго Синедрионо.
29 whom I found accusing about issues of their law, having not one accusation worthy of death or of bonds.
Мэ аракхлем, со онэ ужылисарэн лэс пала лэнго Законо, нэ пэ лэстэ нинай нисаво ужылимос, пала сави трэбуй тэ умарэн чи тэ запхандавэн андэ лэпунзэ.
30 And when it was reported to me of a plot going to be against the man by the Jews, I immediately sent him to thee, also having commanded the accusers to speak before thee the things against him. Be strong.
Нэ кала манди пхэндэ, со лэс камэн тэ умарэн, тай мэ сыго одандярдэм лэс тутэ и припхэндэм колэнди, ко ужылисарэл лэс, тэ допхэнэн пэстирэ лава англав тутэ».
31 Indeed therefore, the soldiers, according to that which was precisely arranged for them, having taken Paul, they brought him through the night to Antipatris.
Тунчи халавдэ тердэ кода, со лэнди припхэндэ, линэ Павлос тай рятяса андярдэ андэ Антипатрисо.
32 But on the morrow they returned to the fort, having allowed the horsemen to depart with him,
Ай пэ авэр дес халавдэ пэ граста андярдэ лэс майдур, а авэр халавдэ рисайле андо халавдэнго чер.
33 who, after coming to Caesarea and having delivered the letter to the governor, also presented Paul to him.
Кала кола, савэ ладэнас пэ граста, авиле андэ Кесария, отдинэ о лил барэ раести тай пэрэдинэ лэсти Павлос.
34 And the governor having read it, and having questioned from what province he was, and having found out that he was from Cilicia,
Баро рай пробиндя лил тай пушля Павлостар, андай сави вов пхув. Кала вов ужангля, со Павло андай Киликия,
35 he said, I will hear thee when thine accusers also will arrive. And he commanded him to be kept in the Praetorium of Herod.
пхэндя: — Мэ выашунава тут кала авэна кола, ко ужылисарэл тут, — и припхэндя соб лэ Павлос тэ запхандавэн андо баро чер Иродоско.
