Hooglied 4
1 Zie, gij zijt schoon, Mijn vriendin! zie, gij zijt schoon; uw ogen zijn duiven ogen tussen uw vlechten; uw haar is als een kudde geiten, die het gras van den berg Gileads afscheren.
Че фрумоасэ ешть, юбито, че фрумоасэ ешть! Окий тэй сунт окь де порумбицэ, суб марама та. Пэрул тэу есте ка о турмэ де капре, попоситэ пе коама мунтелуй Галаад.
2 Uw tanden zijn als een kudde schapen, die geschoren zijn, die uit de wasstede opkomen; die al te zamen tweelingen voortbrengen, en geen onder hen is jongeloos.
Динций тэй сунт ка о турмэ де ой тунсе каре ес дин скэлдэтоаре, тоате ку ӂемень, ши ничуна дин еле ну есте стярпэ.
3 Uw lippen zijn als een scharlaken snoer, en uw spraak is liefelijk; de slaap uws hoofds is als een stuk van een granaatappel tussen uw vlechten.
Бузеле тале сунт ка ун фир де кырмыз ши гура та есте дрэгуцэ; образул тэу есте ка о жумэтате де родие, суб марама та.
4 Uw hals is als Davids toren, die gebouwd is tot ophanging van wapentuig, waar duizend rondassen aan hangen, altemaal zijnde schilden der helden.
Гытул тэу есте ка турнул луй Давид, зидит ка сэ фие о касэ де арме; о мие де скутурь атырнэ де ел, тоате скутурь де витежь.
5 Uw twee borsten zijn gelijk twee welpen, tweelingen van een ree, die onder de lelien weiden.
Амындоуэ цыцеле тале сунт ка дой пуй де черб, ка ӂемений уней кэприоаре каре паск ынтре кринь.
6 Totdat de dag aankomt, en de schaduwen vlieden, zal Ik gaan tot den mirreberg, en tot den wierookheuvel.
Пынэ се рэкореште зиуа ши пынэ фуг умбреле, вой вени ла тине, мунте де мир, ши ла тине, дял де тэмые.
7 Geheel zijt gij schoon, Mijn vriendin, en er is geen gebrek aan u.
Ешть фрумоасэ де тот, юбито, ши н-ай ничун кусур.
8 Bij Mij van den Libanon af, o bruid! kom bij Mij van den Libanon af; zie van den top van Amana, van den top van Senir en van Hermon, van de woningen der leeuwinnen, van de bergen der luipaarden.
Вино ку мине дин Либан, мирясо, вино ку мине дин Либан! Привеште дин вырфул мунтелуй Амана, дин вырфул мунцилор Сенир ши Хермон, дин визуиниле леилор, дин мунций пардошилор!
9 Gij hebt Mij het hart genomen, Mijn zuster, o bruid! gij hebt Mij het hart genomen, met een van uw ogen, met een keten van uw hals.
Мь-ай рэпит инима, соро мирясо, мь-ай рэпит инима нумай ку о привире, нумай ку унул дин лэнцишоареле де ла гытул тэу!
10 Hoe schoon is uw uitnemende liefde, Mijn zuster, o bruid! hoeveel beter is uw uitnemende liefde dan wijn, en de reuk uwer olien dan alle specerijen!
Че липичь ын дезмердэриле тале, соро мирясо! Дезмердэриле тале прецуеск май мулт декыт винул ши миресмеле тале сунт май плэкуте декыт тоате мирознеле!
11 Uw lippen, o bruid! druppen van honigzeem; honig en melk is onder uw tong, en de reuk uwer klederen is als de reuk van Libanon.
Мьере пикурэ дин бузеле тале, мирясо, мьере ши лапте се афлэ суб лимба та ши миросул хайнелор тале есте ка миросул Либанулуй.
12 Mijn zuster, o bruid! gij zijt een besloten hof, een besloten wel, een verzegelde fontein.
Ешть о грэдинэ ынкисэ, соро мирясо, ун извор ынкис, о фынтынэ печетлуитэ.
13 Uw scheuten zijn een paradijs van granaatappelen, met edele vruchten, cyprus met nardus;
Одраслеле тале сунт о грэдинэ де родий, ку челе май алесе роаде, мэлинь негри ши нард;
14 Nardus en saffraan, kalmus en kaneel, met allerlei bomen van wierook, mirre en aloe, mitsgaders alle voornaamste specerijen.
нард ши шофран, трестие мироситоаре ши скорцишоарэ, ку тот фелул де туфарь де тэмые, смирнэ ши алое, ку челе май алесе миресме.
15 O fontein der hoven, put der levende wateren, die uit Libanon vloeien!
О фынтынэ дин грэдинь, ун извор де апе вий че курӂе дин Либан.
16 Ontwaak, noordenwind! en kom, Gij zuidenwind! doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien. O, dat mijn Liefste tot Zijn hof kwame, en ate zijn edele vruchten!
Скоалэ-те, кривэцуле! Вино, вынтуле де мязэзи! Суфлаць песте грэдина мя, ка сэ пикуре миросуриле дин еа! – Сэ интре юбитул меу ын грэдина луй ши сэ мэнынче дин роаделе ей алесе! –
