Psalmen 50
1 Een psalm van Asaf. De God der goden, de HEERE spreekt, en roept de aarde, van den opgang der zon tot aan haar ondergang.
Ein salme av Asaf. Gud, Gud Herren talar og kallar på jordi frå solekoma til soleglad.
2 Uit Sion, de volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende.
Frå Sion, fagerleiks kruna, strålar Gud fram.
3 Onze God zal komen en zal niet zwijgen; een vuur voor Zijn aangezicht zal verteren, en rondom Hem zal het zeer stormen.
Vår Gud kjem og skal ikkje tegja. For hans åsyn gjeng etande eld, og ikring honom stormar det sterkt.
4 Hij zal roepen tot den hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk te richten.
Han kallar på himmelen ovantil og på jordi til å døma sitt folk.
5 Verzamelt Mij Mijn gunstgenoten, die Mijn verbond maken met offerande!
«Samla til meg mine trugne, som hev gjort pakt med meg um offer!»
6 En de hemelen verkondigen Zijn gerechtigheid; want God Zelf is Rechter. (Sela)
Og himlarne forkynner hans rettferd; for Gud er den som skal halda dom. (Sela)
7 Hoort, Mijn volk! en Ik zal spreken; Israel! en Ik zal onder u betuigen; Ik, God, ben uw God.
«Høyr, mitt folk, eg vil tala; Israel, eg vil vitna imot deg; Gud, din Gud er eg.
8 Om uw offeranden zal Ik u niet straffen, want uw brandofferen zijn steeds voor Mij.
Ikkje for dine offer vil eg lasta deg; dine brennoffer er alltid framfyre meg.
9 Ik zal uit uw huis geen var nemen, noch bokken uit uw kooien;
Eg vil ikkje taka uksar frå ditt hus eller bukkar frå dine grindar.
10 Want al het gedierte des wouds is Mijn, de beesten op duizend bergen.
For meg høyrer alle dyr i skogen til, fe på fjelli i tusundtal.
11 Ik ken al het gevogelte der bergen, en het wild des velds is bij Mij.
Eg kjenner alle fuglar på fjelli, og det som rører seg på marki, er meg for augo.
12 Zo Mij hongerde, Ik zou het u niet zeggen; want Mijn is de wereld en haar volheid.
Um eg var hungrig, vilde eg ikkje segja det til deg; for meg høyrer jordriket til med alt det som fyller det.
13 Zou Ik stierenvlees eten, of bokkenbloed drinken?
Skulde eg eta kjøt av stutar og drikka blod av bukkar?
14 Offert Gode dank, en betaalt den Allerhoogste uw geloften.
Ofra lov og takk til Gud og gjev den Høgste det du hev lova,
15 En roept Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren.
og kalla på meg den dag du er i naud, so vil eg frelsa deg ut, og du skal prisa meg.»
16 Maar tot den goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen, en neemt Mijn verbond in uw mond?
Men til den ugudlege segjer Gud: «Kva hev du med å fortelja um mine lover og taka mi pakt i din munn,
17 Dewijl gij de kastijding haat, en Mijn woorden achter u henenwerpt.
etter di du hatar tukt og kastar mine ord attum deg?
18 Indien gij een dief ziet, zo loopt gij met hem; en uw deel is met de overspelers.
Når du ser ein tjuv, er du gjerne med honom, og med horkarar er du i lag.
19 Uw mond slaat gij in het kwade, en uw tong koppelt bedrog.
Din munn slepper du laus til vondt, og di tunga spinn i hop svik.
20 Gij zit, gij spreekt tegen uw broeder; tegen den zoon uwer moeder geeft gij lastering uit.
Du sit og talar imot bror din, set ein skamflekk på son til mor di.
21 Deze dingen doet gij, en Ik zwijg; gij meent, dat Ik te enenmale ben, gelijk gij; Ik zal u straffen, en zal het ordentelijk voor uw ogen stellen.
Dette gjorde du, og eg tagde; so tenkte du eg var liksom du sjølv; men eg vil yvertyda deg og leggja det fram for deg.
22 Verstaat dit toch, gij godvergetenden! opdat Ik niet verscheure en niemand redde.
Gjev gaum etter dette, de som gløymer Gud, so eg ikkje skal riva burt, og ingen frelser.
23 Wie dankoffert, die zal Mij eren; en wie zijn weg wel aanstelt, dien zal Ik Gods heil doen zien.
Den som ofrar meg takk, han ærar meg, og den som gjeng den rette veg, honom vil eg lata sjå Guds frelsa!»
