Psalmen 81

1 Voor den opperzangmeester, op de Gittith, een psalm van Asaf. Zingt vrolijk Gode, onze Sterkte; juicht den God van Jakob.

Načelniku godbe pri Gitaji, pesem Asafu. Pojte Bogu, móči naši, vpijte Bogu Jakobovemu.

2 Heft een psalm op, en geeft de trommel; de liefelijke harp met de luit.

Primite psalmovanje in vzemite boben, strune prijetne in brenklje.

3 Blaast de bazuin in de nieuwe maan, ter bestemder tijd, op onzen feestdag.

Trobite o mlaji, o vseh stalnih praznikih, o godovih naših.

4 Want dit is een inzetting in Israel, een recht van den God Jakobs.

Ker ustanovljeno je v Izraelu, postava od Boga Jakobovega,

5 Hij heeft het gezet tot een getuigenis in Jozef, als Hij uitgetogen was tegen Egypteland; alwaar ik gehoord heb een spraak, die ik niet verstond;

Kateri jo je za pričanje postavil v Jožefu, ko je šel proti deželi Egiptovski, kjer sem slišal govor neznan;

6 Ik heb zijn schouder van den last onttrokken; zijn handen zijn van de potten ontslagen.

"Odtegnil sem", pravi, od bremena ramo njegovo; roke njegove ločile so se od čebriča.

7 In de benauwdheid riept gij, en Ik hielp u uit; Ik antwoordde u uit de schuilplaats des donders; Ik beproefde u aan de wateren van Meriba. (Sela)

Ko si vpil v oni stiski, rešil sem te, uslišal sem te v gromovem zakotji; izkušal sem te do vodâ Meribskih.

8 Mijn volk, zeide Ik hoor toe, en Ik zal onder u betuigen, Israel, of gij naar Mij hoordet!

Poslušaj, ljudstvo moje, in spričeval ti bodem, o Izrael, ako me bodeš poslušal.

9 Er zal onder u geen uitlands god wezen, en gij zult u voor geen vreemden god nederbuigen.

Ako ne bode v tebi boga mogočnega tujega, in se ne bodeš klanjal bogu mogočnemu tujerodnemu.

10 Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.

Jaz sem Gospod, Bog tvoj, ki sem dal, da si prišel gor iz dežele Egiptovske; razširi usta svoja in napolnim jih.

11 Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israel heeft Mijner niet gewild.

Ali ljudstvo moje ni poslušalo glasu mojega, in Izrael mi ni bil pokoren.

12 Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken huns harten, dat zij wandelden in hun raadslagen.

Zatorej sem jih izpustil, da naj hodijo po srca svojega volji, govoreč: Gredó naj sè svojimi krivimi naklepi.

13 Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had, dat Israel in Mijn wegen gewandeld had!

O ko bi me bilo poslušalo ljudstvo moje, ko bi bili Izraelci hodili po mojih potih!

14 In kort zou Ik hun vijanden gedempt hebben, en Mijn hand gewend hebben tegen hun wederpartijders.

Kar mahoma bi bil potlačil njih neprijatelje, ko bi bil v njih sovražnike obrnil roko svojo.

15 Die den HEERE haten, zouden zich Hem geveinsdelijk onderworpen hebben, maar hunlieder tijd zou eeuwig geweest zijn.

Sovražniki Gospodovi bi se bili lažnjivo vdali njemu, in njih čas bi bil vekomaj.

16 En Hij zou het gespijsd hebben met het vette der tarwe; ja, Ik zou u verzadigd hebben met honig uit de rotsstenen.

Dà, živil bi ga bil z maščobo pšenično, tudi z medom iz skale bi te bil sitil.