Psalmen 78
1 Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.
Asaph kah Hlohlai Ka pilnam aw ka olkhueng he hnatun uh lah. Ka ka lamkah olthui dongah na hna hooi uh lah.
2 Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;
Hlamat lamkah olkael te ka ka dongkah neh ka ong vetih ka thaa dae ni.
3 Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.
Tekah te n'yaak uh tih m'ming uh vanbangl a a pa rhoek loh mamih taengah han thui uh.
4 Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.
BOEIPA koehnah, a tlungalnah neh khobaerhambae a saii te, aka thui rhoek loh a ca rhoek lamkah hmailong cadilcahma taengah khaw phah uh boel sih.
5 Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;
Jakob ham laipainah a khueng tih Israel dongah olkhueng la a ling te ni a ca rhoek taengah patoeng ming sak ham a pa rhoek a uen.
6 Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;
Te daengah ni caldilcahma loh a ming uh eh. Hmailong ah a cun camoe rhoek long khaw a thoh uh puei vetih a ca rhoek taengah a tae pa eh.
7 En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;
Te vaengah a uepnah khaw Pathen pum ah a khueh uh vetih Pathen kah khoboe te hnilh uh mah pawh. A olpaek khaw a kueinah uh.
8 En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.
A napa rhoek bangla thinthah neh hlang koek cadil, a lungbuei aka cikngae pawt tih a mueihla loh Pathen aka tangnah mueh cadil la om uh pawt sue.
9 (De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)
Liv a aka muk tih aka kaap Ephraim ca rhoek khaw caemrhal tue vaengah a hnuk la bung uh.
10 Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.
Pathen kah paipi te ngaithuen uh pawt tih a olkhueng neh pongpa ham khaw a aal uh.
11 En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.
Te dongah amah kah bibi neh khobaerhambae amih a tueng te a hnilh uh.
12 Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.
Egypt kho Zoan hmuen kah a napa rhoek mikhmuh ah khobaerhambae a saii pah.
13 Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.
Tuitunli te a phih pah tih amih a kat puei vaengah tui khaw som bangla pai.
14 En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.
Te phoeiah amih te khothaih ah cingmai neh khoyin puet te hmai vang neh a mawt.
15 Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.
Khosoek ah lungpang rhoek te a hep pah tih tuidung bangla muep a tul.
16 Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.
Thaelpang khuikah tuicip a thoeng sak tih tuiva tui bangla a hlawn.
17 Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.
Tedae rhamrhae ah Khohni te a koek uh tih a taengah tholh ham koep a koei uh.
18 En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.
Amih kah hinglu dongah caak a hoe uh te khaw a thinko neh Pathen ni a noemcai uh.
19 En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?
Pathen taengah khaw, “Khosoek khuiah caboei phaih ham Pathen te coeng thai aya?
20 Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?
Lungpang a boh tih tui a phuet vaengah soklong la long coeng ke. A pilnam ham buh khaw a paek thai vetih maeh a tael pah venim?,” a ti uh tih a thui uh.
21 Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;
BOEIPA loh a yaak vaengah a paan tih Jakob te hmai neh a kolh. Israel taengah khaw thintoek a khuen bal.
22 Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.
Pathen te tangnah uh pawt tih Boeipa kah khangnah dongah a pangtung uh pawt dongah ni.
23 Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;
Tedae a sokah khomong te a uen tih vaan thohkhaih rhoi te a ong.
24 En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.
Te dongah amih kah a cak ham manna a tlan sak tih amih te vaan cangpai a paek.
25 Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.
Hlang loh rhaelnu buh a caak tih lampu khaw amih ham kodam la a thak pah.
26 Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;
Vaan lamkah kanghawn a hlah tih a sarhi neh tuithim yilh khaw a thawn.
27 En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;
Te dongah maeh loh laipi bangla, vaa mul long khaw tuitunli kah laivin bangla amih soah tlan tih,
28 En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.
a dap kaepvai kah a lambong lakli ah a hlak pah.
29 Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.
Te dongah a caak uh tih muep cung uh. Amih kah ngaihlihnah vanbangla amih te a paek.
30 Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,
A ka dongah caak a paem uh pueng akhaw amamih kah hoehhamnah te kholong uh tak pawh.
31 Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.
Te dongah Pathen thintoek amih taengla pai. Te vaengah amih khuikah thaomthathueng rhoek te a ngawn tih Israel cadongcaloe rhoek te a tulh.
32 Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.
Te boeih khui lamkah tholh uh bal pueng tih Boeipa kah khobaerhambae te tangnah uh pawh.
33 Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.
Te dongah amih kah khohnin loh a honghi la, a kum khaw lungmitnah neh thok.
34 Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;
Amih te a ngawn van daengah ni Boeipa te a tlap uh. Mael uh tih Pathen a toem uh.
35 En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.
Te daengah amih kah lungpang Pathen neh amih aka tlan Khohni Pathen te a ngaidam uh.
36 En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.
Tedae amah te a ka neh a hloih uh tih a lai neh a taengah laithae uh.
37 Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.
Amih kah lungbuei te khaw Boeipa taengah hong pawt tih a paipi te tangnah uh pawh.
38 Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.
A thinphoei lothaesainah khaw a dawth tih amih te phae pawh. Te dongah a thintoek khaw puet a hnop tih a kosi khaw boeih sah pawh.
39 En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.
Amih te pumsa lah om tih yilh loh a khum phoeiah ha mael pawt te khaw a poek.
40 Hoe dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!
Khosoek ah Boeipa mat a koek uh vanbangla khopong ah Boeipa te a noih uh.
41 Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.
Te dongah Pathen te koekthoek a noemcai uh tih Israel kah hlang Cim te a phen uh.
42 Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;
Rhal khui lamkah Boeipa kut loh amih a lat khohnin te poek uh pawh.
43 Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;
Amah kah miknoek te Egypt ah, kopoekrhai hno khaw Zoan hmuen ah a tueng sak.
44 En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.
A sokko khaw thii la a poeh sak tih tuicip kangna khaw o uh thai pawh.
45 Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.
Amih aka yok ham pil neh amih aka phae ham bukak khaw a hlah pah.
46 En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.
A cangthaih te phol taengla, a thaphu khaw kaisih taengla a paek pah.
47 Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.
Amih kah misur te rhael neh, a thaihae khaw tlansing neh a ngawn pah.
48 Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.
A rhamsa te rhael taengla, a boiva khaw rhaekhmai taengla a uup pah.
49 Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.
A thintoek thinsa kah a thinpom khaw, yoethae puencawn rhoi at kah kosi neh citcai te khaw amih taengah a sah.
50 Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.
A thintoek ham a hawn a saelh coeng. Amih kah hinglu te dueknah lamkah khaw hnaih pawh. Te dongah a hingnah te duektahaw taengla a paek pah.
51 En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.
Egypt kah caming boeih neh Ham dap kah thahuem tanglue te a ngawn pah.
52 En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.
Tedae a pilnam te boiva bangla a khuen tih khosoek khuiah tuping bangla a hmaithawn.
53 Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.
Amih te ngaikhuek la a mawt tih rhih uh pawt dae a thunkha rhoek te tuitunli loh a khuk.
54 En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.
Te dongah amah kah bantang kut neh a men tlang cim khorhi la amih te a khuen.
55 En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.
Namtom rhoek te amih hmai lamkah a haek pah tih rho la rhilong te a suem pah. Te dongah Israel koca loh amih kah dap ah kho a sakuh.
56 Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.
Tedae Khohni Pathen te a noemcai uh tih a koek uh, a olphong khaw khoem uh pawh.
57 En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.
A napa rhoek bangla balkhong uh tih hnukpoh uh. Lii a pawl la poeh uh.
58 En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.
A hmuensang neh Boeipa a veet uh tih a mueidaep neh a thatlai sakuh.
59 God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.
Pathen loh a yaak vaengah lungoe tih Israel te rhep a hnawt.
60 Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.
Te dongah Shiloh pohmuen neh hlang lakli kah a khueh dap te a phap sut.
61 En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.
A sarhi te tamna la, a thangpomnah khaw rhal kut khuila a paek pah.
62 En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.
A pilnam te cunghang taengla a tloeng tih a rho taengah khaw lungoe.
63 Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.
Tongpang rhoek te hmai loh a hlawp dongah oila rhoek thangthen uh pawh.
64 Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.
A khosoih rhoek te cunghang dongah cungku uh tih a nuhmai rhoek khaw rhap uh pawh.
65 Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.
Te vaengah Boeipa loh aka ip muelh bangla, misurtui neh aka tamhoe hlangrhalh bangla haenghang.
66 En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.
A rhal rhoek te tloep a tloek tih amih te kumhal kokhahnah la a khueh.
67 Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.
Joseph kah dap khaw a hnawt tih Ephraim kah mancai te a tuek tloe moenih.
68 Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.
Tedae a lungnah Zion tlang kah Judah mancai te a tuek.
69 En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.
Te dongah a rhokso te a sang la a sak tih kumhal due diklai bangla a suen.
70 En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;
A sal David te a tuek dongah boiva vongup lamkah a loh.
71 Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.
A pilnam Jakob neh a rho Israel te luem puei ham ni anih te cacun hnuk lamkah a khuen.
72 Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.
Te dongah a thinko neh amih te a luem puei tih, a kut kah a lungcuei neh a mawt.
