Hooglied 7
1 Hoe schoon zijn uw gangen in de schoenen, gij prinsendochter! de omdraaiingen uwer heupen zijn als kostelijke ketens, zijnde het werk van de handen eens kunstenaars.
ʻE ʻofefine ʻoe tuʻi! Hono ʻikai fakaʻofoʻofa ho vaʻe mo ho topuvaʻe: ʻoku teuʻi lahi ho kofu vaʻe, ko e ngāue ʻae nima ʻoe tufunga poto.
2 Uw navel is als een ronde beker, dien geen drank ontbreekt; uw buik is als een hoop tarwe, rondom bezet met lelien.
Ko e fakamaʻu ʻo ho noʻotanga kofu ʻoku hangē ha ipu, ʻoku ʻikai masiva uaine: pea ʻoku tatau ho sino mo e u uite, kuo nonoʻo ʻaki ʻae ngaahi lile.
3 Uw twee borsten zijn als twee welpen, tweelingen van een ree.
ʻOku tatau ho ongo huhu mo e ongo kāseli, mui ʻoku na tatau.
4 Uw hals is als een elpenbenen toren, uw ogen zijn als de vijvers te Hesbon, bij de poort van Bath-rabbim; uw neus is als de toren van Libanon, die tegen Damaskus ziet.
ʻOku tatau ho kia mo ha fale lei ʻoku māʻolunga: pea tatau ho mata mo e anovai ika ʻi Hesiponi, ʻi he veʻe matapā ʻo Patalapini: ʻoku tatau ho ihu mo e fale leʻo ʻi Lepanoni ʻoku hanga ki Tamasikusi.
5 Uw hoofd op u is als Karmel, en de haarband uws hoofds als purper; de koning is als gebonden op de galerijen.
ʻOku tatau ho ʻulu mo Kameli, mo e louʻulu ʻo ho ʻulu ʻoku hangē ko e kulokula; kuo moʻua ʻae tuʻi ʻi he ngaahi potu ʻi fale.
6 Hoe schoon zijt gij, en hoe liefelijk zijt gij, o liefde, in wellusten!
Oiau, hono ʻikai hoihoifua mo fakaʻofoʻofa koe, ʻa koe ko hoku ʻofaʻanga koeʻuhi ke u fiemālie ai!
7 Deze uw lengte is te vergelijken bij een palmboom, en uw borsten bij druif trossen.
ʻOku tatau ho māʻolunga mo e ʻakau ko e paame, pea hangē ho ongo huhu ko e ngaahi fuhi vaine.
8 Ik zeide: Ik zal op den palmboom klimmen, ik zal zijn takken grijpen; zo zullen dan uw borsten zijn als druif trossen aan den wijnstok, en de reuk van uw neus als appelen.
Naʻaku pehē, “Te u kaka ʻi he ʻakau ko e paame, pea u puke ki hono ngaahi vaʻa:” pea ko eni foki, ʻoku tatau ho huhu mo e ngaahi fuhi vaine, mo e ngangatu ʻo ho mānava ʻo hangē ko e moli;
9 En uw gehemelte als goede wijn, die recht tot mijn Beminde gaat, doende de lippen der slapenden spreken.
ʻOku tatau ʻae ngaahi lea mei ho ngutu mo e uaine lelei ʻoku huʻamelie: he naʻa mo kinautolu ʻoku mohe ʻoku fakalea ai.
10 Ik ben mijns Liefsten, en Zijn genegenheid is tot mij.
ʻOku ʻo hoku ʻofaʻanga au, pea ʻoku ne holi pe kiate au.
11 Kom, mijn Liefste! laat ons uitgaan in het veld, laat ons vernachten op de dorpen.
Haʻu, ʻā hoku ʻofaʻanga, ke ta ō atu ki he ngoue; ke ta nofo ʻi he ngaahi potu kakai.
12 Laat ons vroeg ons opmaken naar de wijnbergen, laat ons zien, of de wijnstok bloeit, de jonge druifjes zich opendoen, de granaatappelbomen uitbotten; daar zal ik U mijn uitnemende liefde geven.
Ke ta ō hengihengi ki he ngaahi ngoue vaine; ke ta mamata ki he vaine ʻi heʻene tupu lelei, mo e tupu ʻo hono fua mui, pea mo e fatakau ʻoe pomikanite: pea te u foaki ʻi ai ʻa ʻeku ʻofa kiate koe.
13 De dudaim geven reuk, en aan onze deuren zijn allerlei edele vruchten, nieuwe en oude; o mijn Liefste! die heb ik voor U weggelegd.
ʻOku nanamu ʻae tutai, pea ʻoku ai ʻae ngaahi fua lelei ʻi hota veʻe matapā, kuo u tānaki koeʻuhi ko koe, ʻE hoku ʻofaʻanga.
