Psalmen 77

1 Een psalm van Asaf, voor den opperzangmeester, over Jeduthun. Mijn stem is tot God, en ik roep; mijn stem is tot God, en Hij zal het oor tot mij neigen.

Glas moj ide k Bogu, i ja prizivljem njega; glas moj ide k Bogu, i on æe me uslišiti.

2 Ten dage mijner benauwdheid zocht ik den HEERE; mijn hand was des nachts uitgestrekt, en liet niet af; mijn ziel weigerde getroost te worden.

U dan tuge svoje tražih Gospoda; noæu je ruka moja podignuta, i ne spušta se; duša moja neæe da se utješi.

3 Dacht ik aan God, zo maakte ik misbaar; peinsde ik, zo werd mijn ziel overstelpt. (Sela)

Pominjem Boga, i uzdišem; razmišljam, i trne duh moj.

4 Gij hieldt mijn ogen wakende; ik was verslagen, en sprak niet.

Držim oèi svoje da su budne; klonuo sam, i ne mogu govoriti.

5 Ik overdacht de dagen van ouds, de jaren der eeuwen.

Prebrajam stare dane i godine od vijekova.

6 Ik dacht aan mijn snarenspel; in den nacht overlegde ik in mijn hart, en mijn geest onderzocht:

Opominjem se pjesama svojih noæu; razgovaram se sa srcem svojim, i ispitujem duh svoj:

7 Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer goedgunstig zijn?

“Zar æe se dovijeka gnjeviti na nas Gospod, i neæe više ljubiti?

8 Houdt Zijn goedertierenheid in eeuwigheid op? Heeft de toezegging een einde, van geslacht tot geslacht?

Zar je zasvagda prestala milost njegova, i rijeè se prekinula od koljena na koljeno?

9 Heeft God vergeten genadig te zijn? Heeft Hij Zijn barmhartigheden door toorn toegesloten? (Sela)

Zar je zaboravio milostiv biti i u gnjevu zatvorio milosrðe svoje?”

10 Daarna zeide ik: Dit krenkt mij; maar de rechterhand des Allerhoogsten verandert.

I rekoh: žalosna je za mene ova promjena desnice višnjega.

11 Ik zal de daden des HEEREN gedenken; ja, ik zal gedenken Uw wonderen van ouds her;

Pamtim djela Gospodnja; pamtim preðašnje èudo tvoje.

12 En zal al Uw werken betrachten, en van Uw daden spreken.

Mislio sam o svijem djelima tvojim, razmišljao o radnji tvojoj;

13 O God! Uw weg is in het heiligdom; wie is een groot God, gelijk God?

Bože! put je tvoj svet; koji je Bog tako velik kao Bog naš?

14 Gij zijt die God, Die wonder doet; Gij hebt Uw sterkte bekend gemaakt onder de volken.

Ti si Bog, koji si èinio èudesa, pokazivao silu svoju meðu narodima;

15 Gij hebt Uw volk door Uw arm verlost; de kinderen van Jakob en van Jozef. (Sela)

Mišicom si odbranio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josifove.

16 De wateren zagen U, o God! de wateren zagen U, zij beefden; ook waren de afgronden beroerd.

Vidješe te vode, Bože, vidješe te vode, i ustreptaše, i bezdane se zadrmaše.

17 De dikke wolken goten water uit; de bovenste wolken gaven geluid; ook gingen Uw pijlen daarhenen.

Iz oblaka lijaše voda, oblaci davahu glas, i strijele tvoje leæahu.

18 Het geluid Uws donders was in het ronde; de bliksemen verlichtten de wereld; de aarde werd beroerd en daverde.

Grmljahu gromovi tvoji po nebu; munje tvoje sijevahu po vasiljenoj, zemlja se tresijaše i njihaše.

19 Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend.

Po moru bijaše put tvoj, i staze tvoje po velikoj vodi, i trag tvoj ne poznavaše se.

20 Gij leiddet Uw volk, als een kudde door de hand van Mozes en Aaron.

Vodio si narod svoj kao ovce rukom Mojsijevom i Aronovom.