Psalmen 78

1 Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

Escucha, oh mi pueblo, a mi ley; deja que tus oídos se inclinen a las palabras de mi boca.

2 Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

Abriendo mi boca voy a dar una historia, incluso los dichos oscuros de los viejos tiempos;

3 Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

Que han venido a nuestro oído y a nuestro conocimiento, tal como nos fueron dados por nuestros padres.

4 Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

No los mantendremos en secreto de nuestros hijos; aclararemos a la generación venidera las alabanzas del Señor y su fortaleza, y las grandes obras de asombro que ha hecho.

5 Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

Puso un testigo en Jacob, e hizo una ley en Israel; que él dio a nuestros padres para que pudieran darles conocimiento de ellos a sus hijos;

6 Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

Para que la generación venidera pueda tener conocimiento de ellos, incluso de los hijos del futuro, que les den a conocer a sus hijos;

7 En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

Para que pongan su esperanza en Dios, y no dejen que las obras de Dios se salgan de sus mentes, sino que guarden sus leyes;

8 En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

y no sean como sus padres, una generación dura e incontrolada; una generación cuyo corazón era duro, cuyo espíritu no era fiel a Dios.

9 (De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

Los hijos de Efraín, armados con arcos, volvieron las espaldas en el día de la pelea.

10 Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

No fueron gobernados por la palabra de Dios, y no quisieron ir en el camino de su ley;

11 En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

Dejaron sus obras fuera de su memoria, y las maravillas que les había hecho ver.

12 Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

Hizo grandes obras delante de sus padres, en la tierra de Egipto, en los campos de Zoán.

13 Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

El mar fue cortado en dos para que pudieran pasar; las aguas se juntaron de lado a lado.

14 En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

Durante el día los guiaba en la nube, y durante toda la noche con una luz de fuego.

15 Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

Las rocas del desierto fueron quebradas por su poder, y él les dio a beber como de las aguas profundas.

16 Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

Hizo salir arroyos de la peña; y las aguas descender como ríos.

17 Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

Y siguieron pecando contra él aún más, apartándose del Altísimo en el desierto;

18 En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

Probando a Dios en sus corazones, pidiendo carne por su deseo.

19 En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

Dijeron palabras crueles contra Dios, diciendo: ¿Puede Dios preparar una mesa en el desierto?

20 Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

Mira, la roca fue cortada por su poder, por lo que el agua salió corriendo, y arroyos desbordantes; ¿él puede darnos pan? ¿es capaz de obtener carne para su gente?

21 Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

Así que estas cosas vinieron a oídos del Señor, y él se enojó; y se encendió un fuego contra Jacob, y vino la ira contra Israel;

22 Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

Porque no tenían fe en Dios, ni esperanza en su salvación.

23 Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

Y dio órdenes a las nubes en lo alto, y las puertas del cielo estaban abiertas;

24 En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

Y envió como lluvia de maná, y les dio el grano del cielo.

25 Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

El hombre tomó parte en el alimento de los ángeles; les envió carne en toda su medida.

26 Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

Envió un viento del este del cielo, impulsando el viento del sur con su poder.

27 En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

Envió carne sobre ellos como el polvo, y aves emplumadas como la arena del mar,

28 En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

Y él dejó que baje a su lugar de descanso, alrededor de sus tiendas.

29 Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

Así que tenían comida y estaban llenos; porque él les dio su deseo;

30 Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

Pero no se apartaron de sus deseos; y mientras la comida todavía estaba en sus bocas,

31 Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

Vino sobre ellos la ira de Dios, y mató a los más robustos, y acabó con los jóvenes de Israel.

32 Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

Por todo esto siguieron pecando aún más, y no tuvieron fe en sus grandes maravillas.

33 Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

Así que sus días fueron desperdiciados como un aliento, y sus años en problemas.

34 Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

Cuando les mandó la muerte, lo buscaron; entonces se volvían a él buscándolo con cuidado;

35 En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

Entonces se acordaban que Dios era su Roca, y el Dios Altísimo su salvador.

36 En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

Pero sus labios y lengua le eran falsos;

37 Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

Y sus corazones no estaban bien con él, y no guardaron su pacto con él.

38 Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

Pero él, lleno de piedad, tiene perdón por el pecado, y no pone fin al hombre: frecuentemente retracta su ira, y no se enoja violentamente.

39 En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

Así que tuvo en cuenta que ellos eran solo carne; un aliento que se va rápidamente, y no volverá.

40 Hoe dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

¡Con qué frecuencia iban contra él en el desierto. y le daban motivo de aflicción en el desierto!

41 Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

Otra vez pusieron a Dios a prueba, y le dieron dolor al Santo de Israel.

42 Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

No tuvieron en cuenta el trabajo de su mano, ni el día en que los quitó del poder de sus enemigos;

43 Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

cómo hizo sus señales en Egipto, y sus maravillas en el campo de Zoán;

44 En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

De modo que sus ríos se convirtieron en sangre, y no pudieron beber de sus arroyos.

45 Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

Envió diferentes tipos de moscas entre ellos, envenenando su carne; y ranas para su destrucción.

46 En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

El dio el aumento de sus campos a los gusanos, los frutos de su industria a los saltamontes.

47 Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

Envió hielo para la destrucción de sus vides; sus árboles fueron dañados por el frío glacial.

48 Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

Hielo fue llovido sobre su ganado; tormentas eléctricas enviaron destrucción entre las bandadas.

49 Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

Envió sobre ellos el ardor de su ira, su amargo disgusto, y liberó ángeles malvados entre ellos.

50 Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

Dejó que su ira se saliera con la suya; él no retuvo su alma de la muerte, sino que dio su vida a la enfermedad.

51 En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

Él dio a la destrucción a todos los primeros hijos de Egipto; los primeros frutos de su fuerza en las tiendas de Cam;

52 En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

Pero él tomó a su pueblo como ovejas, y los guió en la tierra desolada como un rebaño.

53 Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

Los llevó a salvo para que no tuvieran miedo; pero sus enemigos estaban cubiertos por el mar.

54 En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

Y él fue su guía a su tierra santa, hasta el monte que su diestra había hecho suyo;

55 En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

Expulsando naciones delante de ellos, marcando la línea de su herencia, y dando a las personas de Israel sus tiendas para un lugar de descanso.

56 Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

Pero ellos se amargaron contra el Dios Altísimo, lo probaron y no guardaron sus leyes;

57 En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

Sus corazones se volvieron atrás y falsos como sus padres; fueron convertidos a un lado como un arco retorcido.

58 En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

Le enojaron con sus altares paganos; adorando ídolos, lo provocaron a celos.

59 God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

Cuando esto llegó a oídos de Dios, se enojó mucho y abandonó a Israel por completo;

60 Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

Y se fué del lugar santo en Silo, la tienda que había puesto entre los hombres;

61 En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

Y permitió que sus enemigos capturaran él símbolo de su poder y gloria.

62 En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

Él entregó a su pueblo a la espada, y se enojó con su pueblo.

63 Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

Sus jóvenes fueron quemados en el fuego; y sus vírgenes no fueron alabadas en la canción de la novia.

64 Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

Sus sacerdotes fueron muertos a espada, y sus viudas no lloraron por ellos.

65 Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

Entonces el Señor era como el que se despierta del sueño, y como un hombre fuerte que clama por el vino.

66 En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

Sus enemigos fueron rechazados por sus golpes y avergonzados para siempre.

67 Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

Y puso la tienda de José a un lado, y no tomó la tribu de Efraín;

68 Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

Pero él tomó la tribu de Judá para sí, y el monte de Sión, en el cual tuvo placer.

69 En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

E hizo su lugar santo como el alto cielo, como la tierra que él fija para siempre.

70 En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

Tomó a David para que fuera su siervo, y lo llevó del lugar de las ovejas;

71 Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

De cuidar las ovejas que daban leche, lo llevó a dar de comer a Jacob su pueblo, y a Israel su heredad.

72 Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.

Y David cuido del pueblo de Dios. Los cuido y dirigió con mano hábil y corazón sincero.