2 Samuel 5

1 Then all the tribes of Israel came to David to Hebron, and spoke, saying, Behold, we are thy bone and thy flesh.

نمایندگان تمام قبایل اسرائیل به حبرون نزد داوود آمدند و به او گفتند: «ما از گوشت و استخوان تو هستیم.

2 In times past, when Saul was king over us, it was thou who led out and brought in Israel. And Jehovah said to thee, Thou shall be shepherd of my people Israel, and thou shall be prince over Israel.

حتی زمانی که شائول بر ما حکومت می‌کرد، سپاهیان ما را تو به جنگ می‌بردی و به سلامت بازمی‌گرداندی. و خداوند به تو گفت که تو باید شبان و رهبر قوم او باشی.»

3 So all the elders of Israel came to the king to Hebron. And king David made a covenant with them in Hebron before Jehovah, and they anointed David king over Israel.

پس در حبرون، داوود در حضور خداوند با بزرگان اسرائیل عهد بست و آنها او را به عنوان پادشاه اسرائیل انتخاب کردند.

4 David was thirty years old when he began to reign, and he reigned forty years.

(او پیش از آن، در سن سی سالگی به پادشاهی یهودا برگزیده شده بود و مدت هفت سال و شش ماه بود که در حبرون بر سرزمین یهودا سلطنت می‌کرد. علاوه بر این، مدت سی و سه سال نیز در اورشلیم بر اسرائیل و یهودا حکمرانی کرد. پس داوود روی‌هم‌رفته حدود چهل سال سلطنت کرد.)

5 In Hebron he reigned over Judah seven years and six months, and in Jerusalem he reigned thirty-three years over all Israel and Judah.

6 And the king and his men went to Jerusalem against the Jebusites, the inhabitants of the land, who spoke to David, saying, Unless thou take away the blind and the lame, thou shall not come in here, thinking, David cannot come in here.

داوود پادشاه و سربازانش به اورشلیم حمله کردند تا با یبوسیان که در آنجا ساکن بودند بجنگند. یبوسیان به داوود گفتند: «هرگز به داخل شهر راه نخواهی یافت. حتی کوران و شلان، می‌توانند تو را از اینجا بیرون کنند.» آنها خیال می‌کردند در قلعهٔ خود در امان هستند.

7 Nevertheless David took the stronghold of Zion; the same is the city of David.

(اما داوود و سربازانش آنها را شکست داده، قلعهٔ صهیون را گرفتند. این قلعه امروز به «شهر داوود» معروف است.)

8 And David said on that day, Whoever smites the Jebusites, let him get up to the watercourse, and smite the lame and the blind, the hated by David's soul, because the blind and the lame say, He cannot come into the house.

وقتی پیغام توهین‌آمیز مدافعان شهر اورشلیم به داوود رسید، او به نیروهای خود این دستور را داد: «از مجرای قنات وارد شهر شوید و این یبوسیان شل و کور را که دشمن من هستند، نابود کنید.» (به این دلیل است که می‌گویند: «کور و شل وارد کاخ نخواهند شد.»)

9 And David dwelt in the stronghold, and called it the city of David. And David built round about from Millo and inward.

پس داوود در قلعهٔ صهیون ساکن شده، آن را «شهر داوود» نامید. سپس از مِلو واقع در بخش قدیمی شهر، شروع کرده، به طرف مرکز شهر جدید در شمال، ساختمانهایی ساخت.

10 And David grew greater and greater, for Jehovah, the God of hosts, was with him.

به این ترتیب، روز‌به‌روز بر عظمت و قدرت داوود افزوده می‌شد زیرا خداوند، خدای لشکرهای آسمان با او بود.

11 And Hiram king of Tyre sent messengers to David, and cedar trees, and carpenters, and masons, and they built David a house.

حیرام، پادشاه صور، قاصدانی نزد داوود فرستاد. همراه این قاصدان، نجاران و بناهایی با چوب درختان سرو نیز فرستاده شدند تا برای داوود کاخی بسازند.

12 And David perceived that Jehovah had established him king over Israel, and that he had exalted his kingdom for his people Israel's sake.

بنابراین، داوود فهمید که خداوند به خاطر قوم خود اسرائیل، او را پادشاه ساخته و سلطنتش را اینچنین برکت داده است.

13 And David took for him more concubines and wives out of Jerusalem, after he came from Hebron, and there were yet sons and daughters born to David.

داوود پس از آنکه از حبرون به اورشلیم رفت، بار دیگر زنان و کنیزان برای خود گرفت و صاحب دختران و پسران دیگری شد.

14 And these are the names of those who were born to him in Jerusalem: Shammua, and Shobab, and Nathan, and Solomon,

فرزندانی که برای او در شهر اورشلیم متولد شدند، عبارت بودند از: شموع، شوباب، ناتان، سلیمان،

15 and Ibhar, and Elishua, and Nepheg, and Japhia,

یبحار، الیشوع، نافج، یافیع،

16 and Elishama, and Eliada, and Eliphelet.

الیشمع، الیاداع و الیفلط.

17 And when the Philistines heard that they had anointed David king over Israel, all the Philistines went up to seek David. And David heard of it, and went down to the stronghold.

وقتی فلسطینی‌ها شنیدند داوود پادشاه اسرائیل شده است، تمام نیروهای خود را برای جنگ با او بسیج کردند. اما داوود چون این را شنید به داخل قلعه رفت.

18 Now the Philistines had come and spread themselves in the valley of Rephaim.

فلسطینی‌ها آمده، در درهٔ رفائیم اردو زدند.

19 And David inquired of Jehovah, saying, Shall I go up against the Philistines? Will thou deliver them into my hand? And Jehovah said to David, Go up, for I will certainly deliver the Philistines into thy hand.

داوود از خداوند سؤال کرد: «اگر به جنگ فلسطینی‌ها بروم، آیا مرا پیروز می‌گردانی؟» خداوند فرمود: «بله، تو را بر دشمن پیروز می‌گردانم.»

20 And David came to Baal-perazim, and David smote them there. And he said, Jehovah has broken my enemies before me, like the breach of waters. Therefore he called the name of that place Baal-perazim.

پس داوود به بعل فراصیم آمد و در آنجا فلسطینی‌ها را شکست داد. داوود گفت: «خداوند بود که دشمنان ما را شکست داد! او چون سیلاب بر آنها خروشید.» به این دلیل است که آن محل بَعَل‌فِراصیم (یعنی «خداوندی که می‌خروشد») نام گرفت.

21 And they left their images there, and David and his men took them away.

داوود و سربازان او تعداد زیادی بت که فلسطینی‌ها برجای گذاشته بودند، برداشته، با خود بردند.

22 And the Philistines came up yet again, and spread themselves in the valley of Rephaim.

اما فلسطینی‌ها بار دیگر بازگشتند و در درهٔ رفائیم اردو زدند.

23 And when David inquired of Jehovah, he said, Thou shall not go up. Make a circuit behind them, and come upon them opposite the mulberry trees.

وقتی داوود از خداوند سؤال کرد، خداوند به او گفت: «از روبرو به آنها حمله نکن، بلکه دور بزن و از میان درختان توت، از پشت سر حمله کن.

24 And it shall be, when thou hear the sound of marching in the tops of the mulberry trees, that then thou shall bestir thyself, for then Jehovah has gone out before thee to smite the army of the Philistines.

وقتی صدای پایی بر سر درختان توت شنیدی، آنگاه حمله را شروع کن. چون این علامت آن است که من پیشاپیش شما حرکت می‌کنم و لشکر فلسطینی‌ها را شکست می‌دهم.»

25 And David did so, as Jehovah commanded him, and smote the Philistines from Geba until thou come to Gezer.

پس داوود، چنانکه خداوند به او فرموده بود، عمل کرد و فلسطینی‌ها را از جِبعه تا جازر سرکوب نمود.