Psalmen 73

1 Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van harte zijn.

Ein Psalm Assaphs. Israel hat dennoch Gott zum Trost, wer nur reines Herzens ist.

2 Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.

Ich aber hätte schier gestrauchelt mit meinen Füßen, mein Tritt hätte beinahe geglitten.

3 Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.

Denn es verdroß mich auf die Ruhmredigen, da ich sah, daß es den Gottlosen so wohl ging.

4 Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.

Denn sie sind in keiner Fahr des Todes, sondern stehen fest wie ein Palast.

5 Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.

Sie sind nicht in Unglück wie andere Leute und werden nicht wie andere Menschen geplagt.

6 Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.

Darum muß ihr Trotzen köstlich Ding sein, und ihr Frevel muß wohlgetan heißen.

7 Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.

Ihre Person brüstet sich wie ein fetter Wanst; sie tun, was sie nur gedenken.

8 Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.

Sie vernichten alles und reden übel davon, und reden und lästern hoch her.

9 Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.

Was sie reden, das muß vom Himmel herab geredet sein; was sie sagen, das muß gelten auf Erden.

10 Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,

Darum fällt ihnen ihr Pöbel zu und laufen ihnen zu mit Haufen wie Wasser

11 Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?

und sprechen: Was sollte Gott nach jenen fragen? Was sollte der Höchste ihrer achten?

12 Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.

Siehe, das sind die Gottlosen; die sind glückselig in der Welt und werden reich.

13 Immers heb ik tevergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.

Soll's denn umsonst sein, daß mein Herz unsträflich lebt und ich meine Hände in Unschuld wasche

14 Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.

und bin geplagt täglich, und meine Strafe ist alle Morgen da?

15 Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.

Ich hätte auch schier so gesagt wie sie; aber siehe, damit hätte ich verdammt alle deine Kinder, die je gewesen sind.

16 Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;

Ich gedacht ihm nach, daß ich's begreifen möchte; aber es war mir zu schwer

17 Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.

bis daß ich ging in das Heiligtum Gottes und merkte auf ihr Ende.

18 Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.

Aber du setzest sie aufs Schlüpfrige und stürzest sie zu Boden.

19 Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!

Wie werden sie so plötzlich zunichte! Sie gehen unter und nehmen ein Ende mit Schrecken.

20 Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.

Wie ein Traum, wenn einer erwachet, so machst du, HERR, ihr Bild in der Stadt verschmähet.

21 Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,

Aber es tut mir wehe im Herzen und sticht mich in meinen Nieren,

22 Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.

daß ich muß ein Narr sein und nichts wissen und muß wie ein Tier sein vor dir.

23 Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;

Dennoch bleibe ich stets an dir; denn du hältst mich bei meiner rechten Hand,

24 Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.

du leitest mich nach deinem Rat und nimmst mich endlich mit Ehren an.

25 Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!

Wenn ich nur dich habe, so frage ich nichts nach Himmel und Erde.

26 Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.

Wenn mir gleich Leib und Seele verschmachtet, so bist du doch, Gott, allezeit meines Herzens Trost und mein Teil.

27 Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert.

Denn, siehe, die von dir weichen, werden umkommen; du bringest um alle, die wider dich huren.

28 Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.

Aber das ist meine Freude, daß ich mich zu Gott halte und meine Zuversicht setze auf den HERRN HERRN, daß ich verkündige all dein Tun.