1 Samuel 21
1 Then David came to Nob to Ahimelech the priest. And Ahimelech came to meet David trembling, and said to him, Why are thou alone, and no man with thee?
Давут әнди Нобқа келип Ахимәләк каһинниң қешиға барди. Лекин Ахимәләк Давутни көргәндә титрәп қорқуп униңға: — Немишкә бириму сән билән кәлмәй ялғуз кәлдиң? — деди.
2 And David said to Ahimelech the priest, The king has commanded me a business, and has said to me, Let no man know anything of the business about which I send thee, and what I have commanded thee, and I have assigned the young men to such and such a place.
Давут Ахимәләк каһинға: — Падиша маңа мәлум бир ишни буйруп: — Мән саңа буйруған иш яки саңа тапилған йолйоруқ тоғрисидин һеч ким бир немә билмисун, дегән еди. Өз ғуламлиримни болса мәлум бир җайға беришқа бекитип қойдум.
3 Now therefore what is under thy hand? Give me five loaves of bread in my hand, or whatever there is present.
Әнди қолуңда немә бар? Бәш нан, яки немә болса, шуни маңа бәргин, деди.
4 And the priest answered David, and said, There is no common bread under my hand, but there is holy bread. If only the young men have kept themselves from women.
Каһин Давутқа җавап берип: — Қолумда адәттики нан йоқ, пәқәт муқәддәс нан бар. Әгәр ғуламлар аялларға йеқинлашмиған болса йесә рава болиду, деди.
5 And David answered the priest, and said to him, Of a truth women have been kept from us about these three days. When I came out the vessels of the young men were holy, though it was but a common journey. How much more then today shall their vessels be holy?
Давут каһинға җавап берип: — Бәрһәқ, мән башқа вақитларда чиққинимға охшаш, аяллар биздин жирақ болғили үч күн болди. Мән [һәр қетим] чиққанда, гәрчә адәттики сәпәр болсиму, ғуламларниң қачилири пак болидиған йәрдә, бүгүн улар вә қачилири техиму пак болмамду, деди.
6 So the priest gave him holy bread, for there was no bread there but the showbread that was taken from before Jehovah to put hot bread in the day when it was taken away.
Шуниң билән каһин униңға муқәддәс нандин бәрди, чүнки бу йәрдә «тәқдим нан»дин башқа һеч қандақ нан йоқ еди. Бу нан Пәрвәрдигарниң һозуриға йеңи иссиқ нан қоюлған күни алмаштурулған нанлар еди
7 Now a certain man of the servants of Saul was there that day, detained before Jehovah. And his name was Doeg the Edomite, the foremost of the herdsmen who belonged to Saul.
(лекин у күни Саулниң хизмәткарлиридин мәлум бириси у йәрдә Пәрвәрдигарниң һозурида қалдурулған еди. Униң исми Доәг болуп Саулниң падичилириниң чоңи еди).
8 And David said to Ahimelech, And is there not here under thy hand spear or sword? For I have neither brought my sword nor my weapons with me, because the king's business required haste.
Давут Ахимәләккә: — Қолуңда нәйзә яки қилич йоқму? Падиша тапшурған иш җиддий болғач яки қилич яки башқа ярақлиримни елип келәлмидим, деди.
9 And the priest said, The sword of Goliath the Philistine, whom thou killed in the vale of Elah, behold, it is here wrapped in a cloth behind the ephod. If thou will take that, take it, for there is no other except that here. And David said, There is none like that. Give it to me.
Каһин: — Сән Елаһ җилғисида өлтүргән Филистий Голиатниң қиличи бу йәрдә бар, у әфодниң кәйнидә, бир парчә рәхткә орақлиқ һалда туриду. Халисаң алғин, униңдин башқиси йоқ, деди. Давут: — Бу тәңдиши йоқ қиличтур, шуни маңа бәргин, деди.
10 And David arose, and fled that day for fear of Saul, and went to Achish the king of Gath.
Давут у күни қопуп Саулдин қечип Гатниң падишаси Ақишниң қешиға барди.
11 And the servants of Achish said to him, Is not this David the king of the land? Did they not sing one to another of him in dances, saying, Saul has slain his thousands, and David his ten thousands?
Лекин Ақишниң хизмәткарлири униңға: — Бу зиминниң падишаси Давут әмәсму? Униң тоғрисида қиз-аяллар бир-биригә: — Саул миңлап өлтүрди, Вә Давут он миңлап өлтүрди, — дәп нахша-ғәзәл оқушуп уссул ойниған әмәсму, деди.
12 And David laid up these words in his heart, and was very afraid of Achish the king of Gath.
Давут бу сөзләрни көңлигә пүкүп Гатниң падишаси Ақиштин бәк қорқти.
13 And he changed his behavior before them, and feigned himself mad in their hands, and scrabbled on the doors of the gate, and let his spittle fall down upon his beard.
Шуниң үчүн уларниң көз алдида өзиниң жүрүш-турушлирини өзгәртип, уларниң қолида турған вақтида өзини сараңдәк көрсәтти; у дәрвазиларниң ишиклиригә җиҗип, түкүрүгини сақилиға ақтуратти.
14 Then Achish said to his servants, Lo, ye see the man is mad. Why then have ye brought him to me?
Ақиш хизмәткарлириға: — Мана бу адәмниң сараңлиғини көрмәмсиләр? Уни немишкә мениң алдимға елип кәлдиңлар?
15 Do I lack madmen, that ye have brought this fellow to play the madman in my presence? Shall this fellow come into my house?
Мәндә сараңлар кәмчилмиди? Силәр бу кишини алдимға сараңлиқ қилғили елип кәлдиңларму? Бу адәм мениң өйүмгә кириши керәкму? — деди.
