Psalmen 61

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Neginoth. O God! hoor mijn geschrei, merk op mijn gebed.

To the Chief Musician. Upon a Stringed Instrument. David’s. Hear, O God, my loud cry, Attend unto my prayer:

2 Van het einde des lands roep ik tot U als mijn hart overstelpt is; leid mij op een rotssteen, die mij te hoog zou zijn.

From the end of the earth, unto thee do I cry, When my heart fainteth away, Unto a rock that is higher than I, wilt thou lead me.

3 Want Gij zijt mij een Toevlucht geweest, een sterke Toren voor den vijand.

For thou hast been, A Refuge to me, A Tower of Strength, from the face of the foe.

4 Ik zal in Uw hut verkeren in eeuwigheden; ik zal mijn toevlucht nemen in het verborgene Uwer vleugelen. (Sela)

I would be a guest in thy tent to the ages, I would seek refuge in the concealment of thy wings. (Selah)

5 Want Gij, o God! hebt gehoord naar mijn geloften; Gij hebt mij gegeven de erfenis dergenen, die Uw Naam vrezen.

For, thou, O God, hast hearkened to my vows, Thou hast granted a possession, unto them who revere thy Name.

6 Gij zult dagen tot des konings dagen toedoen; zijn jaren zullen zijn als van geslacht tot geslacht;

Days—unto the days of the king, wilt thou add. His years, as of generation after generation:

7 Hij zal eeuwiglijk voor Gods aangezicht zitten; bereid goedertierenheid en waarheid, dat zij hem behoeden.

Let him retain his seat age-abidingly before God, Appoint that, lovingkindness and faithfulness, my watch over him!

8 Zo zal ik Uw Naam psalmzingen in eeuwigheid; opdat ik mijn geloften betale, dag bij dag.

So, will I sing thy Name unto futurity, Paying my vows, day by day.