Psalmen 78

1 Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

An instruction. Of Asaph. Give ear, O my people, to my law; incline your ears to the words of my mouth.

2 Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

I will open my mouth in a parable; I will utter riddles from of old,

3 Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

Which we have heard and known, and our fathers have told us:

4 Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

We will not hide [them] from their sons, shewing forth to the generation to come the praises of Jehovah, and his strength, and his marvellous works which he hath done.

5 Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;

6 Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

That the generation to come might know [them], the children that should be born; that they might rise up and tell [them] to their children,

7 En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

And that they might set their hope in God, and not forget the works of God, but observe his commandments;

8 En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation, a generation that prepared not their heart, and whose spirit was not stedfast with God.

9 (De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

The sons of Ephraim, armed bowmen, turned back in the day of battle.

10 Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;

11 En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

And forgot his doings, and his marvellous works which he had shewn them.

12 Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

In the sight of their fathers had he done wonders, in the land of Egypt, the field of Zoan.

13 Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

He clave the sea, and caused them to pass through; and made the waters to stand as a heap;

14 En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

And he led them with a cloud in the daytime, and all the night with the light of fire.

15 Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

He clave rocks in the wilderness, and gave [them] drink as out of the depths, abundantly;

16 Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

And he brought streams out of the rock, and caused waters to run down like rivers.

17 Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

Yet they still went on sinning against him, provoking the Most High in the desert;

18 En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

And they tempted God in their heart, by asking meat for their lust;

19 En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

And they spoke against God: they said, Is God able to prepare a table in the wilderness?

20 Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

Behold, he smote the rock, and waters gushed out, and streams overflowed; is he able to give bread also, or provide flesh for his people?

21 Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

Therefore Jehovah heard, and was wroth; and fire was kindled against Jacob, and anger also went up against Israel:

22 Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

Because they believed not in God, and confided not in his salvation;

23 Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

Though he had commanded the clouds from above, and had opened the doors of the heavens,

24 En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

And had rained down manna upon them to eat, and had given them the corn of the heavens.

25 Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

Man did eat the bread of the mighty; he sent them provision to the full.

26 Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

He caused the east wind to rise in the heavens, and by his strength he brought the south wind;

27 En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

And he rained flesh upon them as dust, and feathered fowl as the sand of the seas,

28 En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

And he let it fall in the midst of their camp, round about their habitations:

29 Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

And they did eat, and were well filled; for that they lusted after, he brought to them.

30 Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

They were not alienated from their lust, their meat was yet in their mouths,

31 Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

When the anger of God went up against them; and he slew the fattest of them, and smote down the chosen men of Israel.

32 Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

For all this, they sinned still, and believed not in his marvellous works;

33 Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

And he consumed their days in vanity, and their years in terror.

34 Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

When he slew them, then they sought him, and returned and sought early after God;

35 En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

And they remembered that God was their rock, and God, the Most High, their redeemer.

36 En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

But they flattered him with their mouth, and lied unto him with their tongue;

37 Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

For their heart was not firm toward him, neither were they stedfast in his covenant.

38 Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

But he was merciful: he forgave the iniquity, and destroyed [them] not; but many a time turned he his anger away, and did not stir up all his fury:

39 En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

And he remembered that they were flesh, a breath that passeth away and cometh not again.

40 Hoe dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

How oft did they provoke him in the wilderness, and grieve him in the desert!

41 Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

And they turned again and tempted God, and grieved the Holy One of Israel.

42 Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

They remembered not his hand, the day when he delivered them from the oppressor,

43 Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

How he set his signs in Egypt, and his miracles in the field of Zoan;

44 En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

And turned their rivers into blood, and their streams, that they could not drink;

45 Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

He sent dog-flies among them, which devoured them, and frogs, which destroyed them;

46 En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

And he gave their increase unto the caterpillar, and their labour unto the locust;

47 Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

He killed their vines with hail, and their sycamore trees with hail-stones;

48 Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

And he delivered up their cattle to the hail, and their flocks to thunderbolts.

49 Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and distress, — a mission of angels of woes.

50 Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

He made a way for his anger; he spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence;

51 En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

And he smote all the firstborn in Egypt, the first-fruits of their vigour in the tents of Ham.

52 En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

And he made his own people to go forth like sheep, and guided them in the wilderness like a flock;

53 Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

And he led them safely, so that they were without fear; and the sea covered their enemies.

54 En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

And he brought them to his holy border, this mountain, which his right hand purchased;

55 En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

And he drove out the nations before them, and allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.

56 Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

But they tempted and provoked God, the Most High, and kept not his testimonies,

57 En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

And they drew back and dealt treacherously like their fathers: they turned like a deceitful bow.

58 En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

And they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.

59 God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

God heard, and was wroth, and greatly abhorred Israel:

60 Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

And he forsook the tabernacle at Shiloh, the tent where he had dwelt among men,

61 En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

And gave his strength into captivity, and his glory into the hand of the oppressor;

62 En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

And delivered up his people unto the sword, and was very wroth with his inheritance:

63 Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

The fire consumed their young men, and their maidens were not praised in [nuptial] song;

64 Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

Their priests fell by the sword, and their widows made no lamentation.

65 Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

Then the Lord awoke as one out of sleep, like a mighty man that shouteth aloud by reason of wine;

66 En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

And he smote his adversaries in the hinder part, and put them to everlasting reproach.

67 Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

And he rejected the tent of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim,

68 Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

But chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved;

69 En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

And he built his sanctuary like the heights, like the earth which he hath founded for ever.

70 En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

And he chose David his servant, and took him from the sheepfolds:

71 Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

From following the suckling-ewes, he brought him to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.

72 Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.

And he fed them according to the integrity of his heart, and led them by the skilfulness of his hands.