Psalmen 78

1 Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

Un salmo (masquil) de Asaf. Escucha, pueblo mío, lo que tengo para enseñarte. Escucha lo que vengo a decirte.

2 Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

Te enseñaré dichos sabios; y te explicaré misterios del pasado

3 Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

que he escuchado antes y sobre los cuales he reflexionado. Son historias de nuestros antepasados que han sido transmitidas por generaciones.

4 Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

No las ocultaremos de nuestros hijos. Le contaremos a la siguiente generación sobre las maravillas que Dios ha hecho; sobre su poder y grandes obras.

5 Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

Él entregó sus leyes a los descendientes de Jacob; dio sus instrucciones al pueblo de Israel. Él ordenó a nuestros padres para que las enseñaran a sus hijos,

6 Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

a fin de que la siguiente generación—los que aún no habían nacido—entendieran y crecieran para enseñar a sus hijos.

7 En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

De esta forma debían mantener su fe en Dios y no olvidar lo que Dios ha hecho, así como seguir sus mandamientos.

8 En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

Para que no fueran como sus antepasados, una generación terca y rebelde que carecía de fe y fidelidad.

9 (De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

Los soldados de Efraín, aunque estaban armados con arcos, huyeron el día de la batalla.

10 Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

No cumplieron el pacto de Dios, y se negaron a seguir sus leyes.

11 En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

Ignoraronl lo que Dios había hecho, y las maravillas que les había mostrado antes:

12 Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

los milagros que había hecho por sus antepasados en Zoán, en Egipto.

13 Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

Él dividió el mar en dos y los condujo a través de él, manteniendo las aguas como muros a cada lado.

14 En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

Él los guiaba con una nube en el día, y de noche con una nube de fuego.

15 Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

Partió las rocas en el desierto para darle agua abundante a su pueblo. Aguas profundas como el océano.

16 Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

¡Él hizo que de las piedras fluyera agua como un río!

17 Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

Pero ellos siguieron pecando contra él, rebelándose contra el Altísimo mientras andaban por el desierto.

18 En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

Deliberadamente provocaban a Dios, exigiendo las comidas que tanto anhelaban.

19 En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

Insultaron a Dios diciendo: “¿Puede Dios darnos comida aquí en el desierto?

20 Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

Si bien puede golpear una roca y hacer que de ellas fluya agua como corrientes de río, ¿puede acaso darnos pan? ¿Puede darnos carne?”

21 Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

Cuando el Señor oyó esto, se enojó mucho, y el fuego de su enojo se encendió contra los descendientes de Jacob, el pueblo de Israel,

22 Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

porque ellos no creyeron en Dios y no confiaron en que podía cuidar de ellos.

23 Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

Tanto fue su enojo que ordenó a los cielos se abrieran,

24 En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

e hizo llover maná del cielo, dándoles así pan celestial.

25 Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

Los seres humanos comieron del pan que comen los ángeles. Y les dio más que suficiente.

26 Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

Luego hizo soplar un viento desde el Este, y por su poder también hizo soplar el viento que viene del Sur.

27 En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

Hizo llover carne como tan abundante como el polvo. Las aves eran muchas, como la arena de la playa.

28 En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

E hizo caer las aves en medio del campamento, y alrededor de sus carpas.

29 Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

Y comieron hasta que se saciaron. Les dio la comida que tanto deseaban.

30 Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

Pero antes de saciar su apetito, mientras aún masticaban la carne,

31 Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

Dios se enojó con ellos e hizo morir a los hombres más fuertes, derribándolos en plena juventud.

32 Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

A pesar de esto, siguieron pecando. A pesar de los milagros, se negaban a creer en él.

33 Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

Así que apagó sus vidas vanas, e hizo que terminaran sus años con horror.

34 Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

Cuando Dios comenzó a matarlos, volvieron con oraciones a él, arrepentidos de su pecado.

35 En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

Se acordaron de que Dios era su roca, que el Dios Altísimo era su salvador.

36 En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

Entonces lo comenzaron adular de labios para afuera, pero solo mentían.

37 Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

En sus corazones no eran sinceros y no guardaron el pacto que tenían con él.

38 Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

Pero por su compasión él perdonó su pecado y no los destruyó. Muchas veces contuvo su enojo y no desató toda su furia.

39 En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

Dios recordó que eran simples mortales, y que eran como el viento que se va y no regresa.

40 Hoe dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

Cuántas veces se rebelaron contra él en el desierto, causándole tristeza.

41 Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

Una y otra vez provocaron a Dios, causando dolor al Santo de Israel.

42 Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

Olvidaron la fuerza con la que él los rescató de sus opresores,

43 Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

haciendo milagros en Egipto, y maravillas en la llanura de Zoán.

44 En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

Allí convirtió sus ríos y fuentes de agua en sangre, de modo que nadie podía beber de ellos.

45 Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

Envió moscas para destruirlos, y ranas para que los arruinaran.

46 En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

Dio sus cultivos a las langostas, y todo el fruto de su trabajo fue devorado por ellas.

47 Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

Destruyó sus viñedos con granizo, y sus higueras con aguanieve.

48 Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

Dejó su ganado a merced del granizo y sus animales fueron destruidos por relámpagos.

49 Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

Envió sobre ellos su ira feroz: Rabia, hostilidad y agonía. Por ello envió un grupo de ángeles destructores.

50 Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

Desató su ira sobre ellos y no los salvó de la muerte, sino que los dejó morir por causa de esta plaga.

51 En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

Entonces mató al hijo mayor de cada familia en Egipto, todos los que habían sido concebidos como primogénitos en las carpas de Ham.

52 En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

Pero a su pueblo guió como ovejas, y los condujo como un rebaño en el desierto.

53 Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

Los llevó a un lugar seguro, y no tuvieron nada que temer. Ahogó a sus enemigos en el mar.

54 En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

Los llevó hasta la frontera de su tierra santa, a esta tierra montañosa que había conquistado para ellos.

55 En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

A las naciones infieles las expulsaba a su paso. Dividió la tierra para que la hicieran suya. Estableció las tribus de Israel en sus carpas.

56 Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

Pero ellos siguieron provocando al Altísimo, siendo rebeldes contra él. No siguieron sus enseñanzas.

57 En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

Así como sus antiguos padres se alejaron de Dios y fueron infieles a él, tan torcidos como un arco doblado que no sirve.

58 En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

Provocaron su ira con sus altares paganos y despertaron su celo con sus ídolos.

59 God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

Cuando Dios escuchó que adoraban a otros dioses se enfureció y rechazó por completo a Israel.

60 Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

Entonces abandonó su lugar en Siloé, el Tabernáculo en el que vivía en medio del pueblo.

61 En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

Además entregó el arca de su poder, dejando que manos enemigas la tomaran.

62 En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

Entregó a su pueblo y permitió que lo masacraran a espada, pues estaba furioso con su pueblo escogido.

63 Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

Sus hombres más jóvenes fueron quemados, y las mujeres jóvenes no lograron cantar sus cánticos de bodas.

64 Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

Sus sacerdotes fueron asesinados con espadas y sus viudas no pudieron hacer duelo por ellos.

65 Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

Entonces el Señor reaccionó como si hubiera despertado del sueño, como un guerrero que se despierta después de embriagarse con vino.

66 En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

Venció a sus enemigos, atacándolos por la espalda y exponiéndolos a vergüenza eterna.

67 Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

Rechazó a los descendientes de José y no elegió más a la tribu de Eraín.

68 Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

En su lugar eligió a la tribu de Judá y al Monte de Sión, al cual amaba.

69 En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

Allí construyó su santuario, tan alto como el cielo, y lo puso allí en esa tierra para que existiera eternamente.

70 En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

Eligió a su siervo David, tomándolo de entre los rediles de ovejas,

71 Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

y lo llevó de cuidar ovejas y corderos, a ser un pastor de los descendientes de Jacob, el pueblo especial de Dios: Israel.

72 Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.

Como un pastor cuidó de ellos con sincera devoción, y los condujo con manos hábiles.